De stad van de liefde ( bankzitters)

Waar het allemaal begon

"Emma wordt nou wakker anders halen we het vliegtuig niet!" Ik open langzaam mijn ogen en ik zie Sofie haar bruine ogen diep in de mijne kijken. "Eindelijk ben je wakker ik sta hier al 10 minuten te schreeuwen jezus!" "Sorry sorry" langzaam stap ik uit mijn bed en sla de dekens van me af totdat ik ineens wat duizelig wordt en weer ga liggen. "wat is er met jou, wat heb je gisteren allemaal uitgespookt?"  "Eerlijk gezegd weet ik het niet meer maar wat ik wel weet is dat ik een ongelofelijke kater heb" zeg ik terwijl ik mijn hoofd vast pak hopend dat de koppijn minder wordt. "Emma hier hebben we echt geen tijd voor kom uit bed" en ze trekt de dekens van me af.

Sofie is al mijn beste vriendin sinds de 1e van de middelbare school. We wonen nu al een tijdje samen in een klein appartementje in Utrecht die we samen hebben ingericht precies zoals we wilden. Gisteren was er een groot feest om het eind van het schooljaar af te sluiten. Ik studeer nu al een tijdje voor interieurarchitect en ben dan nu eindelijk klaar. Alleen ik en drank , is niet zo'n goede combi vooral als je de dag daarna op vakantie moet. Gisteren had ik daar hellemaal niet over nagedacht toen ik weer een paar schotjes achterover gooide. Helaas studeren Sofie en ik niet samen ze studeert nu ook al een tijdje als verpleegkundige. Daarom was ze gisteren ook niet bij het feest en ben ik het haar vergeten te zeggen oeps. Sofie is half Nederlands en half Frans haar grote droom is om haar vader op te zoeken in Frankrijk en ik als haar beste vriendin ga dan zeker mee.

Mijn telefoon trilt even op mijn nachtkastje. Ik pak hem er snel bij om te kijken wie me zo vroeg in de ochtend al een appje zou sturen. Ik ga even wat rechterop zitten en trek mijn kussen achter mijn rug. Ik open whatsapp en zie dat mijn moeder me geappt  heeft.

Mama;
Hey lieverd veel plezier vandaag met Sofie. Die je voorzichtig?❤️

Emma;
Dankjewel mam, zal ik doen!

Mama;
Vergeet je pillen niet mee te nemen. Je kan me altijd bellen of appen als er iets is!

Emma;
Het komt echt goed mam, het is maar voor 1 weekje. Ik zal je op de hoogte houden!

Mama;
Dankjewel lieverd, doe de groeten aan Sofie en haar vader. 💋

Mijn moeder is altijd al een beetje bezorgd op mij en mijn broers geweest maar al hellemaal toen ik een paar dagen in het ziekenhuis lag. Ik had namelijk erg last van dat ik vaak flauwviel. De dokters zeiden dat ik een ijzer tekort had en pillen moest slikken om er voor te zorgen dat dit niet meer kon gebeuren. Ik slik deze nu elke dag en ik merk echt dat het helpt want de laatste keer dat ik was flauw gevallen is al zeker een paar maanden geleden.

"Hier een paracetamol en een glas water" Sofie zet het op het nachtkastje naast me bed nadat ik eindelijk op mijn bed ben gaan zitten. " Heb je je koffer al ingepakt?" Vraagt ze me terwijl ik de paracetamol in neem. " Ja gelukkig wel" en ik wijs naar de licht roze koffer die naast mijn kledingkast staat. " Ik heb er zoveel zin!" " Eindelijk gaan we samen op vakantie naar Parijs" zegt ze terwijl ze een dansje door mijn kamer doet. " Ik heb er ook zoveel zin in alleen jammer van deze kater" "Ach komt wel goed als we in Parijs zijn voel je je vast al weer stukken beter" Ik knik mijn hoofd overtuigend maar heb toch mijn twijfels. Langzaam sta ik op om me klaar te maken. Mijn vliegtuig outfit heb ik gelukkig al klaar gelegd gisterenavond voor het feest. Het is een grijze spijkerbroek met een warme blauwe hoodie. "Ik maak wel even een ontbijtje voor onderweg, we hebben nog precies een halfuurtje voordat we echt weg moeten." " Isgoed dankjewel"

Nadat we beide klaar zijn stappen we in onze auto en rijden we naar het vliegveld. We parkeren de auto en lopen het vliegveld in. Het is niet normaal druk op het vliegveld en overal om me heen hoor in mensen praten. Met onze koffers in onze handen lopen we door Schiphol. Al deze stemmen en mijn knallende koppijn gaat niet zo goed samen en vooral nu de duizeligheid ook weer inkickt. " Kom we gaan wel even zitten" zegt Sofie als ze mijn witte gezicht ziet.

Bij de Starbucks gaan we rustig aan een tafeltje zitten en bestellen we een koffie. " We hebben nog genoeg tijd dus we blijven wel even zitten totdat je je iets beter voelt."Ik kijk Sofie lachend aan hoe kon ik zo veel geluk hebben om haar als beste vriendin te hebben. "Ik hoop dat we nog leuke Franse jongens ontmoeten in Parijs , ik ben al lang genoeg single geweest." Sofie had een tijdje met een jongen van haar opleiding hij was wel knap maar echt een enorme Player. " We zullen zien!" Zeg ik lachend. Stiekem heb ik wel zin in een zomerliefde maar dat zeg ik niet tegen Sofie straks probeert ze elke jongen met me te koppelen. " Jij hebt trouwens ook al lang geen relatie gehad hoelang is het nou al uit met Nick?" Vraagt Sofie me terwijl ze me nadenkend aankijkt. " 2 jaar al volgensmij wat een sukkel was hij" zeg ik terwijl ik terug denk aan de jongen die ik toen mijn vriend noemde. " Ja wie zou er nou op mijn beste vriendin vreemd gaan echt een sukkel" ik kijk haar lachend aan terwijl dit onderwerp diep van binnen toch nog best wel pijn doet.

" Wat vind je trouwens van die jongens" zegt ze met haar hoof knikkend naar een groepje jongens achter me. Ik draai me langzaam om en zie 5 jongens aan een tafeltje. Ze lachen luid en hebben een grote camera in hun hand. Een jongen met mooi blond haar en blauwe ogen kijkt me aan heel even hebben we oogcontact totdat ik me omdraai terug naar Sofie. " Niet verkeerd vooral die blonde met het witte shirt aan" zeg ik fluisterend naar Sofie. "Oeh ja inderdaad echt een lekkerding, maar ze zijn allemaal erg knap" zegt ze terwijl ze weer naar de jongens kijkt.

Ik kijk haar lachend aan terwijl ik op mijn telefoon kijk naar de tijd. Ik schrik het is al 11 uur ons vliegtuig vertrekt bijna. " Sofie we moeten gaan , ik reken wel even snel af ik ben zo terug" zeg ik terwijl ik snel opsta en een beetje rennend naar de kassa toe ga. Terwijl ik bijna bij de kassa ben bots in tegen iemand op die ik de rij staat om af te rekenen. " Oh nee sorry het spijt me zeg ik terwijl ik naar beneden kijk. " Maakt niet uit hoor ik zat ook niet opteletten mijn vrienden zaten me weer eens af te leiden." Zegt een mannenstem lachend. Langzaam draai ik mijn hoofd omhoog en kijk ik in de mooie blauwe ogen van de jongen van net. Lachend kijk ik hem aan. " Ik had een beetje haast vandaar dat ik tegen je aan botste nogmaals sorry" zeg ik weer nogsteeds kijkend in de ogen van deze jongen. " Het is oké ,wij hebben ook haast daarom zat ik snel op mijn telefoon de kaartjes te checken." " Ik ben Matthy trouwens." Zegt de jongen met een warme glimlach. " Ik ben Emma." Zeg ik terug. Ons gesprek wordt onderbroken door een chagrijnige Starbucksmedewerker. "Can I help you? " zegt de medewerker. Matthy rekent snel af en dan loopt hij zwaaiend weg terwijl ik ook afreken.

Snel loop ik terug naar Sofie. Ik probeer haar oogcontact te vermijden want ik heb al een idee van wat ze zou gaan zeggen. "Zo zo zo Em jij zat even met die knappe jongen te praten wat goed!" "Je moet me in het vliegtuig gelijk vertellen wat hij zei." Zegt ze me terwijl ze met aankijkt met haar bruine ogen waar je geen nee tegen kan zeggen. " Ja ja zal ik doen maar nu moeten we echt gaan" zeg ik terwijl ik mijn koffer vastpak en haar aan haar arm meetrek.

Bedankt voor het lezen van het eerste hoofdstuk! Dit is een kort hoofdstuk ik zal proberen de volgende hoofdstukken langer te schrijven. Ik zelf heb nog nooit een bankzitters verhaal geschreven dus hopelijk was het een beetje oké om te lezen hahaha. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en laat gerust reacties achter!