✲ මල් වරුසා ✲ ✔️

129 කොටස

මල් වරුසා 🌼
129 කොටස

මැන්චෙස්ටර් ෆුට්බෝල් ක්ලබ් එකයි ලිවර්පූල් ක්ලබ් එකයි සෙල්ලම් කරපු මැච් එක බලන්න එයාව ඇදගෙන ගියෙ හෙන ගේමක් දීලා... කාලෙ කොච්චර ගෙවිලා ගියත් මගෙ මිනිහාට ස්පෝට්ස් කියන දේ නම් අරහන්... මට තනියම වුනත් යන්න තිබ්බා මොකද ඉරිදා මගෙ බිස්නස් එකත් වහලා..

අවුරුදු පහක කාලයක් ගෙවිලා ගියෙ අපි ටිකෙන් ටික මෙහෙට හුරු වෙද්දි.. මැන්චෙස්ටර් වගේම නිතරම අපි ලන්ඩන් පවා ගියා.. මොකද අපිට ලංකාවෙ හිතවත් කෙනෙක් කියලා හිටියේ අන්කල් මහේලයි ඒ ෆැමිලි එකයි විතරයි.. ඒ ගෙදර කොල්ලයි කෙල්ලයිත් අපිත් එක්ක එකතුයි.. සති අන්තෙ දාගන්න පික්නික් වලට එහෙම රොද්‍රිගෝ ඩබලට ආරාධනා ලැබුනා..

ගලන ගගකි ජීවිතේ...
දයාලූ ලෝකයේ...
මිහිර පතා ආදරේ...
ලපලු නටයි ගං තෙරේ...

වැලිතල කිති කවන නටන...
පෙම් රළවැළ ඉවුරු බදන...
මිහිතලයට සුවය දැනෙන...
උකුලු තලය බදු නැලවෙන...

එයා කාර් එකේ රේඩියෝ ස්පීකර් එකට පරණ සිංහල සිංදුවක් කනෙක්ට් කරලා තිබ්බා.. දැන් කොච්චියා පරිණත ඩෑල් එකක් වගේ හැසිරෙන්න හෙන ගේමක් දෙනවා.. පරිණත වෙන්න ඕනා තමයි ඒකාට දැන් තිස්පහත් පැනලා.. ඉතින් බබෙක් වගේ හැසිරෙන්න බෑ කියලා හිතෙනවා ඇති.. ඒ වුනාට බන් එයා හැමදාමත් මගෙ බබා තමයි ඉතින්..

" මං මේවාට ආස නෑ අගත් ඔයා දන්නවානෙ ඉතින්... බෝලයක් පස්සෙ දුවන උන් දිහා බලාගෙන ඉන්න එකම හරිම බෝරින්ග්..! "

" මං දන්නවා.. අදට විතරක් යමුකො ප්ලීස්... ආයෙ මං ඔයාට කවදාවත් කතා කරන් නෑ..."

මටත් වෙලාවකට හොදටෝම පිස්සු.. වෙලාවකට නෙවෙයි ඒ ඇස් දෙක දැක්ක දවසෙ ඉදලම පිස්සු තමා.. ඒ පිස්සුව නිසානෙ අවුරුදු එකොලහක ආදර අන්ධරයක තාමත් ඉන්නෙ.. හිතාගන්නත් බෑ එදා අවුරුදු දහනවයෙ කොල්ලද මම කියලා.. මට මේ මාර්තු වලට අවුරුදු තිස් එකක්..