TXT SHORT STORY

Brown Sugar Butter (Soojun-3)

အေးစိမ့်သည့်လေပြေလေးက အဖြူရောင်အတိပြီးနေသော အခန်းကျယ်ထဲ ပြန့်လွင့်လို့လာခဲ့သည်။ အဖြူထည်စောင်အထူကြီးထဲ နစ်မြုပ်နေသူ ပန်းနုရောင် omegaလေးကတော့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေစဲ။

နဖူးပေါ်တွင် ရစ်ဝဲနေသည့် အနက်ရောင်ဆံနွယ်လေးများနှင့် ငိုထားသည့်အရှိန်ကြောင့် ဖောင်းအစ်နေသည့်မျက်ဝန်းလေးများကအစ ဆူဘင်း​၏ နှလုံးခုန်သံစည်းချက်တစ်ခုချင်းစီကို ကိုင်လှုပ်နိုင်သည့် လက်နက်တစ်ခုလိုတည်ရှိနေ​၏။

ဆူဘင်းမှာ နို့နှစ်ရောင်အသားအရေပေါ်က ခရမ်းရောင်သန်းနေသည့်အမှတ်အသားများကိုကြည့်ရင်း အနည်းငယ်ပြုံးမိသွားသည်။ ထိုအမှတ်အသားတစ်ခုချင်းစီကို လက်ဖျားဖြင့် ထိတွေ့လိုက်တော့ အိပ်မောကျနေသည့်ကလေးငယ်က အနည်းငယ်လှုပ်လာ​၏။

"ထတော့လေ မောင်ရဲ့...ကိုယ်နဲ့အလုပ်အတူသွားရမယ်မို့လား"

ဆူဘင်း​၏စကားကိုကြားသည့်တိုင် မျက်လုံးတွေကိုခပ်တင်းတင်းပိတ်ထားသည့်သူက အလုပ်သွားရန် အပျင်းတက်နေမှန်းသိသာပါသည်။ ယောန်ဂျွန်းမှာ စောင်အစကိုဆွဲယူပြီး မျက်နှာကိုအုပ်ကာ ဆက်အိပ်နေစဲမို့ ဆူဘင်းမှာလဲသည်းခံစိတ်ကိုဆက်ပြီး မထိန်းသိမ်းနိုင်တော့။

စောင်အထူကြီးထဲနစ်မြုပ်နေသည့်ကလေးငယ်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး

"မောင်အိပ်ရာက ထမယ်ဆို မောင်ကြိုက်တဲ့ mintchocoဝယ်ကျွေးမယ်လေနော်~"

"ဆူဘင်းနီးပါ လိုက်စားပေးရမယ်"

စောင်ကြားထဲက ခေါင်းပြူကာထွက်လာသည့်ကလေးငယ်က ဘယ်တော့မှ တောင်းဆိုမှုတစ်ခုထဲနှင့်အဆုံးသတ်မသွား။

mintchoco  ice creamကို သိပ်မကြိုက်သည့် ဆူဘင်းအတွက် ထိုအရာက challenging ဖြစ်မယ်ဆိုတာကြိုသိနေသောကြောင့် စိန်ခေါ်ခြင်းလဲဖြစ်နိုင်သည်။

သို့ရာတွင် ဆူဘင်းမှာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး

"မောင်က စားစေချင်တယ်ဆိုရင် လိုက်စားပေးမှာပေါ့"
"အဲ့တာကြောင့် အခုထတော့နော်~ ကြောင်ပေါက်ကလေး"