•••
"Büyüdüğümde benimle çıkacaksın değil mi Hyung?"
Büyük aldığı soruyla gülümsedi. Küçüğünün kendisine olan ilgisinin ve sabrının farkındaydı. Henüz çok küçüktü ve bu yüzden böyle şeylere ilgisi olduğunu düşünüyordu.
Onu kardeşi olarak görüp, kolluyordu.
Göğsüne uzanmış, dağılan dalgalı saçlarını okşamayı sürdürdü.
"Bunu büyüdüğünde düşünebilirim Riki."
Küçük iç çekip ofladı. Hiçbir zaman net bir cevap vermemişti büyüğü O'na. Belki daha büyük olsaydı hemen kabul ederdi.
"Lütfen Hyung."
Uzandığı yerden başını kaldırıp büyüğüne yavru köpek bakışlarını sunduğunda burnuna kelebek öpücüklerden birini almıştı.
İçten içe mutlu da olsa bunun geçiştirme olduğunun farkındaydı.
"Büyüdüğünde çok daha iyilerini bulacaksın."
Büyük kendisinin Riki'ye göre fazlasıyla zararlı olduğunu düşünüyordu. Eğer ki bir sevgilisi olacaksa kendisi olmamalıydı. Daha iyilerini hak ediyordu.
Küçüğün hızla dolan gözlerine bakmaya zorlanmıştı.
"Ben seni istiyorum ama Hyung."
Ne ara bu kadar duygusallaştığını bile anlayamadan ağlamaya başlayan küçükle endişelenmişti.
Yeniden O'nu göğsüne yatırıp saçlarını okşamaya başladı.
"Eğer beni sevmeye devam edersen seninle ileride çıkarım Riki. Tamam mı? Ağlama artık."
"Bence de Riki ağlama artık. Ağlayacağın başka şeyler var."
Odaya birkaç yarışmacıyla daha dalan Sunoo önde yürüyerek uzandıkları yatağa yaklaştı. Büyük olan içinden sabır çekerken küçük çoktan Hyung'unu korumaya alıp sımsıkı sarılmıştı.
Genç çocuk belindeki kemeri çözüp havada birkaç kez savurmuş yüksek ses çıkmasına neden olmuştu.
Sunoo büyük olanı pek takmazdı. Düşmanı küçük olandı, performanslar da her zaman önüne geçen çocuğa bir ders vermek istiyordu.
"Tutun şu moruğu."
Yanında kendisiyle gelenlere işaret verdiğinde, bunu bekler gibi hepsi ikilinin üstüne yürüdü. Küçük olan kendini siper edip hâlâ büyüğünü korurken, her şeyden habersiz görünüyordu.
Çocuklardan birisi küçüğü kolundan sıkarak tuttu ve elinde kemeriyle bekleyen Sunoo'nun önüne savurdu.
Küçük hemen ayağa kalkıp Hyung'una ilerlemek istese de sırtına yediği kemer darbesiyle olduğu yere düşmüştü.
"Riki!"
Büyük, çocukların elinden kurtulmak için debelense de yüzüne yediği tokatlar zorluyordu.
Sunoo yerde uzanan küçüğe ilerleyip bacağından boş alana doğru çekti. Fakat Riki zorla ayağa kalkıp Hyung'una yürümeye çalışmıştı.
O'nun canı yansın istemiyordu.
"Sadece yere uzanırsan işimiz daha hızlı biter Rikisan."
