Altı kişiden oluşan bir arkadaş grubundaki baş karakterimiz Sara, sevgilisi tarafından aldatılır ve sevgilisi bir ruh hastasıdır. Bu ruh hastası tarafından öncelikle Sara,ardından arkadaşları kaçırılır.Ve bu kaçış esnasında gerçekleşen olaylarla bir...
Selammm. Nasılsınızzz?? Not:Oylamayı,beni takip etmeyi ve hikayemi herkese paylaşmayı,tanıtmayı unutmayın lütfenn<33 İyi okumalar ballarımm<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11.Bölüm:Gözlerimiz Konuşsun
Bizim o meşhur yerde buluşmuş ve birlikte bir kafeye gidip,hep birlikte oturuyorduk. Ben geldiğimden beri sadece tek bir kelime etmiştim ama yalnız değildim çünkü Mirkan'da geldiğinden beri sadece tek bir kelime etmişti. İkimiz de aynı durumdaydık,ikimiz de sessizdik ve kimizin de sanki konuşmamamız için ağzımızı bir iğne ve ip ile dikmişlerdi. İkimiz çok sessizdik,bu bir ilkti.Evet,ilkti...ikimizin ilk sessizliği...Ben ve Mirkan hariç herkes güzel sohbetler ediyordu ve biz...Evet,biz sadece onları dinliyorduk. Ben hem dinliyor hem de Mirkan'ı düşünüyordum. Kim bilir? Belki Mirkan'da hem dinliyor hem de beni düşünüyor.Mirkan benim yüzünden mi bu kadar sessizdi? Mirkan benim yüzünden mi tek bir kelime etmiyordu? Hepsi...hepsi benim suçum muydu? Bunları düşünürken gözlerim bir an da Mirkan'ın yüzüne kaydı. Dikkatlice gözlerinin içine baktım,belki o güzel gözlerinden bir şeyler anlarım umuduyla...Dikkatlice gözlerinin içine bakıyordum ta ki Mirkan onun gözlerine baktığımı anlaya kadar. Mirkan'da benim gözlerimin içine baktı ve ben de...Sanki ikimiz birbirimize bir şeyler anlatıyor gibiydik. İkimiz aynı durumdaydık,aynı duygulardaydık,aynı düşüncelerdeydik. Gözleri hüzünlüydü hem de çok hüzünlüydü.Gözleri sanki paramparça olmuş bir kalbi anımsatıyordu ya da sadece bana öyle geliyordu ama öyleydi.Evet, öyleydi...Daha yorum yapacaktım ama Mirkan gözlerini benim gözlerimden çekene kadar. Gözlerini benim gözlerimden çekmesi çok kötü olmuştu çünkü onu anlayamıyordum. Anlamam için gözlerinin içine bakmam lazımdı. Baktım da ama kısa sürdü o yüzden çok Mirkan'ın ne halde olduğunu anlayamadım.Hani bir insanın nasıl olduğunu,ne halde olduğunu,ne düşündüğünü, üzüntülü mü,mutlu mu, sevinçli mi,aşık mı yoksa nefretli mi olduğunu anlayamadığınızda sadece gözlerinin içine bakarak anlarsınız ya ben de Mirkan'da öyle anlıyorum. Sadece gözlerinin derinliklerine bakarak anlıyorum.
İclal -Sara,iyi misin? Yüzün biraz hüzünlü gibi duruyor. İstersen yüzünü falan yıka.
"İyiyim,iyiyim. Sadece biraz düşünceliyim. Yüzümü yıkasam iyi olacak. Ben hemen geliyorum." diyip ayağa kalkmıştım. Ayağa kalktığımda gözün Mirkan ile Berkay'a kaymıştı. Onlar da ben ve İclal gibi sessiz bir şekilde konuşuyorlardı. Evet,lavaboya gelmiştim. Elimi musluğa uzatıp avucuma su doldurup yüzümü yıkadım. Sonrasında hemen dağınık olan saçımı at kuyruğu yapıp topladım.Tam kapıyı açtım ve gördüğüme inanamadım,hem de hiç inanamadım. Karşımda Oğuz duruyordu.
Oğuz -Sara,seninle konuşmam gerekiyor.
Sara -Seninle konuşacak hiçbir şeyim kalmadı benim. Lütfen gider misin?
Oğuz -Sara, lütfen dinle beni.Bak ben seni isteyerek aldatmadım.
Sara -Ne demek isteyerek aldatmadım?! İyi misin sen Oğuz. Lütfen daha fazla saçmalama,defol git.
