Secret Love ft Daan Zwierink

6

Pov Merel.

"Hee, kom maar even binnen" zeg ik enthousiast, misschien iets té... "Ben je vrolijk?" "Hoezo?" "Je zei dat net nogal enthousiast" grinnikt Daan. Ik geef hem lachend een duwtje, oke misschien ben ik wel erg vrolijk/melig... maar Daan is er! Ik doe een stap opzij zodat hij naar binnen kan. Daan loopt naar binnen en sluit de deur achter zich. Ik loop met Daan achter me aan naar binnen, "Wil je anders eerst wat drinken? Er is wel slecht weer voorspeld, maar nu is het geloof ik nog behoorlijk warm" ratel ik. Fack, waarom ben ik in ene zo zenuwachtig bij Daan..? "Ja hoor" "Cola?" "Yess" zegt Daan, ik moet er een beetje om lachen en loop dan naar de keuken om 3 glazen te vullen met cola, 1 voor Daan, 1 voor mij en 1 voor mijn moeder. Als ik terug loop naar de kamer zie ik Daan al zitten op de bank. Gelukkig hebben we 2 banken, dus kunnen Daan en ik op 1. Niet dat ik het erg vind om op dezelfde bank als mijn moeder te zitten, nee ik vind het gewoon leuker om bij Daan te zitten.. ik zet de glazen op tafel, "Dank je" zeggen Daan en mam in koor. Ik begin zachtjes te lachen en ga op dezelfde bank als Daan zitten, niet al te dichtbij, maar ook niet té ver. Een perfecte ruimte ertussen. Het is een beetje stil, "En, is het je vader gelukt mijn fiets te maken?" vraag ik aan Daan. "Jupp, echt mega veel dingen kapot. Maar het is hem helemaal gelukt! Gewoon wat dingen aandraaien en zo.." "Oh gelukkig maar!" zeg ik gemeend. "Ja echt wel! Iedere week was het wel een paar keer raak, dan wat dit kapot... dan weer iets anders" zegt mijn moeder. "Maar heeft het hem ook iets gekost?" vraagt ze er al snel achterna. Daan schud zijn hoofd, "Helemaal niks!" "Dat is al helemaal top"

"Zullen we gaan?" vraagt Daan. "Is goed" zeg ik. We staan op, ik geef mijn moeder nog snel een knuffel en loop dan met Daan naar buiten. "Springt u achterop madame" zegt hij grijnzend. "Is goed monsieur" zeg ik ook grijnzend. Ik spring letterlijk achterop waardoor de fiets bijna omvalt. "Wat doe jij nou sukkeltje" lacht Daan. "Tja, ik moest springen eh" "Tss, gekkerd" om de manier hoe hij het zegt moet ik lachen. Als we een beetje uitgelachen zijn, gaat Daan ook zitten. Hij gaat, in tegenstelling tot mij, rustig zitten. "De verharde weg is trouwens afgezet, we moeten nu dus via het zwembad een omweg nemen" zegt Daan voordat hij begint te fietsen. Ik knik maar dan besef ik me dat hij het niet ziet, "Oké" zeg ik dan snel. Via het zwembad... dat is dus over een hobbelweg. Ik sla alvast mijn armen om Daan heen, in de hoop dat hij het niet erg vind. Waarschijnlijk niet, aangezien hij er niks van zegt. Voorzichtig leg ik mijn hoofd tegen hem aan, ik ben ongeveer een kop kleiner dan Daan. Dus ik kan zijn hart nu horen kloppen, die heel erg snel gaat... wow hé dit is gewoon niet normaal.. Ik merk dat mijn hart ook als een gek tekeer gaat, wat volgens Lisa, als je bij iemand bent die je wel leuk vind, dat je echt verliefd bent op diegene. Nou, ik ken Daan nu een dag, maar weet het al zeker dat ik dat op hem ben.

"We zijn er" zegt Daan. Ik laat hem los en spring van zijn fiets af, maar blijkbaar niet rustig genoeg, want ik val alweer. En uiteraard op de knie waar ik vanochtend ook op viel, die nu dus 100X erger pijn doet. Mijn gezicht betrekt van de pijn, Daan ziet het en komt meteen naast me zitten. "Waar doet het pijn?" vraagt hij lief. Ik wijs naar mijn knie en strook mijn broek een beetje omhoog. Omdat het extreem stretch is kan dat makkelijk. Als ik hem over mijn knie getrokken heb bijt ik op mijn lip om de tranen tegen te houden, jemig wat doet dat zeer zeg! Ik kijk naar mijn knie die bloed en nog niet zo'n beetje ook. "Gaat het lukken om te staan?" "Ik ga het proberen" zeg ik moedig. Ik weet al dat het niet gaat lukken om op die been te staan, maar ik wil niet als een watje of zo overkomen. Ik probeer te gaan staan maar meteen gaat er een pijnscheut door de knie en trek ik automatisch mijn been omhoog. "Nee, op die been gaat het niet lukken" mompel ik. "Wacht maar" zegt Daan. Ik kijk hem vragend aan, hij tilt me op. "Wejoww, dat doe je ook zomaar even" lach ik. "Jaa duhhhh" zegt Daan lachend. Hij loopt, met mij in zijn armen, naar binnen. Als we binnenkomen kijkt Mirjam ons lachend aan. Iedereen is wel in een lachbui vandaag zeg, gehehe. "Ze is van de fiets gevallen en nu ligt haar knie open" zegt Daan al voordat ik iets kan zeggen. Hij loopt naar de bank en legt me erop neer. "Ik haal even een doekje" met die woorden verdwijnt hij.