Zapamiętam nasz stukot kopyt

Rozdział siódmy - Nielegalne bicie serca

Obudziłam sie w nocy. Do tej pory przeżywałam tyle emocji. Wreszcie mam własnego konia. Księżniczkę! Kocham ją całym sercem. Usłyszałam rozmowę dochodzącą z pokoju Jackoba i Adrianny. Uchyliłam lekko drzwi aby wszystko usłyszeć. Serce biło mi bardzo mocno. Oni...

- Wczoraj w łazience w szufladzie zabrakło jednego woreczka z narkotykami - odparł zdenerwowany mąż Ady 

- Te prochy nadal tam są? - zapytała również zdenerwowana - I myślisz, że ja ćpie?

- Nie wiem, a kto by inny? Przecież Melisa chyba unika kontaktu z łazienką na dolę - zakpił

- Na pewno nie Melisa, zresztą przecież jej ufamy - dodała Adrianna - Ale możemy z nią poruszyć ten temat...

Straciłam przytomność z przerażenia

                                                                              ***

Nadeszła niedziela. Wciąż pamiętam rozmowę Ady i Jackoba na temat narkotyków. Boję sie co powiedzą. Tak bardzo bałam sie co będą chcieli poruszyć przy śniadaniu. Miałam nadzieję, że to tylko mi sie przyśniło. Zeszłam po schodach.

- Dzień dobry Meliso, Księżniczka już nakarmiona - uśmiechnęła się szeroko - Siadaj bo musimy coś poruszyć - dodała

- Ale już? - szturchnął ją Jackob

Pokiwała stanowczo głową. Zadrżałam. Moje serce zaczęło szybciej bić i bić.

Cholera a co jak dowiedzą się, że to ja?

- Przechowuje narkotyki w łazience na dole - zaznajomił mi mąż Ady - Wczoraj zauważyłem, że jeden proch znikł - powiedział spokojnie - Czy może brałaś? - chciał delikatnie zapytać

Nie wiedziałam co powiedzieć...

- Co... - wstałam z krzesła i wybudziłam w sobie sztuczne łzy - Ale dlaczego mnie o to osądzasz?

Pobiegłam do swojego pokoju. Uciekanie to najlepsza metoda. Siedziałam w pokoju cały dzień. Nawet nie zeszłam na obiad. O dziewiętnastej Adrianna zapukała do mych drzwi a ja ją wpuściłam.

- Jackob chciał cię przeprosić - mruknęła - Nie chciał cię urazić tylko ciebie ciebie martwi jak o własną córkę - szepnęła

Pokiwałam głową i ją powoli przytuliłam.