"Neden artık bana badem gözlü kız demiyorsun?" sesim o kadar yorgun ve titrek çıkmıştı ki ağlamamak için adeta kendimle savaşıyordum.
Sustu, konuşmadı.
"Cevap vermeyecek misin?" gözümden düşen yaşa odaklandı gözleri. Gözlerinden geçen duyguları anl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Doğu ve Efsan çocukluk fotoğrafları)
💗
Aldığım birkaç parça şeyle ruh gibi kızların yanında dolaşırken ikiside ne olduğunu sormuş ama benden bir cevap alamamışlardı. En sonunda kolumdan tutarak beni bir cafeye sürüklediklerinde yine sesimi çıkarmamıştım. Siparişleri verip sessizce dışarıyı izlerkende içimden konuşmak gelmemiş sadece siparişleri getiren garsona teşekkür etmekle yetinmiştim.
"Ay fenalık bastı ama Efsan konuşsana artık kızım." Deniz'in isyanıyla kahvemden bir yudum alıp oturduğum yere sırtımı yaslayarak ikisine baktım.
"Bugün Yağız Keremle karşılaştım." Özlem tahmin etmiş gibi tatlısını yemeği bırakarak tüm dikkatini bana verdi.
"Ne konuştunuz? Yani surat ifadene bakılırsa bir şeyler olmuş." Denizi başımı sallayarak onayladım. "Ben tam sizin apartmanın önüne geldim işte zile basacaktım bir anda o açtı kapıyı. Efsan dedi beni gördüğüne şaşırarak. Bende her zaman dediğim gibi ismiyle ona seslendim. Sanki yanlış bir şey demişim gibi kaşlarını çattı. Sonra bana küçükkende böyle inatçıydın sen hiç bir şey kaybetmiyorsun şu özelliğinden ama yapma Efsan yapma dedi öyle ben arkasından bakakalırken de kendisi çekip gitti."
Özlem ne diyeceğini bilemez bir şekilde olayı idrak etmeye çalışırken Deniz derin bir nefes aldı. "Farkında yani." başımı usul usul salladım. "Evet." Özleme baktığımda kaşlarını çatmış yüzünü sıvazlayarak ikimize döndü. "Evet her şeyin farkında ne zaman seninle ilgili bir şey anlatmaya çalışsam beni de susturuyordu. Sonra senden uzaklaştı zaten Efsan, sanki çocukluk arkadaşı değilmişsinizde mahallede oturanlardan birisiymişsin gibi oldun bir anda gözünde. Demek ki bu yüzden senden uzak duruyor."
Acının tatlı tebessümü nedir diye sorsalar şu an ki surat ifadem herkese örnek olurdu. Deniz elimi tuttu. Her zaman ki gibi acımı içime gömerek bir şey olmamış gibi gülümsedim.
"Anlamaması için salak olması lazım zaten. Yağız abi zekidir zeki olmasına da ama neden böyle yapıyor sana? Sizin küçüklükten bu yana aranızda hep farklı bir bağ vardı. İkiniz anlaşamaz gibi gözükürdünüz ama ne olursa olsun korurdunuz birbirinizi."
Oflayarak saate baktım. Nedeni açıktı aslında abimin en yakın arkadaşıydı, kardeşten öteydi onlar birbirleri için. Aileminde rahatlıkla evlerine sokarak güvenebileceği o çocuktu. Badem gözlü bir kız için kimseyi karşısına almaz, ihanet etmek istemezdi o bilirdim. Böyleydi çünkü. Kahvemden son yudumu alarak ayaklandığımda kızlarda benimle beraber kalktı. Hesabı ödeyip eve doğru yola çıktığımızda Özlem'in çalan telefonuyla benim telefonumun titremesi bir olmuştu.
Gönderen: Annemm *Akşam Züleyhalarda yemek yiyeceğiz gelirken tatlı almayı unutma kızım.
