Düşman takımlar...🌶🌶smooth operator/carlos sainz

.14. Havaalanı

carlos...williams...yanyana...görmeye...asla...alışamıcam...ah...be...bahtsız carlosum

********

Sabah erkenden kalkıp hazırlanırken russelldan haber bekliyordum

Sonunda uçağın indiğine dair kısa bir mesaj attığında oyalanmayı bıraktım ve toparlanıp çıkmak için aşağı indim
(Bugün f1 için önemli bi günmüş ve bu yüzden günlük tatil gibi düşünün uyduramadım. Eğlence var yani)

Bugün buralara yakın bir barda f1 pilotları için düzenlenmiş eğlence etkinliği olduğunu duymuştum ofiste konuşulurken.

Bütün çalışanlar izinliydi ve etkinliğe herkesi davet etmişlerdi. Buna yeni olmama rağmen bende dahildim.

Russell normalde etkinliği çok umursamadığı için o saatten geç bir vakte bilet almak istemişti ama benim biraz kafa dağıtmaya ve en yakın arkadaşımla eğlenceli vakit geçirmeye ihtiyacım vardı.

Haberi duyduğumdan beri gerçekleştirdiğimiz tüm telefon konuşmalarında russell'ı sürekli ikna etmeye ve belki biraz da tehdit etmeye başlamıştım.

Eğer benimle birlikte bara gelmezse gelince onu eve almayacağıma dair bir ton şey söylemiştim.

Ve beni tanıdığı için de bunları yapmaktan çekinmeyeceğimi biliyordu.

Onu eve almasam bile kendine rahatça daha iyi bir yer bulabilirdi ama onunda biraz eğlenmek istediğini biliyordum.

Bu yüzden sonunda sabah erken gelmeyi kabul etmişti.

Russell ilkokul 2. sınıfta okuduğum okula kayıt yaptırmıştı. annesiyle babası onu evlat edindikten sonra kaydını buraya aldırmıştı.
russell küçük yaşta evlat edinilmişti. daha öncesinde yetiştirme yurdunda kalıyordu ve sonrasında onlar evlat edinmişti. (Gerçekte böyle değil uyduruyom)

Okula geldiği günden beri hiç ayrı kalmamıştık. neredeyse her gün okuldan çıktıktan sonra benim servisimle beraber evime gelir ve akşama kadar oynun oynar birlikte vakit geçirmekten asla sıkılmazdık.

hatta russell ı eve getirmelerim o kadar artmıştıki servis şöförü benim yüzmden russellın ailesini servise kayıt yapmaları gerektiği hakkında bir güzel uyarmıştı.

sonucunda ikimizde çok sinirlenmiştik ve ben servisten ayrılmakta ısrar ediyordum. sonunda annem kabul etmişti ve bizi okuldan bazen russellın bazen benim annem alıyor ve eve getiriyordu
(russell neden trde okuyor görmezden gelin sebebi yok)

ailelerimiz biz arkadaş olduktan sonra tanışmışlardı sayemizde onlarda yakın olmuştu.

üniden mezun olduğumuzda o hayallerinin peşinden gidip olmak adına eğitimlerine
küçük yaşlarda başladığı f1 pilotluğu için hiç vakit kaybetmeden yurtdışına gitmiş ve orada kendini daha da geliştirmişti.

onu o zamanlar her ne kadar çok özlesemde trdeki hayatımı ve ailemi bırakıp onun yanına gitmeye cesaret edememiştim.

25 yaşıma kadar doğru düzgün bir işte çalışamamıştım bile. bu ayın sonunda 26 oluyordum ve hayatıma bir çekidüzen vermek istediğimden russell sayesinde buraya gelip mercedeste çalışmaya başlamıştım. bugün ispanyaya (buraya) geliyordu ve uzun süre sonra yüz yüze görüşecektik.

(biraz fazla uzattım ama ufak detaylar önemli)

aklıma geldikçe heyecanlanıyordum. özlemişim şerefsizi(şaka) .

vakit kaybetmeden kapıyı açtım ve dolaptan ayakkabılarımı çıkarırken gelen sesle kafamı çevirdim.

"tek başına mı gidiyorsun?" dün herkese haber vermiştim o yüzden nereye gideceğimi biliyor olmalılardı.