Düşman takımlar...🌶🌶smooth operator/carlos sainz

.1.kabul

bilgisayarımın başında donup kalmıştım.vizemin kabul mailine bakıyordum.hemen mailboxı kapatıp bir hafta sonraya ispanyaya bilet aldım.haberi vermek için en yakın arkadaşım georgeu aradım.telefonu 3. çalışta açtı.

"noldu kanka?"

"kanka vizem kabul edilmiş"bunu ne kadar istediğimi her fırsatta ona söyleyip darlıyordum.

"ne sen ciddi misin.e işin de hazır zaten.kararını değiştirmedin dimi mercedeste işe giriceksin"

"galiba evet.şuan için başka seçeceğim yok"

"itiraz etme şansın da yok.hem maaşı da iyi"

"bu işi ayarladığın için ne kadar teşekkür etsem az George"

"ne demek.zaten iki hafta sonra test sürüşleri için ordayım görüşürüz.kalıcağın aile kesinleşti mi?"

"ya work and travel olduğu için gideceğim aileyi bilmiyorum soyisimleri sainzmiş ,biliyosun bi yurt faciası daha yaşamak istemediğim için yurtta da kalmıyorum,ev de tutamam.aile alıcakmış beni havalimanından."

"tamam anladım mercde sorun yaşarsan araman yeter"

"tammam saol öptümm"

"bende"

-1 HAFTA SONRA-

sonunda tüm eksiklerimi tamamlamış ve iki büyük valize sığdırmıştım.taksi çağırıp hava limanına doğru yola çıktım.kalıcağım evden bi kızla iletişim kurmuştum.beyza.tatlı bir kıza benziyordu ama hemen güvenemezdim.ispanyaya vardığımda havalimanından Beyza alıcaktı beni.

20-25 dakika sonunda havalimanına varmıştık.kontrollerden geçip valizimi de bıraktıktan sonra uçağın kalkışını beklemeye başladım.insanlar ayaklanıp sıra oluşturmaya başlayınca son kez biletimi kontrol edip sıraya geçtim. bindikten yarım saat sonra uçak havalandı.cam kenarında oturuyordum ve yol boyunca müzik dinleyip uyumuştum.beş saatin sonunda iniş anonsu gelmişti.

ispanyaya varmıştım.hemen uçaktan inip kontrollerden geçtim.beyza beni çıkışta bekliyeceğini söylemişti.daha önce görüntülü konuştuğumuz için birbirimizi tanıyorduk.

son kapıdan çıkıp etrafıma baktım.ismimi duymamla soluma baktım ve bana bakıp gülümseyen beyzayı gördüm.heyecanlı bir şekilde beni çağırıyordu.adımlarımı oraya yönelttim.bana sıcak bir şekilde gülümseyip sarıldı.bu kadar samimi davranmasına şaşırmıştım.sonunda ayrıldığında "nasıldı yolculuk"diye sordu

"yorucu"

"tamam hadi eve gidelim biraz dinlen"

başımı onaylar şekilde salladım ve gülümsedim.beyza önden ilerlemeye başladığında onu takip ettim.beyza oldukça lüks görünen siyah bir ferrariye doğru yürüdü.

bana"arkaya oturabilirsin"dedikten sonra kendiside ön yolcu koltuğuna oturdu.elimdeki valizleri nereye koyacağımı bilemeden etrafa bakındım.yakasında duran isimlikten isminin Ahmet olduğunu öğrendiğim şoföre benzeyen adam valizlerimi alıp bagaja yerleştirdi.

arka koltuğa kendimi bıraktığımda,uçakta uyumama rağmen hala uykumun olduğunu fark ettim.şoför arabaya binip çalıştırdığında camdan dışarı bakıp ispanya sokaklarını izledim.

Beyza,benim konuşmayacağımı anlamış olucak ki kendisi sohbet açmaya çalıştı."ee türkiyede nerde yaşıyordun?"

"izmirde"

"tek mi yaşıyorsun?"

"arkadaşımla yaşıyordum ama geçen sene işi gereği il dışına taşınmak zorunda kaldı yani tek yaşıyordum"

"anladım.mercedeste çalışıcağını söylemiştin dimi"

"evet.yarın çalışmaya başlıyorum"

"umarım bi sorun çıkmaz"dedi ve önüne döndü.neden bi sorun çıksındıki?

yolun devamında ispanya sokaklarını izledim ve arabada olduğum süre boyunca hiç yabancılık hissetmedim.sebebi şoföründe,aynı evde kalıcağım kızında türk olması olabilirdi.

araba durduğunda geldiğimizi anladım.beyza kapıyı açıp dışarı çıkınca bende çıktım.zengin bir aileden geldiklerini biliyordum ama bu kadar dşünmemiştim.

önünde bir sürü lüks araç ve bu araçlarla dolu olduğuna yemin edebileceğim büyük bir garaj vardı.bahçesi kocaman ve her bir detay düşünülmüş şekildeydi.yüksek,büyük ve siyah bir evdi.

ahmet arkamızdan valizleri getirirken ben beyzanın arkasından eve dalmış bir şekilde yürüyordum.bakışlarımı beyzaya çevirdiğimde,yüzünde sırıtışla,benim şaşkın yüz ifademi izliyordu.ne iş yapıyorlardı?beyza öğrenci olduğunu söylemişti.ailesi ne iş yapıyordu?

aklımdan geçenler yüzüme yansımış olucak ki"yakında öğrenirsin"diyip güldü.garip bi kız her şeye gülüyor.

🌶