𝐀𝐌𝐀𝐑𝐈𝐒「ᴛʜᴇ ᴏʀɪɢɪɴᴀʟs」

40 - ❝kralın kraliçesi.❞

28 ŞUBAT 1919

"Bence biraz dehşet vericiydi, sence?"

İki saat kadar önce Leonard'ın abisinin mezarı açılmış, kemikleri yakılmış ve külleri onu diriltecek büyüde kullanılmak üzere götürülmüştü.

"Sen bir Mikaelsonsın Amaris, kendine gel." dedi Leonard sevgilisine göz ucuyla bakarak. Heyecanlı ve gergindi, konuşurken bile sesi titriyordu.

Amaris onun titreyerek konuşmasına anlayışla gülümsedi ve uzanıp onun elini tuttu. "Kendini nasıl hissediyorsun?"

"Bilmiyorum..." dedi Leonard. "Heyecanlı ve mutluyum ama gerginim de aynı zamanda. Abimi yeniden görecek olmak... Her şey nasıl olacak bilmiyorum."

"Hayatınız daha iyiye gidecek." dedi Amaris. "Hem senin hem de Melody ile Linda'nın. Abinin geri dönmesi sizin için güzel olacak."

"Evet, öyle olacak ama..." Leonard başını öne eğdi umutsuzca. "Ya abim... Pişman olduysa, Amaris? Ya benim yüzümden öldüğünü söylerse ve bana öfkeliyse?"

Leonard'ın korkularını yatıştırmak için "Abin seni hep çok sevdi ve en çok sana değer verdi Leo." dedi Amaris. "Sana abi gibi değil de baba gibi davrandı, bunu bana sen söylemiştin. Bir an bile pişman olmadığına eminim."

Söyledikleri makul ve ikna ediciydi ama Leonard emin değil gibiydi. "Emin misin?"

"Bak, ne var biliyor musun?" Amaris birden yürümeyi bıraktı ve Leonard'ın iki elini birden tutup onun gözlerine baktı. "Bundan bir saat kadar sonra abine sarılıyor olacaksın ve bunları sana kendisi söyleyecek, tamam mı?"

"Abime sarılınca her şey düzelecek mi?" diye sordu Leonard gözleri dolarken. "Onu çok özledim Amaris... Ona sarılmayı, bana her şey düzelecek demesini çok özledim."

"Ona sarılınca her şey geçecek." dedi Amaris kendinden emin bir şekilde. "İnan bana Leo, her şey çok güzel olacak."

Leonard buna tüm kalbiyle inanmak istiyordu, buna hazırdı ama bir yandan da çok korkuyordu.

Abisi tüm hayatı boyunca ona karşı hep çok anlayışlı olmuştu. Onu hep tolere etmiş ve onu hep affetmişti ama bu sefer bu affedilecek bir şey değildi.

Onun yüzünden kızının hayatının beş yılını kaçırmıştı, abisi gerçekten de onu affedebilecek miydi?

Korkuyordu ama korkularıyla Amaris'in de canını sıkmak istemiyordu. "Sen öyle diyorsan..." diyerek omuz silkti ve konuyu uzatmamaya karar verdi.

Amaris onun aklını kurcalayan bir şeylerin olduğunu ama anlatmak istemediğini biliyordu. "Bana her zaman anlatabilirsin, biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum ve yanımda olduğun için teşekkür ederim." dedi Leonard minnettar bir şekilde. "Yine de senin dediğin gibi bunları abimle konuşsam daha iyi."

Abisi duruma her ne gibi bir tepki verecekse de yüzleşme kaçınılmazdı sonuç olacak. Bu saat içinde ölümden dönmüş olacaktı.

"Gidelim mi?" diye sordu Leonard. "Melody ve Linda'yı da daha fazla bekletmek istemiyorum."

"Aslında... Ben gelmesem daha iyi olur." dedi Amaris tereddütle. "Yanında olmak istiyorum ama bu aileniz için önemli bir an. Ailecek baş başa olsanız daha iyi olur."