ရန်ကုန် မန္တလေး လေကြောင်းခရီးက သိပ်မကြာပေ၊ လေးဆယ့်ငါးမိနစ်သာသာပင်မရှိလှ၊ သို့သော်လည်း မန္တလေးလေဆိပ်ကနေ ဗန်းမော်လေယာဉ်ကိုပြန်ချိန်းရတာဖြစ်သည့်အတွက် အတော်လေးတော့ ကသီကလင်နိုင်ပါသည်။ နာရီဝက်လောက်ပဲအချိန်ရသည်မို့ အိတ်တွေကို မြန်မြန်ရွေးပြီး စီးရမည့် လေယာဉ်ကိုမြန်မြန်သွားရ၏။ အရာရာကို အေးအေးဆေးဆေးလုပ်တတ်သော ညအဖို့တော့ နည်းနည်းတော့ကသိကအောက်နိုင်လှ၏။ သို့သော်လည်း နွေဟာတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်အေးအေးဆေးဆေးပင် ခြေလှမ်းတွေကလည်း ညလိုခပ်သွက်သွက်မဟုတ်ဘဲ ပုံမှန်အတိုင်းတည်ငြိမ်လှ၏။
ရန်ကုန်လေဆိပ်ကစထွက်ကတည်းက ညတို့နှစ်ယောက်စကားမပြောဖြစ်ခဲ့ကြပေ၊ ဘာအကြောင်းအရာကို စပြီးပြောရမလဲဟု ညစဉ်းစားနေသော်လည်း လေယာဉ်ပေါ်တက်ကတည်းက နွေကမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ချကာ အနားယူလို့နေသည်။ ညလည်း မနှောက်ယှက်ချင်၍ ပြတင်းပေါက်ကနေ တိမ်ဆိုင်တွေကိုငေးရင်းသာလိုက်ပါလာခဲ့၏။
ဗန်းမော်မြို့ကိုစီးရမည့်လေယာဉ်ပေါ်ရောက်မှ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်ရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းလိုက်မိ၏။
"လူကိုမှပျာယာခတ်သွားတာပဲ"
"ကိစ္စမရှိပါဘူး မမီလည်း အနီးနားမှာ ဟိုတယ်တွေရှိတာပဲ နောက်နေ့မှသွားလည်းရပါတယ်"
ည၏နှုတ်ခမ်းတွေကော့ညွှတ်သွားကာ သွားတန်းတွေပေါ်အောင်ရယ်ပြလိုက်ပြီး
"ပိုက်ဆံကုန်မှာပေါ့ လေယာဉ်လက်မှတ်ခတွေကစျေးကြီးတယ်လေ"
"လူကပိုအရေးကြီးပါတယ်"
ည မအောင့်အီးနိုင်တော့ဘဲ ထပ်မံပြုံးလိုက်မိပြန်၏။ တကယ်ကို နွေဆိုသည့်အမျိုးသမီးဟာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလှ၏။ ည၏ ရင်ခုန်သံတွေ တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုမြန်လာပြန်သည်။
ညတို့စကားပြောနေစဉ်မှာပဲ လေယာဉ်ကစတင်ပြေးတော့ နွေဟာမျက်ဝန်းတွေကို ထပ်မံမှိတ်ချလိုက်ပြန်၏။
နွေ၏ပုံစံဟာ အရမ်းတည်ငြိမ်နေသော်လည်း ပင်ပန်းနေလေသလား၊
စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းကိုတည့်မတ်နေအောင်ထားထားသည့်အတွက် မေးရိုးသွယ်သွယ်၊နှာတံသွယ်သွယ်နှင့် ကပိုကရို ကျဆင်းနေသည့်ဆံနွယ်တွေကိုတွေ့ရသည်။ နီးကပ်နေသည့်အနေအထားမှာ ရေမွှေးရနံ့အပြင်ရှန်ပူရနံ့ကိုလည်း ရပြန်၏။ လည်တိုင်မှာ ထင်းနေသည့် မှဲ့နက်သေးသေးလေးကိုလည်းတွေ့ရပြန်သည်။ အနီးကပ်တွေ့လေ နွေရဲ့အသားအရည်ဟာ ကြည်လင်ကာ နူးညံ့နေမည်ဆိုကာ ခံစားလို့ရနေသလိုပင်၊ ည တံတွေးမျိုချလိုက်ရင်း မျက်နှာကို ပြတင်းပေါက်ဆီသို့သာလွှဲလိုက်မိပြန်၏။
