Felix, 10 senedir okuduğu okulundan bir sebepten dolayı ayrılıp başka bir okula geçer. Bu okulunda Hyunjin ile çok yakın arkadaş olurlar ve başlarından hem çok güzel hem de çok kötü olaylar geçer.
Artık saat çok geç olmuştu. Eve gitmem gerekiyordu. Evet tek başıma yaşıyordum ama burası benim evim değildi ve daha rahatsızlık vermek de istemiyordum.
"Hyunjin ben eve gidiyorum teşekkür ederim her şey için."
"Ne? Bu kadar hızlı mı?"
"Nasıl yani anlamadım?"
"Felix benim elim hala çok kötü lütfen bu gün burda kal hem eğleniriz birlikte n'olur n'olur"
Benim burada kalmamı neden bu kadar çok istiyordu ki?
"Hyunjin çok özür dilerim ama benim gerçekten eve gitmem lazım"
"Felix lütfen! Sadece bu gün kalsan? Olmaz mı? Benim için burda kal nolursun"
Gerçekten bu kadar istemesi çok anormaldi. Daha sadece birkaç günlük arkadaşımdı ve evinde kalmamı istiyordu. Bu durum beni az da olsa korkuttu ama onu kıramadım.
"Sadece bu gün ama. Bitek bu gün kalır yarın giderim tamam mı?"
"ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM LİX!"
Bunu diyerek boynuma atladı. Ben de ona sarıldım. Gerçekten ona sarıldığımda sanki yaşadığım bütün kötü olaylar hafızamdan siliniyordu. Böyle bir his daha önce hiç yaşamamıştım. Bana çok iyi geliyordu. Onu arkadaşım olarak çok seviyordum. /Arkadaşım olarak...
Bana gece yatacağım yeri gösterdi ve kıyafetlerinden bir tişört ve bir de alt verdi. Onun kıyafetlerinin içinde kaybolmuştum resmen. Kıyafetleri çok büyüktü. Üstüne üstlük saki kıyafetleri çok büyük değilmiş gibi owersize giyiniyordu.
Benim owersize kıyafetlerim M bedendi. Onun ise normal bedeni M idi. Owersize kıyafetlerinin en küçüğü de XXL bedendi. Zaten sadece owersize şeylerden başka hiç bir şey gitmiyordu. Onun için bana verdiği kıyafetin bedeni XXL idi.
Kıyafetleri giyip yanına gittim. Bir anda kahkaha atmaya başladı.
"Hey! Neden gülüyorsun!?"
"Felix! Kıyafetin içinde kaybolmuşsun" diyerek kahkaha atmaya devam etti.
En sonunda bir kenara oturduk. İkimiz de karşılıklı duran tekli koltuklarda oturuyorduk.
"Felix, bir şeyi merak ettim de. Senin de mi benden başka arkadaşın yok?"
"Bir arkadaşım var. Hem de çok yakın bir arkadaşım. Her şeyimi biliyor"
"Beni ona anlattın mı bari?"
"Evet anlattım. Seni gördü bile"
Ne? Ne dedim ben!? Olamaz bunu ona söylememeliydim!
"Ne? Beni gördü mü? Aynı okulda mı bizimle? Ya da okulu yakın mı?"
"Hayır o başka bir şehirde yaşıyor"
"E beni nasıl gördü o zaman"
"Fotoğraf... Senin bir fotoğrafını buldum. Onu gösterdim... Özür dilerim sana haber vermem gerekirdi."
"Ne? Hangi fotoğraf?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
