❝𝐒𝐨𝐧𝐮𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐝𝐚𝐫 𝐬𝐢𝐳𝐢𝐧𝐥𝐞𝐲𝐢𝐦. 𝐀𝐢𝐥𝐞 𝐬𝐨𝐧𝐬𝐮𝐳𝐝𝐮𝐫 𝐬𝐞𝐯𝐠𝐢𝐥𝐢𝐦❞ nefes aldığı her an, yüreği bunun inancı ve umudu ile attı. Violet Dixon, kaybetmenin yaşatacağı acıdan her seferinde kaçtı. Bir başkasının ölümünün onu da...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yanlış zamandı sevgilim. Ama sen o kadar doğruydun ki zamanı bile doğru hale getirdin."
🕯️
Yaralar iyileşmeye başlasa bile, ruhun acısını tam anlamıyla gidermek Violet için imkansız derecesindeydi. Çünkü Violet, ruh eşinden çokça uzaktaydı...
"Bayan Green ile son seansınız hakkında konuştuk. Pek iyi şeyler söylemedi"
Sabah vaktinde Violet karnını doyurmak istese bile Adams ailesi Violet'i daraltmaya yemin etmiş gibiydi.
"Evet. Çünkü iyi şeyler yaşanmadı " dedi Violet alayla. Bu konu hakkında konuşmak istemediği açıktı. "Bu ciddi bir konu tatlım" dedi Bayan Adams. Elindeki çatalı tabağa sertçe vuruyordu. "Seansları istemiyormuşsun." Violet bıkkınca önündeki tabağı ittirdi. "Aç hissetmiyorum" ayağa kalkıp gideceği esnada Bay Adams sesini yükseltti. "Konuşmamız gerek! "
Amy, hiçbir yorum yapmadan sessizce gergin ortamı seyrediyordu. "Konuşmak isteseydim, konuşurdum." dedi Violet. Sinirlenmeye başladığı gayet net bir şekilde belli oluyordu.
"Her zaman, her şey istediğin gibi olamaz Violet" dedi karşılık olarak Bayan Adams. Violet'e karşı, eşi Jack'e kıyasla daha nazikti. En azından bu seferlik. "Ha, öyle mi?" Sinirle masaya yaklaştı. "Sizce hastaneden ayrıldığımdan beri ne istediğim gibi oldu? Bana isteğimi bir kez sordunuz mu?" Sesini tıpkı onlar gibi yükseltti.
"Sizinle kalmak isteyip istemediğimi, okula gitmek isteyip istemediğimi, psikiyatristler ile görüşüp görüşmek istemediğimi, bunları bana sordunuz mu?"
Bu sefer, Jack ve Teresa çifti birlikte ayağa kalktı ve Violet'in tam karşısında dikildi. "Ne yapmayı planlıyordunuz Küçük Hanım? Hastanelerde yatıp kalkmayı mı?" Violet, aklına Doktor Alex gelince kollarını birbirine doladı. "Belki de hastanede kalmak bana daha iyi gelirdi"
Bay Adams, bağırarak Violet'e odasını işaret etti. Sanki ergen kızını cezalandırır gibiydi. "Odana git ve bu saçmalıkları düşün! Ayrıca Doktor Reachel senin için ilaç tedavisine başladı. Her ne kadar kendisine bayılmasan da, o ilaçları kullanmak zorundasın. Şimdi odana git Violet!"
Sabahın bu saatinde, gün yeni başlamışken her şey
olması gerekenden fazla hızlı ve fazla acayip ilerliyordu.
Violet'in içindeki öfke, gözlerine yansıdı. "Bu..." sinirle bağıracağı esnada omuzunda Amy'nin sıcak elini hissetti. "Violet... Unut gitsin."
Omuzdan başlayarak bütün vücudu ısınmaya başladığımda düşünceleri bulandı. Amy'i itip buna engel olmak istedi. Bu dehşet bunaltının, onun dokunuşları yüzünden olduğuna inandı. Ama hiçbir şey yapmadı, ya da yapamadı.
