"Sen Benim Babam Değilsin."
Ertesi Sabah
"Sarem ben çıkıyorum!"
Sare koşa koşa geldi,
"Tamam balım dikkatli git, biraz alış sonra yanına geleceğim ben"
gülümsedim. Sareyi öperek evden çıktım. Kapıda Soner vardı. Şoförleriymiş.
"Buyurun İnci Hanım"
diyerek kapımı açtı. Tam binecekken
"İnci!"
diye bağıran bir erkek sesi duydum. Soner oraya doğru dönünce bende döndüm. Babamdı bu. Ne kadar da yaşlanmıştı. Çökmüştü resmen.
"İnci sen napıyorsun! Bakıcılık yapmak ne demek İnci?"
"Şimdi mi geldi aklına kızın olduğum! Evet çocuk gelişim okudum ve şuan bakıcılık yapacağım! Sana ne bundan adam sana ne!"
"Ben senin babanı-"
"Sen benim babam değilsin! 8 yıl önce bıraktın o görevi sen! Nil kızınla mutlu mutlu geçiniyordun? Ne oldu şimdi? Git zengin ve mutsuz hayatına geri dön Bekir bey!"
Arabaya bindim. Soner kapıyı kapattı ve kendisi de bindi.
"İyi misiniz İnci Hanım"
dedi arabayı çalıştırırken.
"İyiyim Soner. İnci diyebilirsin bana."
gülümsedim,
"Peki, İnci."
yol boyunca sessiz kaldıktan sonra gelince arabadan indim.
"Kolay gelsin Soner."
"Sağolun İnci H- İnci."
diyerek gülümsedi. Gülümsedim. Eve geldiğimde Nilay hanımla karşılaştık.
"Canım sözleşme bu, oku imzala ben çıkıyorum"
dedi ve çıktı. Gerçekten kapıyı kapatıp çıktı.
"Size de günaydın Nilay hanım!"
Seher abla güldü,
"Şu sıra Nilay hanımın yanından geçilmiyor kızım. Alışırsın sende. İnciydi değil mi?"
"Evet, İnci. İdil nerede?"
"Odasında kızım. Yukarıda sağdan ikinci kapı"
gülümseyerek yukarı çıktım. İdilin odasında bir kapı daha vardı açınca tek kişilik yatak, gardırop gibi şeyler olduğunu görünce benim odam olduğunu anladım. İdilin yanına oturdum, uyuyordu.
"Merhaba İdil, ben İnci. Çok güzelsin, çok tatlısın. Keşke çocuklar hep mutlu evlerde büyüse. Keşke hiç mutsuz olmasa. Ne kadar da güzelsin sen oysa ki."
O sırada İdil uyandı, gözlerini kırpıştırarak bana baktı,
"Günaydın İdil, ben İnci."
"İyci miy?"
gülümsedim,
"Evet İnci."
Ayağa kalktı,
"Oyuy oynayacağız deyil mi iyci"
"Önce kahvaltı etmeliyiz İdilcim"
gülümsedi ve yatağından kalktı. Üstünü değiştirip mutfağa döndük. Kahvaltısını ettirmeye başladım. Bana bu kadar çabuk alışması normal miydi bilmiyorum ama tek bildiğim onun mutsuz bir evde büyümek için çok küçük olduğuydu.
...
