My heart is Burning with Leo

Biliyorum

Leo~

"Söz verdiğim gibi Valdez, bir kahraman gibi öleceğim" dedikten hemen sonra vücudu titredi ve aniden gözlerini kapattı.

Onu kucağıma aldım ve koşarak Apollon kulübesine girdim.

"Yardım edin! Koşun! O ölmeyecek! Anladınız mı! " diyerek bağırdım.

Onu odadaki yatağa yatırdılar. Birkaç kişi garip bir serum hazırladılar.

Diğerleri ise odadan çıkıp Kherion'a haber vermeye gittiler.

Bu kadar mıydı yapacak hiçbir şey yok muydu?

Kapı açıldı. İçeriye birkaç athena melezi ve Kherion girdi.

"Dürüst olmak gerekirse daha önce böyle bir durumla karşı karşıya gelmemiştik. Bu athena melezleri kitaplardan araştıracak. Bu sırada da birkaç apollon çocuğu nektar üzerinden tedaviye başlayacaklar."
...........................

Günler geçmişti ne athena melezleri bir şey bulabilmişti ne de Kherion.

Bir apollon melezi kalp atışlarını dinlerken günden güne yavaşladığını fark etmişti.

Yani bir diğer değişle gün geçtikçe kalbi duruyordu.

Acele etmemiz lazımdı ama ben hiçbir şey yapamıyordum.

Yanında uyuyan Alexa'ya baktım.
Çok masum uyuyordu. Kampı kurtarmak için...

Günlerdir yatağım olan koltuktan kalktım ve aynaya baktım.

Saçlarım dağılmış, gözlerimin altında çukur üstüne çukur oluşmuştu.
Günlerdir uyumuyordum. Belki uyanır diye.

Odanın kapısı açıldı. İçeriye Jason girdi.

Bana umutsuzca baktı.
İnsanların böyle bakmasından hoşlanmam.

Yanıma oturdu ve konuşmaya başladı.

"Leo, bak anlıyorum. Onu seviyorsun ve sabrediyorsun. Sonuna kadar arkandayım ama durumu görüyorsun, uyanmama olasılığı çok yüksek. Kendine de bakman lazım. Gözlerinin altının ne kadar morardığını gördün mü? Bak bunları iyiliğin için söylüyorum. Uyanmayabilir. Unutmaya çalışmalısın. Böylesi daha iyi."dedi

Sinirlenmiştim. Bağırmaya başladım.

"Biliyor musun? Beni bir tek senin anladığını sanıyordum. Yanılmışım. Ya uyanırsa ve beni göremezse ne diyeceğim? 'Ay ben seni unutmuştum da madem uyandın o zaman seni seviyorum.' mu?" dedim ve odadan çıktım.

Gölün kenarına gittim ve bağdaş kurup düşünmeye başladım.

Bir yandan Jason'a hak verdiğim doğruydu uyanmayabilirdi fakat bir yerde yanılıyordu.

Ben ondan asla vazgeçmezdim.

Gölün kenarında yaklaşık bir saattir oturuyordum.
Yıllardır neredeyse ağlamamıştım hep içime atıp ertelemiştim. Son olanlardan sonra bir daha erteleyebileceğimi sanmıyordum.

Yanıma biri oturdu. Kafamı çevirdiğinde Piper'ı gördüm.

"Gel buraya." dedi ve bana sarıldı.

Bende ona sarılarak ağlamaya başladım.

"Jason, onları demek istemedi."dedi.

"Biliyorum." dedim.

Biraz daha sarıldım ve başımı kaldırdım.
"Onu çok seviyorum." dedim.

Başıyla onayladı.
"Biliyorum."

.........
Percy Jackson ve Olimposlular serisinin hiçbir hakkına sahip değilim.(Seri benim değildir.)