Alsancak (Asel Timi)

4.Bölüm

"Umutların yıkımı"

Oy ve yorumları unutmayalım, bu önemli şuana kadar okuyan herkes oy verseydi kitaplarımın okunma sayısı artardı. Rica ediyorum dikkat edelim. Bu bölüme en az 10 oy bekliyorum.

İyi okumalar...

------🔥------

Son yaptığı girişim 17 Nisan 2023.

Not aldı Asel.

Her zamanki gibi kısa süreli bir izin gününde evinde bir dosya üzerine çalışıyordu. Aranan eleman kırmızı listedeydi, sınır köylerde birçok sivil katletmişti.

Son yaptığı girişimi Türkiyede yapmayı amaçlamıştı. Eylem, erkenden haber alan Türk silahlı kuvvetleri tarafında engellenmiş fakat aranan eleman kaçmıştı. Son girişiminden bu yana hiçbir yerde izine ulaşılmamıştı. Tabiri caizse yer yarılmış yerin dibine girmişti.

Girdiği delikte geberip gitmesi dileğiyleydi. Lakın vereceği bilgiler birçok saldırıyı önleyebilirdi. Bu yüzden canlı lazımdı.

Ve bu durum Asel için kötüydü. Ne demek canlı olması gerekiyor?

Konuşturması kolaydı ancak öncelikle bulunması gerekiyordu. Asele göre yasadışı yollarla ülke dışına kaçmıştı. Yani ne Türkiyedeydi nede sınır dışında. Bu işini zorlaştırıyordu, dış ülkelerin hepsinde tek tek elemanı arayamazdı. Tek seçenek bu ülkedeki bağlantılarını bulup yerini öğrenmekti. Sıfırdan başlaması gerekiyordu, iş sandığından biraz daha uzun sürecekti.

Saldırıyı gerçekleştirmeye çalıştığı nokta, Adıyaman-Kahta.

Tekrar not aldı Asel. Fakat arkadan yükselen bi oflama sesiyle kısa bir süre bakışlarını yaptığı işten ayırdı ve sesin geldiği kişiye saniyelik bir bakış attıp tekrar işine döndü.

Elindeki dosyayı kapatıp önündeki masaya bıraktı Karan. Gözlerini kapatıp derince bir nefes daha aldı ve sesli bir şekilde bıraktı. Beyni patlamak üzereydi. Sebebi ise belli idi.

Aselin iş aşkı.

Sanıyordu ki üç saattir aralıksız bir şekilde canı kardeşi Asel ile dosya okuyordu. Fakat o kardeş rolünden çıkıp komutan rolüne bürünmüştü. Konuşmayı bırak nefes dahi aldırmıyordu Karan'a.

"Sıkıldım."

Oralı olmadı Asel.

"Asel diyorum, sıkıldım duyuyor musun beni?"

Kardeşi sonunda başını dosyalardan kaldırmış bıkkın bir şekilde ona bakıyordu.

"Ee Kara ne yapayım."

"Kara" demişti yani karşısındaki kardeşi Asel değil, Yüzbaşı Alkan'dı.

"En azından biraz mola verelim be kızım hiç mi vicdanın yok, 3 saattir dosya okuyoruz."

"2 saat 37 dakika 14 saniye."

Bu sefer ters ters bakan kişi Karan'dı. Kardeşinin beyni makine gibiydi hiçbir şey yanlış söylemeye tahamülü yoktu. Anında doğrusunu söylemek zorundaydı.

"Sen her izninde böyle evde oturup dosya mı okursun?"

Sıkıntılı bir nefes verdi Asel.

"Sıkılıyorsan başımda nöbet tutmayı bırakıp ailenin yanına dön Kara."

"Tabi, gideyimde yine belaya bulaş değil mi?. Her döndüğümde karakol köşelerinden topluyorum seni."