❝𝐒𝐨𝐧𝐮𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐝𝐚𝐫 𝐬𝐢𝐳𝐢𝐧𝐥𝐞𝐲𝐢𝐦. 𝐀𝐢𝐥𝐞 𝐬𝐨𝐧𝐬𝐮𝐳𝐝𝐮𝐫 𝐬𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐢𝐦❞ nefes aldığı her an, yüreği bunun inancı ve umudu ile attı. Violet Dixon, kaybetmenin yaşatacağı acıdan her seferinde kaçtı. Bir başkasının ölümünün onu da...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her zaman orada olamayacağız. Her zaman acı çığlıklarını duyamayacağız. O zaman ne olacak?"
🕯
Başarılı bir öğrenci olup öğretmenler ve tüm okuldan takdir toplayan biri olmak, Jade Evan'ın tercihi dahilinde olan bir şey değildi. Bir zorunluluktu.
Seçebileceği iki yol vardı. İkiz kardeşi Jasper gibi, popüler ve daha çok karşı cins tarafından sevilen biri olmayı seçebilirdi. Ama Jade kendisini çevresine açmaya çalıştığı her an, fazlasıyla ezikleyici söylemlerle başa çıkmak zorunda kalmıştı.
Elinde olmadan diline vuran, içine gömdüğü derin acıları; çoğu zaman insanlarla ettiği sohbetlerin havasını fazlasıyla karartıyordu. Yaşamın çok daha başındayken yaşadığı kayıplar, onun isteği ile olmamıştı. Ama insanlar bunu anlamayı reddediyordu.
Genç kız travmalarının üstesinden ne şekilde geleceğini bilmeden, bir çevre edinme uğruna çabalamayı kestiğinde çareyi işin akademik kısmında bulmuştu. Anlaşılan Jasper, acıları popülerlik ve sosyallik altına gömme konusunda daha başarılıydı.
Kendisine odaklandığı zamanlarda insanlar onun içine kapanık ve "Garip" biri olduğunu vurgulasa bile, bu Jade'in pek umurunda olmuyordu. Kimse olmasa bile, Jasper ona yetebiliyordu.
Seçmek zorunda kaldığı yol ona iyi gelse bile bazen canını yakabiliyordu. Bu noktada, Violet Dixon adeta gökten düşmüş bir melekti.
Ama okul bahçesinin ortasında, söylediklerini duyduğunda ne düşüneceğini bilemeyecek kadar karmaşıktı kafası.
Profesör Peter Johnson, Jade'in bu yoldaki en büyük destekçilerinden biriydi. Aynı zamanda Profesör'ün seneleri aşan yakın arkadaşı Viki Moon da, Jasper'ın başını belaya soktuğu her an yardımlarına koşuyordu.
Sebebi bilinmez, Viki Moon ve Profesör Johnson, ikizlere karşı daha ilgiliydi.
Jasper yansıtamasa bile, Jade minnettarlıklarını hep belli ediyordu. Sanki hayatın içine tıktığı kafesten kurtarmışlardı ikizleri.
Aynı şevkat daha ilk günden Violet'i de kanatları altına almıştı. Jade, tamamen kendisini görebildiğine inanıyordu zavallı kızda.
Şimdi ise, Violet şevkatin kanatlarını parçalarcasına tüm bir ağırlığı Johnson'ın üzerine salıvermişti.
"Ne dediğinin farkında mı?"
Mırıldarcasına konuştu. Şaşkınca baktı Violet'e ve diğerlerine.
"Böyle... Böyle konuşmadık. O, böyle konuşmaz Jas..."
