Düşman takımlar...🌶🌶smooth operator/carlos sainz

.12.başka zaman

Bu bölümü carlosa değil, Canım arkadaşımın(ismini vermeye gerek yok) otobüste gördüğü afete yazıyorum❤️‍🔥 carlosun yerine onu canlandırıcam gözümde😻siz devam☺️

Gereksiz arkadaşım şimdi de 2 küsür yıllık aşkıma yavşaklık yapmayı tercih etti😌sonunu yazıyor haberi yok☺️
Aşkım tugay😍

Bu bölüm hintçe müzikler eşliğinde yazılmıştır

*****

Yere düşmemle sırtımdan kaburgalarıma doğru ünce bir sızının baş göstermesi bir olmuştu.

Sırtımdaki acıdan dolayı ağzımdan hafif bir inilti çıkmıştı.

Yüzüme Carlos'un saçları düşüyordu. Anlaşılan onun da benimle beraber yere düşmesine neden olmuştum.

İki elim onun göğüsünün üzerindeydi ve kalp atışlarını avucumda hissedebiliyordum.

Düştüğümüzde kalp atışları normalinden hızlı atmaya başlamıştı ve sık nefesleri yüzüme çarpıyordu.

Üzerimde şınav pozisyonundaydı. Bir kolunu kırmış(gerçek anlamda değil. Bir şey olmadı kocama😌pozisyon olarak bükmek)

Kırdığı kolu dirseğinden itibaren yere temas ediyordu. Bu nedenle üzerime biraz çapraz eğiliyordu ve çapraz durduğu sağ kısmı yüzüme daha yakın duruyordu.

Carlos sadece gözlerime bakıyordu ve benden bir şey beklediği gözlerinden açık bir şekilde okunuyordu.

Carlos hala bakmayı sürdürdüğünde göğsünde duran ellerimle onu itekledim.

Çekilir diye umduğum için hafifçe itmiştim ama yerinden bir mm bile hareket etmeyi tercih etmemişti. Pislik(pookie😻)

Bu sefer daha güçlü ittirmeyi denemiştim ama yine aynı sonuçla karşılaşmıştım.

Girişimim başarısız sonuçlanınca Carlos sırıttı ve kulağıma doğru eğildi.

"Benden bu kadar çabuk kurtulacağını mı düşünüyorsun gerçekten?" Yeni çıkmaya başlayan sakalları yanağıma sürtünmüştü.

Yüzüme bakmak için tekrar eski haline geri döndü ve açık kahve gözleri yüzümün her noktasında gezindi. Fazla yakınlıktan dolayı kızaran yanaklarıma baktı ve dudaklarımda bir süre takıldıktan sonra gözleri gözlerimi buldu.

Kaşlarım çatılmıştı ve ne zaman kalkacağını düşünürken çok yanlış bir hamle yaptım ve dirseklerimden destek alarak kendimi geri ittim.

Bu hareketim sırtımın yere sürtünmesine sebep olmuştu ve unuttuğum o sızı varlığını tekrar hatırlatmıştı.

Acıyla dişlerimin arasından nefes aldım ve daha fazla zorlamamak için kendimi yere tamamen bıraktım.

Artık sadece Carlosun insafına kalmıştım.(acıma kurdum acıma)

"İyi misin" saçma sorusuna gözlerimi devirdim.(L___o rolled his eyes🤢)

"Belki senin yüzünden kaburgamı kırmış olabilirim ama evet iyiyim" yapmacık olduğu belli olan bir gülümseme takındım.

"Ah, tamam. Ben, özür dilerim?" Ne diyeceğini bilememişti. Salak.

"Güzel. Hadi çekil de ilk haftadan kovulmayayım."

"Lewis'in yanına mı gidiyorsun?" Gerçekten merak eder gibi sormuştu.

"Bu seni neden ilgilendiriyor?" Onun gibi tek kaşımı kaldırarak sormuştum.

"Gerçekten onun asistanı mısın?"