DANGEROUS TRAP [MAID SERIES 1]

CHAPTER 28

[CHAPTER 28]

SOBRANG lakas ng kalabog ng dibdib ko hidni ko alam kung dapat ba akong lumingon o kumaripas ng takbo, doon lang ako nahismasmasan nagmasalita ang dalawang kambal.

"Mama are you okay?"tanong ni Harper, napalunok ako at sigurado akong namumutla na ako ngayon paano ko sa kanila sasabihin na ang lintik nilang ama ay nasa likod namin.

"I'm fine!"nauutal kung saad.

"Pepsi!"napamura ako sa isipan ko ng marinig ang boses nya. Naramdam ko nalamang na merong humawak sa braso ko, marahan iyon at nanginginig pa. Mukhang wala na naman akong takas. Napalunok ako at dahan-dahan na napalingon kay Hunter muntik ko na syang hindi makilala dahil sa balbas sa mukha nya. Parang ilang araw syang walang tulog dahil nangingitim ang ibaba ng mata nya.

"Hunter!"saad ko, nawala ang mga mata nya sakin napunta iyon sa kambal. Nalintikan na talaga dumalas ang kamay nya sa braso, mas lalo syang nanginig pabalik-balik ang tingin nya sakin at sa kambal. Huminga sya ng malalim at lumunok na para bang merong nakabara sa lalamunan nya at hirap na hirap sya mag salita.

"Akin ba sila?"hinahingal nyang saad.

"No! Akin sila!"matapang nyang saad.

"Mama let's go na!"saad ni Pietro kinagat ni Hunter ang pang-ibabang labi nya para syang maiiyak.

"Anong meron reunion!"lintik talagang Trojan na ito sobrang epal.

"Nag break kayong dalawa tapos tinaguan ka Hunter ng anak ang saklap naman nalusutan ka!"pang-aasar ni Trojan pareho namin syang sinuway ni Hunter, tumawa lang ang loko at nagpaalam na aalis na.

"We need to talk!"diin nya sa mga salitang iyon, napatamapal ako sa noo ko hindi ngayon ang tamang araw na dapat malaman nya ang totoo, pero sa mga titig nya sakin ay sigurado akong hindi nya ako papakawalan.

"Hunter!"tawag ko sa pangalan nya.

"Let's go"at binuhat si Harper na tila nalilito sa mga nangyayari kahit si Pietro. Bumuntong nalamang ako at hinawakan si Pietro. Sabay kaming naglakad ni Hunter, lumingon sakin si Harper at kita sa mga mata nito na ang pagkalito at pagkabalisa na baka kidnaper si Hunter. Pumanta kami sa likod ng parking lot, pilit na bumaba si Harper sa braso ni Hunter kaya naman binaba nya nalang ito.

"Mama sino sya!"sabay tago ni Harper sa likod ko. Napatingin ako kay Hunter at tila hinihintay ang sasabihin ko.

"¿Es nuestro padre"ano ang sasabihin ko sa tanong nya kung si Hunter daw ang tatay nila.

"Sí"[Yes] spanish din na saad ko, kumunot ang noo ni Hunter mukhang hindi nya naiintindahan ang sinasabi namin.

"Si es nuestro padre, ¿por qué se nos apareció recién ahora"lintik na ano ang isasagot ko sa tanong ni Pietro kung bakit ngayon lang nagpakita sa kanila si Hunter.

"What is he saying Pepsi? His mad?"tanong ni Hunter.

"Mamá me responde ¿por qué apareció hace un momento, nos dejó"gusto ko nalang maglaho sa mga katanungan nila, hindi nila tayo iniwan Pietro ako ang lumayo at wala syang alam sa inyo paano ko ko sasabihin ang mga salitang iyon.

"Pepsi!"tawag sakin ni Hunter.

"El es tu padre"[He's your father]anunsyo ko sa kanila.

"Papa"sabay takbo ni Harper at niyakap si Hunter litong-lito sya sa nangyayari. Ngumuso lamang si Pietro at nagdadalawang isip ito.

"Papá, ¿por qué apareciste ahora"tanong ni Harper napakamot si Hunter, tumingin ito sakin.

"Tinatanong ka nya kung bakit ngayon kalang nagpakita sa kanya!"sabi ko dahilan para manlaki ang mga mata nya. Lumuhod si Hunter sa harapan ni Harper, hinawakan nya ang pisngi ng anak para haplusin iyon ng marahan tumingin muna sakin si Hunter bago nagsalita.

"Daddy is just doing something but I promise I won't leave you anymore"malambing na saad ni Hunter at tila maiiyak ito, niyakap nya si Harper.

"Me hacen cosquillas"saad ni Harper at lumayo sya kay Hunter habang tumatawa.

"Nakikiliti sya sa balbas mo!"saad ko, hinawakan nya ang balbas nya at ngumiti kay Harper.

"Sorry for that sweety!"at muling kinarga si Harper, tumingin sya Kay Pietro na walang imik.

"Hunter I think inaantok na sila mabuti pa ay-"hindi nya ako pinatapos.

"Ihahatid ko kayo!"diin nya sa mga salita habang nakatingin sakin mukhang nasa isip nya ay tatakas ako at ilalayo ko sa kanya ang mga bata.

"Wala naman akong balak-"hindi nya ako ulit pinatapos.

"Let's go!"saad nya napabuntong nalamang ako at sumunod sa kanya, pinagbuksan nya ako ng pinto nasa driver seat si Harper habang kaming dalawa ni Pietro ay nasa likod, tahimik parin sya siguro prinoproseso pa ang mga nangyayari samantalang si Harper ay aliw na aliw kay Hunter.

"¡Eres más guapo papi que el tío Richard"

"I don't understand you sweety!"bumungisngis si Harper.

"I said papa mas gwapo ka kaysa kay Uncle Richard!"humigpit ang hawak nya sa manibela.

"Really! So sweet!"saad ni Hunter ngumuso nalamang ako at nilingon si Pietro.

"Pietro anak!"tawag ko sa kanya pero inarapan nya lang ako, napangiti nalamang ako.

"Your liar mom!"

"I'm sorry okay!"saad ko.

"¿Tiene una familia por eso nos dejó o tal vez se dio cuenta de su responsabilidad hacia nosotros"[Does he have a family that's why he left us or maybe he realized his responsibility to us]malakas ang pagkakasabi nun ni Pietro pero hindi naman nya naiintindahan ni Hunter. Bakit ba sobrang matalino ang batang ito.

"Él no sabe nada sobre ti y Harper"[He doesn't know anything about you and Harper]spanish na saad ko.

"Por qué no sabe nada ¿Nos mantuviste alejados de él"[Why doesn't he know anything? Did you keep us away from him?]ang dami nyang tanong hindi na talaga ako makakalusot sa sobrang talino ko Pietro.

"Es tan complicado Pietro que es difícil de explicar"[It's so complicated Pietro it's hard to explain]sabi ko sa kanya.

"Si él no te vio, significa que realmente no tienes intención de decirnos a los dos que él es nuestro padre"ganun nga Pietro wala akong balak sabihin sa inyo tungkol kay Hunter kung hindi lang talaga nakasalubong si Trojan pahamak talaga ang isang iyon, tumango nalamang ako sa kanya.

Kasalan talaga lahat ni Trojan!

MoonLoverPrincess2