Chapter ( 20 )
ဤသို့ဖြင့် မနက်စာစားသည်မှာနာရီ၀က်နီးပါးကြာမြင့်သွား၏ ။
ချန်ကျိုးက အောက်ထပ်ရှိကဖေးသို့စစ်ဆေးရန်သွားပြီး ရှန်းပိုင်ကမူ ပုံကြမ်းဆွဲရန်အတွက်အခန်းထဲသို့ပြန်၀င်သွားလေသည် ။ သို့သော်လည်း အမှန်တစ်ကယ်၌ တစ်စက်ကလေးမှပင် အာရုံစိုက်၍မရချေ ။ အမျိုးသားနှင့်လက်ချောင်းများယှက်နွယ်ထားစဥ်ကခံစားခဲ့ရသည့်ခံစားမှုမှာ ယခုအချိန်အထိသူမ၏ လက်တွင်စွဲကျန်ရစ်နေသကဲ့သို့ခံစားရ၏ ။ ကံကောင်းစွာနှင့်ပင် ချန်ကျိုးကိုင်သွားသည့်လက်မှာ ဘယ်ဘက်သာဖြစ်နေပြီး ပုံဆွဲနေသည့်ညာလက်မဟုတ်၍သာတော်တော့သည် ။
ရှန်းပိုင်မှာ ကာလာပင်ကိုကိုင်၍ ရှက်သွေးဖြာနေ၏ ။ မနက်စာစားပြီးသည့်အချိန်၌ ချန်ကျိုးမှာ အားလပ်သည်ဟုဆိုကာ ပန်းကန်ဆေးပြီး စားပွဲကိုလည်း သူကိုယ်တိုင်သာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း သူမကိုမေးလေသည် ။
" မင်းဒီနေ့ ကာတွန်းဆွဲမှာလား "
ရှန်းပိုင်ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်၏ ။
" ဒါဆိုအခန်းထဲပြန်တော့မှာလား "
ရှန်းပိုင်က ခေါင်းညိမ့်ပြပြီးနောက် သူမ၏ အခန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားလေ၏ ။
ချန်ကျိုးလည်းထ၍ သူမ၏နောက်မှလိုက်လာသဖြင့် ရှန်းပိုင်မှာ အံ့သြသွားရသည် ။ ထို့ကြောင့် ရပ်ကာအသံတိုးတိုးလေးနှင့်မေးလိုက်၏ ။
" ရှင်တစ်ခုခုပြောစရာရှိလို့လား "
ချန်ကျိုးလည်းရပ်၍ တောက်တောက်ပပပြုံးကာဖြင့် သူမ၏မေးခွန်းကိုအလေးအနက်ထားဖြေလိုက်သည် ။
" မရှိပါဘူး ... ကိုယ့်ရဲ့ကောင်မလေးကို အလုပ်လိုက်ပို့ပေးနေတာလေကွာ "
ထိုစကားက ရှန်းပိုင်အား ခဏတာအတွေးများသွားစေပြီး နောက်မှသဘောပေါက်သွားရ၏ ။
ထမင်းစားစားပွဲနှင့် သူမ၏ အခန်းမှာ မီတာအနည်းငယ်သာကွာဝေးသည် ။
အခန်းအထိလိုက်ပို့ရန်မလိုပါဘူးဟုပြောချင်သော်လည်း သူမ၏ နှလုံးသားလေးထဲ၌မူ ချိုမြိန်လွန်းလှသည့် ပျားရည်ပူပေါင်းလေးများ၀ဲပျံနေလေ၏ ။
YOU ARE READING
Orginal Flavour and 30% Sweet
Fantasy# sweet ရှန်းပိုင်မှာ လူမှုဆက်သွယ်ရေးနှင့်ပက်သက်သည့် ကျန်းမာရေးပြဿနာရှိနေပြီး အခြားသောသူများနှင့် စကားပြောဆိုရန်ပင်မဆိုနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံရန်ပင်ခက်ခဲလှသည် ။ သို့သော်လည်း သူမမှာ လူတစ်ယောက်အားသဘောကျနေသည် သူမမှာ အံကြိတ်၍ ခြေထိပ်ဖြင့် မြေပြင်ကိုပွတ်...
