Secret Love ft Daan Zwierink

11

Pov Merel.

"Oké, dus straks komt er een meisje.. Hoe heet ze eigenlijk, Rein?" zeg ik. "Milou" zegt hij, Rein heeft zo'n twinkeling in zijn ogen, cute! "Heb je haar al vaak gezien?" vraagt Daan. "Redelijk. Haar ouders zijn gescheiden en haar vader woont nu aan de andere kant van het land, ze zien elkaar niet meer omdat hij haar altijd negeerde en nooit tijd nam voor haar...." verteld Rein. Gescheiden ouders, zou dat hetzelfde zijn als je vader niet gekend hebben? Nee vast niet, als je je vader nog kan zien... ik ga hem waarschijnlijk nooit meer zien, nooit. Zou hij nog wel eens over ons denken? Mamma, Luuk en mij.. soms hoop ik het wel, ook dat hij ons ooit nog opzoekt. Maar dat doet hij al, maar we verhuizen dan steeds. Binnenkort ga ik tegen mamma zeggen dat ik niet meer wil verhuizen, hier heb ik vrienden. In de vorige woonplaatsen had ik die niet, ik durfde ze gewoon niet te maken, bang ze te verliezen. Maar nu heb ik vrienden en wil ik van ze genieten, en ik wil mijn vader ontmoeten. Weten waarom hij weg is gegaan. En mede door hem kreeg ik....- "Hallo? Gaat alles goed Merel?!" hoor ik iemand zeggen. Ik schrik op uit mijn gedachtes en zie Daan naast me zitten, ik schud mijn hoofd. Nee het gaat niet. Daan opent zijn armen en ik val erin en begin te huilen. Hij aait geruststellend over over mijn rug, wat best wel werkt. "Wat was er?" vraagt Daan lief, nadat ik hem los heb gelaten. "Euhm.." "Vertel maar als je er klaar voor bent" ik knik. "Je bent nu net een panda" grinnikt Rein. "Hoezo?" "Hier kijk maar" zegt hij en houd een spiegel, die op de kast stond, omhoog. "Ahh fack" zeg ik als ik mezelf zie, mascara uitgelopen... "Het ziet er eigenlijk best leuk uit" "Jaja.. anders heb ik altijd waterproof op, maar die was op" mompel ik. "Ik ga het even weghalen" ik loop naar de WC, pak een nat doekje en begin het weg te halen. Het is nog best goeie mascara, aangezien het slecht van mijn gezicht af wil. Na een tijdje proberen het weg te halen, hoor ik de deurbel, is vast die Milou. Gelukkig is het al weg, maar mijn gezicht is nu wel rood, net als mijn ogen. Ach boeiend, ik gooi het doekje weg en loop terug naar de kamer, waar ik de jongens en een meisje zie zitten. Ik loop naar haar toe en steek mijn hand uit, "Ik ben Merel" "Milou" zegt ze. Ik glimlach naar haar en wil weer op mijn plek zitten, maar zie dat hij al bezet is. Er was ook nog maar 1 plekje over, maar daar zit Milou nu dus.. "Waar moet ik nu zitten?" vraag ik in het algemeen. Nils, Owen en Rein beginnen te grinniken, ik geef ze een dodelijke blik en meteen stoppen ze. "Ik weet wel een plek" zegt Owen grijnzend, oh man, dit gaat verkeerd. "Bij Daan op schoot" "Hoezo dat?" vraag ik, ik doe mijn best om niet rood te worden, wat mislukt... Maar gelukkig was mijn gezicht al rood door het boenen. "Omdat jij hem het beste kent, beter vrienden met hem bent dan met ons. En de grond hard is" gelukkig zei hij niks anders, ook al leek dat heel even wel te gebeuren. Daan klopt op zijn schoot, lachend loop ik naar hem toe en ga op zijn schoot zitten. "Zeggen als ik te zwaar ben eh" "Zoals ik toen al zei, je bent hartstikke licht" zegt Daan lief. Ik mompel iets wat lijkt op 'Alsnog niet'. Milou, Owen, Rein en Nils zijn ondertussen druk is gesprek. Ik kan niet helemaal volgen waar het over gaat, "Vanavond even praten, oké?" fluistert Daan in mijn oor, ik krijg er licht kippenvel van. En ik baal behoorlijk, aangezien het shirt geen mouwen heeft en iedereen dat nu dan kan zien. "Is goed" fluister ik terug. Daan glimlacht tevreden, waar wil hij ooit over praten? Ach dat zie ik vanavond wel.. "Maar nu truth or dare?!" hoor ik Nils opeens roepen. Iedereen stemt in. "Oké, dus iedereen weet hoe het werkt? Het is gewoon truth or dare, maar als je een opdracht niet wil doen, of een vraag niet wil beantwoorden. Moet je een broodje sambal eten" legt Owen uit. We beginnen het spel..