𝐀𝐌𝐀𝐑𝐈𝐒 || Bin yıl önce iki cadı kız kardeş arasında bir anlaşma yapılmıştı ve bu anlaşma iki masumun tüm hayatını karartmıştı.
Gün gelecek, intikam fırsatı doğacaktı.
The Originals fanfiction by accidentallinguist
Başlangıç: 17.03.2024
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
↠↠↠↞↞↞
Amaris, Rebekah ile birlikte hayatının en hem kahkaha hem de gözyaşı dolu gününü geçirdiğini söyleyebilirdi.
İki Mikaelson kadınını duygusal anlamda birbirine yaklaştıran itiraflardan ve Rebekah'nın motivasyon konuşmasından sonra onları üzen bu konuyu kapatıp daha güzel şeylerden konuşmaya başlamışlardı.
Henüz Kökenlerin var olmadığı zamanları anlatmıştı ona Rebekah, insan oldukları zamanları ve Amaris onun anılarını dinlerken oldukça eğlenmişti.
Özellikle Klaus ve Elijah'nın aynı kıza aşık olması epey merakını cezbetmişti.
"Peki kız hangisini seçti?" diye sordu Amaris engel olamadığı bir merakla. Vakit akşamı bulunca mekandan kalkıp eve doğru yürümeye başlamışlardı ama hâlâ bu konu konuşuluyordu.
"Elijah'yı seçti." dedi Rebekah ufak bir gülümsemeyle. "Öldürülene kadar birlikte oldular ve çok tatlılardı."
"Öldürüldü mü?" Amaris şaşırmıştı buna. "Nasıl? Kim öldürdü?"
"Esther." dedi Rebekah burun kıvırarak. Aslında annesinin kişiliği az çok ortadaydı ama ısrarla görmek istememişlerdi. Şimdi öğrendiklerinde ise büyük bir şok olmuştu onlar için.
Amaris bir anlığına Esther'in niye oğlunun aşık olduğu kızı öldürdüğünü soracak oldu ama hemen sonrasında bilmek istemediğine karar vererek sustu.
Eve geldiklerinde Amaris mutfaktan gelen kokuları alınca ne kadar aç olduğunun farkına vardı. Tamam, Rebekah ile karınlarını tatlılarla tıka basa doldurmuş olabilirlerdi ama sıcak yemek yemek başka bir şeye benzemiyordu.
"Bu sessizlik hoşuma gitmedi." dedi Rebekah etrafı dinlerken. "Umarım yokluğumuzda kimse birbirini öldürmemiştir."
"Siz zaten öldürülemiyorsunuz ki." dedi Amaris önemli bir noktaya parmak basarcasına.
"Bu, teşebbüs etmeyeceğimiz anlamına gelmiyor." Rebekah tatlı tatlı gülümsedi. "Hadi yemek salonuna geçelim, akşam yemeği birazdan başlar."
Çalışanlar sofrayı hazırlarken Amaris ve Rebekah da onların peşinden yemek salonuna girmişlerdi. Amaris masada Rebekah'nın ona gösterdiği sandalyeye oturdu.
"Yanında Kol var." dedi Rebekah ve kendi yerine geçti. "Onunla daha yakınsın ya, onun yanında rahat edersin diye düşündüm."
Amaris gülümsedi. Rebekah'nın bu düşünceli tavırları ve onu düşünmesi gerçekten çok tatlıydı, onu mutlu etmişti.
Bahsi geçen Kol da az sonra yanlarına damlamış ve gelip kendi yerine oturmuştu. Kolunu Amaris'in omzuna dolayıp onu kendine çekerken Rebekah'ya kötü kötü baktı. "Yeğenimi çaldığına inanamıyorum!" demişti abartılı bir tavırla.
