.2.alışma

338 16 8
                                    

Beyza bana kalıcağım odayı gösterdi ve istersem akşam yemekte onlara katılabileceğimi söyleyip yanımdan ayrıldı. 

****

Telefonumun titreşim sesiyle gözlerimi zorlayarak açtım.ekranda yazan isme bakmadan telefonu açtım ve kulağıma götürdüm.russellin  sesini duyunca telefonu hoparlöre alıp,yüzümü yıkamak için odadaki lavaboya girdim.yine antrenmandan çıkmıştı ve nefes nefeseydi.bu aralar çok sık ve ağır çalışıyordu.bazen onun için endişeleniyordum.o da benim için endişeleniyordu ama bunu bana söverek gösteriyordu.
"salak mısın lan sen neden cevap vermiyon?"

"uyuyodum"aynadaki görüntüme baktım.ruh gibiydim.yüzüme su çarptım. çok bi faydası olmasa da kendime gelmiştim.odaya döndüm.

"çüş ama kaç saattir uyuyon kanka"telefonu elime alıp saate baktım.çoktan dokuz olmuştu bile.akşam yemeği yenmiş olabilirdi ama aşağı inip kendime yiyecek bişeyler almazsam ölücektim.

"yorulmuşum napiyim.sen antrenmanda mıydın yine?"

"haftaya başlıyoruz ya hani bi zahmet"

"öf aman tamam çalış bahane.noldu sen niye aradın?"

"yaşıyon mu diye kontrol etmek istedim.iyi yipmiş miyim?

"ya sus kapat zaten uykumdan uyandırdın"

"iyi hadi git bir şeyler ye karnının gurultusu burdan duyuluyo"çok iyisin ya saol.

"yicem zaten ölüyorum açlıktan."

"hazır mısın yarın için?"

"son kez bi dosyalara bakıcam sonra hazırım galiba"

"güzel.haftaya görüşürüz dilsiz."ilk tanıştığımızda neredeyse hiç konuştuğumu görmediği için bana dilsiz diyordu ve bugüne kadar da demeyi bırakmamıştı.bende ona moruk diyordum.

"görüşürüz"telefonu kapatıp valizden giyicek bir şeyler baktım.hava türkiyeden çok daha sıcaktı bu yüzden yanımda getirdiğim yazlık kıyafetlere şükrettim. gri askılı bi üst alıp giydim altıma ise siyah eşofman.aşağıdan sesler geliyordu muhtemelen yemek daha yeni başlamıştı.karnım bir kez daha guruldayınca telefonumu yanıma alıp odadan çıktım.merdivenlere yöneldiğim sırada sol taraftan kapı kapanma sesi geldi.evde çok oda olduğunu gördüğümden sorgulamada aşağı indim.eve geldiğimde Beyza bana mutfağın yemek yedikleri odanın yerini göstermişti.adımlarımı mutfağa doğru yönlendirdim.mutfakta bulaşıklarla ilgilenen bi kadın duruyordu.beni görünce

"ah irem hanım siz olmalısınız.ben Ayfer böyle seslenebilirsiniz."dedi gülümseyerek.

gülümsemesine karşılık verip"memnun oldum ama bana hanım demesen Ayfer?"

"tabii nasıl isterseniz.bu arada yemeği bahçede yiyorlar."evdeki herkesle tanışmak istiyordum ama şuan olamazdı bu.tipim cine benzerken değil

"teşekkürler fakat bahçede yemeyeceğim bana bi tabak hazırlar mısın Ayfer?"

"nasıl isterseniz"dedi ve bi tabak çıkarıp ocaktaki binbir çeşit yemekten doldurmaya başladı.

"oo uyanmışsın."gelen sesle arkamı döndüm.ses,kapı pervazına yaslanmış 24-25 yaşlarında bi çocuktan gelmişti.ona döndüğümü görünce yaklaştı ve elini uzattı

"Beyza seni uyandırmamı söylemişti kapıyı çaldım ses gelmeyince içeri girmek zorunda kaldım kusura bakma.ben charles bu arada"mahcup şekilde gülümsemişti.

"sorun değil ama uyandırmadın galiba.ben de irem memnun oldum."uzattığı elini sıkıp onun gibi gülümsedim.

"aslında uyandırmaya çalıştım ama galiba dürtmeyle bile uyanmayacak kadar yorgundun."uykum biraz ağırdı ama aynı zamanda bi telefon titreşimine uyanıcak kadar hafifti.

"evet yorucu bi gündü teşekkür ederim yinede."

"bahçeye gelmiyor musun diğerleriyle tanışırsın.gerçi beyzayı zaten tanıyorsun ama olsun"

"yok ya yarın tanışsak?ben bir şeyler atıştırıp odama  çıkarım diye düşünmüştüm ama.hem işe hazırlanmam gerek yarın ilk günüm."

"doğru haklısın sana afiyet olsun o zaman"

"teşekkür ederim, sizede"dedim ve charles bahçeye geri döndü.ben de ayferin hazırladığı tabağı alıp mutfaktaki masaya oturdum ve yemeye başladım.bi yandan georgeun gönderdiği reelsları izleyip gülme krizine giriyordum.georgela iş hakkında biraz daha konuşup birkaç şey daha öğrendiğimde yemeğim çoktan bitmişti.ayfer tabağı önümden aldığında bende ona teşekkür edip odama çıktım.yarın yapmam gerekenleri gözden geçirdim.zaten öyle çok önemli,yarışın kaderini belirleyecek bi görevim yoktu.belgelere,sözleşmelere kısacası dosyalara bakıcaktım ama daha işi bilmediğim için bunlarla ilgilenen görevlinin yanında durucak ve öğrenmeye çalışıcaktım.

sonunda valizimdekileri yerleştiricek vakit bulabilmiştim.kıyafetlerin hepsini dolaba yerleştirmeme rağmen hala bir sürü boş yer vardı dolapta.en son bakım malzemelerimi de yerleştirdikten sonra yarın için çantamı hazırlamış ve dişlerimi fırçalayıp kendimi uykunun kollarına bırakmıştım.

                                         🌶️🌶

Düşman takımlar...🌶🌶smooth operator/carlos sainzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin