"Neden artık bana badem gözlü kız demiyorsun?" sesim o kadar yorgun ve titrek çıkmıştı ki ağlamamak için adeta kendimle savaşıyordum.
Sustu, konuşmadı.
"Cevap vermeyecek misin?" gözümden düşen yaşa odaklandı gözleri. Gözlerinden geçen duyguları anl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💗
Eskiden her şey ne kadar kolaymış. Kim ne der demeden oyunlar oynamalarımız kimseyi umursamadan birbirimize rahatça sarılmalarımız. Her şeyin kıymetini zamanında bilmek gerekiyormuş. Çünkü şu an hiç birini içimden geldiği gibi yapamıyordum. Derin bir nefes alarak bakışlarım sere serpe oturmuş arkadaşlarımın üzerinde dolaştığında en son durağını biliyormuş gibi Yağız'ın üzerinde durdu. Abimle hırsla oyun oynarlarken pür dikkat oyuna kitlenmesi beni gülümsetmişti. Kumralımsı saçları alnına dökülmüş keskin hatları kasılmış çatık kaşlarıyla oyun kollarını hareket ettirmesi beni benden alıyordu. Ah bu adam çok yakışıklıydı!
Özlem'in uyarıcı öksürüğü ile ona döndüm. Sırıtarak bana kaşlarını kaldırdı. Telefonumu işaret ettiğinde grubumuza yazdığı mesajla gülmeden duramadım.
Gönderen: Özlemiimm *Yavrum abimi ayak üstü yedin bitirdin yavaş.*
Gönderen: Deniz kızıım *Aa rahat bırak kızı Özlem uzun zamandır böyle salak salak sırıtmıyordu😏*
Ben: Abartmayın be!
Bakışlarım ikisini bulduğunda kafalarını kaldırmış bana göz kırptıklarında kıkırdadım. Yağız'ın bakışları beni bulduğunda ne var dercesine göz kırptım. Bir elimdeki telefona bir de bana baktığında kaşlarını çatarak önüne döndü. Bu sefer Deniz güldüğünde abimde refleks olarak ona bakmıştı. İkisi birbirine bakıp gözlerini kaçırdığında anında Özlemle göz göze geldim. Biliyordum işte! Kesin bir şeyler vardı kesin.
Annemler saatin geç olduğunu söyleyip ayaklandığında bizde abimle eşyalarımızı alıp kapıya çıkmıştık. Herkese iyi akşamlar dileyip eve geçtiğimizde kendimi sıcak bir duşa atarak rahatlamaya çalıştım. Sıcak su bütün hücrelerimi uyuşturmuş bedenimi rahatlatmışken havluma sarılarak odama geçtim. Askılı şort pijama takımımı giyip saçlarımın suyunu havluyla aldıktan sonra yatağıma uzandım. Aklıma Yağızla yaptığımız konuşma geldiğinde gülümsemeden edemedim. Hâlâ içinde bir yerlerde belli etmesede saklıyordu bizi, anılarımızı. Bu bile bana bir ışık, umut olmaya yetiyordu da artıyordu bile.
Derin bir nefes alarak gözlerimi kapattığımda yeni bir gün yeni bir umuttur diyerek uykuya teslim oldum.
Erkenden kalkıp hazırlandığımda bugün işe gidecek olmanın verdiği huysuzluk her zaman ki gibi üzerimdeydi. Okula giderken işe gitsemde kurtulsam şu okuldan diyordum ama keşke her şey dediğimiz gibi olmuyormuş.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
