❝𝐒𝐨𝐧𝐮𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐝𝐚𝐫 𝐬𝐢𝐳𝐢𝐧𝐥𝐞𝐲𝐢𝐦. 𝐀𝐢𝐥𝐞 𝐬𝐨𝐧𝐬𝐮𝐳𝐝𝐮𝐫 𝐬𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐢𝐦❞ nefes aldığı her an, yüreği bunun inancı ve umudu ile attı. Violet Dixon, kaybetmenin yaşatacağı acıdan her seferinde kaçtı. Bir başkasının ölümünün onu da...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seni sevdiğimi söylerken sarhoş değildim. Ama daha sonrasında fazlasıyla sarhoş oldum..."
Çığlıkları duyuyorum... "O" gerçeklikte bulanık zihnime giren son ses, yalvarışlara ait oluyor. Ama Tanrı ve şeytanlar hissettiriyor ki, pişmanlıklar için artık çok geç.
🕯️
Kitabın sayfasını yavaşça çevirirken derin bir iç çekti. Biraz bekledi ve sessizliği bozan eski saatin sesine kulak verdi. Daha sonra sayfayı seslice okudu.
"Bir sessizlik oldu. Küçük prens yine konuşmaya Başladı. İnsanlar nerede? Çölde biraz yalnızlık duyuyor insan... İnsanlar arasında da yalnızlık duyulur dedi yılan"
İşaret ve orta parmağı arasına ince sayfayı aldı. O esnada hasta odasının kapısı yavaşça açıldı. Doktor, içeri girenin hemşire olduğunu görünce dudak ucu ile gülümsedi. Sanki bilinci yerinde olmayan bir hastanın odasında değil de, uyuyan bir bebeğin odasındaymış gibi sessizdiler.
"Oh, yine mi Küçük Prens?" dedi kadın fısıldayarak. Parmaklarını kitabın sayfasından çekmeden kapaklarını kapadı ve hafifçe kaldırdı doktor. "Bu hikayeyi seviyor. Yani bence severdi. Eğer duysaydı..."
Hemşire tamamen içeri girdi. "Küçük Prens'i herkes sever" hasta yatağındaki genç kızla ilgili bir kaç şey kontrol etti. "Neden onunla özel olarak ilgileniyorsunuz?" Doktor Alex, önce kıza daha sonra ise hemşireye baktı. "Durumu özel, Cindy..." Hemşire Cindy, anlayış ile başını aşağı yukarı hafifçe salladı. "Çok uzun zaman yoğun bakımda kaldı. Uzun zamandır da bir belirti yok. Bazıları zavallı Violet için-" Alex, parmaklarını kitabın sayfalarından ayırıp, elini hemşire Cindy'i durdurmak için havalandırdı. Cindy ise sustu ve doktoru bekledi. Alex ise kitabı diğer eline aldı.
"Çiçekler açar elbet, mühim olan beklemektir... "
Gözleri ile sol elinde tuttuğu kitabı işaret etti. Cindy ise gülümsedi. "Haklısınız. Üzgünüm..." odadan çıkmak için kapıya ilerlerken Alex sakin bir ses tonu ile konuştu "Üzgün olma. Sorun yok. Herkes ondan umudu kesti. Bunu biliyorum. Belki de ailesini kaybettiğini duyduktan sonra o da yaşamdan umudunu kesecek. Ama biz ona yardım edeceğiz. Bunun için varız. Ne de olsa mesleğimiz insanları hayata bağlamak. Her anlamda."
Cindy, Doktor Alex'in bu sakin tavrına ve sahip olduğu umut ışığına hayran kaldı. Son kez, Violet'e baktı ve Tanrı'ya ona uzun bir ömür bahşetmesini diledi. En sonunda odadan çıktı.
Genç doktor, parmaklarını gerdi ve yumruk yaptı. Hemşirenin dedikleri onu belli ki sinirlendirmişti. Belki de uzun zamandır uyanmayan Violet Dixon için fazlasıyla endişeliydi. Yavaşça ayağa kalktı ve ona doğru yaklaştı.
