လူထူးဆန်းလေး ကျွန်တော့်ချစ်သူ

လူထူးဆန်းလေးကျွန်တော့်ချစ်သူ(Part-1)

ကျစ်~~~

အိပ်ခါနီးတိုင်း ရတတ်တဲ့ ရနံ့သင်းသင်းလေးကြောင့် XiaoZhan စုတ်သပ်လိုက်မိသည်။

မအိပ်သေးဘူးလားကိုကို

အသံနဲ့အတူ နဖူး ပေါ်ကျလာတဲ့ အနမ်းနွေးနွေးလေးကို သူ မငြင်းပယ်မိပါ။ ထိုကောင်လေးရောက်လာတိုင်း အရမ်းအိပ်ချင်သလိုမျိုးဖြစ်ပြီး မျက်လုံးတွေဝေဝါးကာအရာရာသဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရတတ်။

မင်းရောက်လာပြန်ပြီလား

hk~~ကိုကို့အနားမှာကျွန်တော်ရှိတာမကြိုက်လို့လား ဒါပေမဲ့ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကျွန်တော်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်းကိုကို့အနားဘဲနေချင်နေမိတာ

မင်းကဘယ်သူလဲ ငါအိပ်ချိန်မှရောက်ရောက်လာရတာကရောဘာသဘောလဲ နောက်ပြီး ဘာလို့ငါကမင်းကိုသေချာမမြင်ရတာလဲ

XiaoZhanအမေးကို ထိုကောင်လေးကအပြုံးတစ်ပွင့်ဖြင့်တုန့်ပြန်ရင်း

အချိန်တန်ရင်သိရမှာပေါ့ကိုကိုရာ ကဲ အခုတော့အိပ်တော့နော်မနက်ကျအတန်းတက်ရမယ်လေ

အမိန့်ပေးသံမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ ထိုကောင်လေးရဲ့စကားအဆုံးမှာတော့ XiaoZhanတစ်ယောက်အိပ်စက်ခြင်းဆီသို့.........

.
.
.
.
(At School)
***************

XiaoZhan!!!!

ဆရာမရဲ့အာခေါင်ခြစ်ခေါ်သံကြောင့် XiaoZhanရဲ့ အတွေးလေးများကဘယ်ဆီဘယ်ဝယ်ပျောက်မှန်းမသိပျောက်ကုန်၏။

ကဲ.... ဆိုစမ်းပါအုံးကျွန်တော်မျိုးမရှင်းပြနေတာထက်ဘယ်အရာကများစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းနေလိူ့လဲ

ဟို....ဟို...ဟိုဟာ

ဆရာမရဲ့ရွဲ့တဲ့တဲ့အမေးကြောင့် XiaoZhanတစ်ယောက်ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ။

ဘာမှ ဟို မနေနဲ့ ငါ့အတန်းချိန်မပြီးမချင်းမထိုင်ရဘူး ထိုင်ရဲထိုင်ကြည့်နော် ဟင်း!!

သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ လက်ထဲကကြိမ်လုံးလေးပါဝေ့ရမ်းပြသောဆရာမကြောင့် XiaoZhanသွားဖြီးပြ၍

ဟုတ်ကဲ့ မထိုင်ပါဘူးဆရာမ

ခွီးထဲမှဘဲ အဲ့တာဟိုတစ်ကောင်ကြောင့် ဒင်းကအိပ်ခါနီးဆိုအနံ့ကြီးပေးပေးပြီးရောက်ရောက်လာ မနက်ကျတော့အစအနရှာမရနဲ့  မနေ့ကလည်းတစ်ညလုံး ကိုယ့်နဖူးကိုလာလာနမ်းပြီးဘေးနားရှိနေမှန်းသိပေမဲ့မနက်ကျတော့မတွေ့ တကယ်ထဲသရဲလားလူလားမသိတော့ကိုယ့်မှာအတွေးများပြီး ဆရာမအသံလည်းမကြားမိတော့ဘူး အခုတော့ဒင်း​​​ကြောင်​့
ပြစ်ပေးခံရပြီ ဟွန့်....