Efsunkar

1.Bölüm "Geçmeyen Geçmiş"

Bölüm Şarkıları:

Tuğkan-Unuttun Mu Beni?

Sertap Erener-Sessiz Gemi

Mehmet Güreli-Kimse Bilmez

 "Hayat hep iyi olanları en zor sınavlara tabi tutar.Sanki daha ne kadar dayanabilirsin ki,daha ne kadar güçlü durabilirsin ki senden aldıklarımın ve alacaklarımın karşısında dermiş gibi...Bazılarımız azla yetinmeyi bilir,hayat benden istediğini alsın ama bir tek onu almasın diyip bir an olsun serzenişte bulunmazlar fakat hayat,acımasızdır...Bir gün gelir benden asla gitmesin dediğini elinden alır bununla beraber yüzündeki tebessümünü  alır,umudunu alır,neşeni alır;seni senden alır...Onsuz geçen zamanda bir bilinmezlik içinde dönmesini beklersin boşluğun içinde bir o yana bir bu yana sallanan ama asla kendi rotasını oluşturamamış bir ruh olarak...Tam alıştım bu hissizliğe dediğin anda onu sana geri verir ve anlarsın ki aslında geçmiş,hiç geçmemiş..."

  15 sene önce...

 Gölyazı Mahallesi'nde sokakların çocuk sesleriyle inlediği bir yaz akşamında mahallenin erkek çocukları aralarında futbol maçı yaparken Arden tam topa vuracağı esnada hemen yan apartmandan gelen Meltem teyzesinin sesiyle kafasını yukarı kaldırdı."Arden oğlum,bu kız yine tutturdu düdük şeker istiyorum diye.Abinle git diyorum ama nuh diyor peygamber demiyor Allah'ın keçisi!Cenk'le gitmeyecekmiş,ille de Arden abimle gideceğim diye kafamın etini yedi.Sana zahmet oyunun bittikten sonra bu küçük cadıyı yanına yollasam onunla bakkala gider misiniz?"duyduğu soruyla ister istemez yüzünde bir tebessüm oluştu Arden'in çok seviyordu bu küçük cimcimeyi.İçinden ben onu hiç kırar mıyım diye geçirdikten sonra Meltem teyzesine "Top kaçmıyor ya Meltem teyzem,sen yolla Efsun'u,kavuşturalım cimcimeyi düdük şekerine."demesinin üzerine Meltem Hanım "Peki oğlum bekle o zaman yolluyorum hemen.O cadının kavuşmak istediği düdük şeker mi yoksa sen misin bilemeyeceğim artık"diye söylenerek pencereden içeri girdi.

Arden arkadaşlarıyla vedalaşıp oyundan çıktıktan hemen sonra daha beş dakika geçmeden yan apartmanın kapısı açıldı ayağında pembe fiyonklu babetleri,altında pembe puantiyeli eteği,üzerinde ayakkabılarıyla aynı renkte bluzu ve iki yandan örülmüş saçlarıyla paytak paytak ona doğru koşan cücesi bir anda "Ayden abiii,Ayden abiii düdük fufufuuu şeker almaya gidelim hadiii!!!"diye bağırdığından Arden'in arkadaşları bu ikiliye bakıp güldü.Arden de onlara dönüp"Oyununuza bakın,bize değil."dedikten sonra Efsun'un başına uzanıp saçlarını okşadıktan sonra bir elini ona uzatıp gel bakalım gidelim şekerini almaya cimcime."dedi.Arden'in onunkinin yanında dev gibi kalan elini tutan Efsun tüm yol boyunca bir an olsun susmadan konuştu.Arden de bir an olsun sıkılmadan yüzündeki tebessümle cimcimesini dinledi.Efsun bir yandan anlatıyor,bir yandan abisi yerine Arden'le gittiği için çok mutlu olduğundan hoplaya zıplaya bakkala yürüdü.Onların bu halini gören bakkal amcaları gülerek"Yine mi düdük şeker için peşinden sürükledin bu çocuğu küçük cadı?"dediğinde Efsun alt dudağını sarkıtıp Arden'e dönüp:

"Aydenciğimm ben cadıya mı benziyorum?Hem bak benim eteğim pembee,saçlarım örgü;cadıların hiç böyle olmaz kii hem onlar çok çirkin olur.Ben çirkin miyim öyle Ayden abiii?"dedikten sonra ha ağladı ha ağlayacak bir şekilde bakışlarını Arden'e çevirdi.Arden,küçük kızın bu hali karşısında gülmemek için kendini zor tutsa da onunla aynı boya gelecek şekilde eğildikten sonra sol yanağına uzanıp bir makas alarak"Hiç olur mu öyle şey sen benim cimcimem değil misin?Bakkal amcan da annen de seni 'cadı' diye seviyor.Cadılara benzediğinden değil yani anladın mı miniğim?"der.Efsun başını salladıktan sonra Arden'e sarılır  ve yine cadılığını konuşturup"Tamam ama hala çok üzgünüm,kalbim kırıldı bak batıyor içime Ayden abiii!Geçmesini istiyorsan sen de benimle birlikte düdük şeker ye,o zaman iyileşir hemencecik."demesi üzerine Arden bu küçük kızı reddedemediğinden boynunu büküp kabul edip bakkaldan iki tane düdük şeker aldıktan sonra Efsun'un da elini tutup bakkaldan çıkar.Önce onun şekerini açıp uzattıktan sonra kendisininkini de açıp şekere cins bir bakış atar.Arden'in bakışları Efsun'un gözünden kaçmaz ve muzurluk yapma fırsatını da kaçırmayarak: