Yüreklerine birbirinin sevdası çok erken yaşta serpilmiş,
Birbirlerinin hislerinden haberdar olamadan yıllardır ayrı düşmüş iki genç...
Yıllardır adamla yollarının ayrıldığı yerde yolunu gözleyen bir kadın,
Geçen yılların yüzündeki tebessümü soldurd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Efsun&Arden
Bölüm Şarkıları:
Keti-Ver Beni Yalnızlığa
Sertap Erener-Dönmüyorsun
Ayten Alpman-Ve Tanrı Aşkı Yarattı
"Kendi kanından canından olan her zaman önceliktir birçoğumuz için.Ailen dışındaki herkesten her türlü şey gelebilir diye düşünürüz.Ne demişler 'Can,her zaman canandan önce gelir.'Herkes kendi canından olana ya da canına öncelik verdiği için birilerini harcar.Bunu büyüklerimizden bilerek,duyarak büyürüz,hazırlarlar bizi.Bu yüzden aile içinden bir gün darbe alacağımız fikri aklımızın ucundan bile geçmez.Canını en çok neyin yakacağını da canından olan bilir.Dışarıdan gelen darbelere hazırlıklı olduğundan hiçbiri seni sarsmazken ailenden gelen tek bir darbe yerlebir edebilir.Ne demişler,her zaman insana en büyük darbe beklemediği yerden gelir..."
10 sene önce
Efsun ortaokula henüz adapte olamadığından evde her sabah ayrı bir kargaşa yaşanıyordu.Okulda geçirdiği vakit arttığından ve öğretmenleri çok fazla ödev verdiğinden eskisi gibi mahallede dışarı çıkıp vakit geçiremiyordu,sadece haftasonları gönlünden geçtiği kadar dışarıda dolaşıp oyun oynayabiliyor,Sareler'e gidebiliyordu.Bu yüzden büyümeyi de ortaokula gitmeyi de hiç sevmemişti Efsun.Meltem Hanım neden sevmediğini her sorduğunda bu cevapları alıyordu kızından ama Efsun'un asıl derdinin başka olduğunu da içten içe biliyordu.Küçük kızı her gün mutlaka "Ayden abimi istiyorum,bari bugün bakkala gideyim onunla nolur annecimm."ya da"Hadi Helin teyzeleri çağır anne." diye yaygara koparıyordu.Asıl derdi ne Helin teyzesiydi ne de yakın arkadaşı Sare...Efsun,Arden'i görmek istiyordu çünkü Arden'in de lisede dersleri fazlasıyla yoğunlaşmış üstüne bir de üniversite sınavı için erkenden hazırlıklara başlamıştı.Bu yüzden haftasonu da uzun uzun vakit geçiremiyordu Efsun onunla.Pazartesi sabahı Meltem hanımların evinde yine bas bas bağıran Efsun'un sesi hakimdi."Ayden abim gelsin,o götürsün beni o zaman giderim.Yoksa git-mi-cemmm!"diye inleten küçük kızıyla başa çıkamıyordu Meltem hanım.Cenk götürsün seni dese de Efsun nuh diyor peygamber demiyordu.El mecbur Arden'i arayıp şansını denemeye karar verdi:"Arden oğlum,biliyorum senin de okulun var ama ben bu cadıyla başa çıkamıyorum sabahın köründen beri beni Arden abim götürsün yoksa gitmem diye ağlayıp yeri göğü inletti.Zahmet olmazsa bu sabah sen götürebilir misin Efsun'u?"dedikten sonra Arden kahkahasını tutamayıp:"Yolla benim cimcimemi Meltem teyzem,bekliyorum kapının önünde.Haklı,bu aralar çok ihmal ettim onu"diyip telefonu kapattı.Meltem hanım kızına müjdeyi verdikten sonra Efsun'un halini hayretler içerisinde izlemeye koyuldu...Bugüne kadar okula saçı başı dağınık giden kızı aynanın karşısına geçip saçlarını iki yandan ördükten sonra uçlarını iki tane pembe fiyonk iliştirerek ardından okul formalarını da büyük bir özenle giydi.Annesinin de elini tutup hoplaya zıplaya odasından çıktı.Meltem hanım'ın sokak kapısını açmasıyla Efsun,Arden'in beline sımsıkı sarılıp:
