ㅤ"เอ้า~ แด่กัปตันผู้มีพระคุณ~!"
ㅤ"แด่กัปตันผู้มีพระคุณ!"
ㅤเหล่าลูกเรือหน่วยวารีพิทักษ์นั่งล้อมโต๊ะบุฟเฟต์ขนาดใหญ่ไว้ รุยที่นั่งอยู่หัวโต๊ะจึงสังเกตุพวกลูกเรือได้ คาเสะนั่งอยู่ทางขวามือส่วนเจฟกับไคน์นั่งอยู่ถัดไปจากคาเสะ พวกเขาชูแก้วขึ้นก่อนจะดื่มเบียร์เข้าไปเสียงดังอึกๆ จากนั้นก็วางแก้วลงกระทบโต๊ะแทบจะพร้อมกัน รุยมองภาพเหล่านั้นแล้วเกิดยิ้มขึ้นมาแม้ว่าค่าอาหารที่เขาต้องจ่ายหลังจากนี้จะทำให้เขาหน้าบึ้งแน่ๆก็ตาม
ㅤเจฟยกแก้วขึ้นจิบน้ำมะเขือเทศเล็กน้อยแล้วจึงเริ่มมองหาอาหารที่มีประโยชน์ คาเสะสวาปามอาหารบนจานที่ตักมาแบบไม่สนใจใคร เหล่าลูกเรือก็พูดคุยกัน บ้างก็ไปตักของมาเพิ่ม ก็ยังดีที่เป็นฟุตเฟต์แบบหัวไม่ใช่แบบน้ำหนักหรือจำนวนจานแต่อย่างใด ก็ถือว่าเซฟเงินได้นิดนึงล่ะนะ..
ㅤผ่านมาได้ชั่วโมงนึงแล้ว ลูกเรือส่วนใหญ่เริ่มทยอยบอกลากัปตันแล้วกลับบ้านไป
เจฟก็คอยตักเอาของมาให้ไคน์ที่นั่งข้างๆกินตลอดเหมือนดูแลเด็ก6ขวบ
ㅤแม้ว่ารอบวงนี้จะมีซัก8-9คนก็ตาม แต่บรรยากาศครื้นเครงก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย
ㅤ"นี่~ เจฟ~"
ㅤคาเสะที่เมาได้ที่เริ่มซักไซ้ถามเจฟไปเรื่อยเปื่อยตามภาษาคนเมา
ㅤ"เจฟเนี่ย เคยเป็นนักเลงชื่อดังมาก่อนไม่ใช่รึไงกันน่ะ~"
ㅤทุกคนหันขวับไปทางเจฟเมื่อได้ยินสิ่งที่
คาเสะหลุดปากออกมา คนเมานี่อันตรายจริงๆ
ㅤรุยหันไปมองคาเสะด้วยสีหน้านิ่งเฉยอันเป็นเอกลักษณ์
ㅤ"คาเสะ ไหนบอกว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีกไง"
ㅤ"เอาน่าๆ ทุกๆคนก็อยากรู้นี่"
ㅤถ้าไม่พูดก็คงไม่มีใครอยากรู้หรอก โถ่เอ้ย
ㅤผ่านไปพักใหญ่ๆ ลูกเรือต่างพากันขอตัวลาเพราะแต่ละคนอิ่มจนจุกและต้องการจะพักผ่อน พวกเขาก้มหัวและกล่าวขอบคุณรุย เขาจึงส่งยิ้มเล็กๆสบายๆซึ่งแปลว่าไม่เป็นไรกลับไป สุดท้ายเจฟกับไคน์ก็ขอตัวลากลับเพราะดึกมากแล้ว สุดท้ายก็เหลือแค่เขากับคาเสะที่ล้มฟุบไปด้วยความเมาแล้ว
ŞİMDİ OKUDUĞUN
โชคชะตาสีทอง
Fantastikㅤในโลกแห่งนี้ ต่างก็มีพืชผลต้นพรรณที่หลากหลายและมีความพิเศษในตัวของมันเอง ㅤแต่ทว่า ยังมีผลไม้ที่ลึกลับและหายากยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เพราะแม้ว่าจะพลิกแผ่นดินหา ก็ยังไม่สามารถหาเจอได้ง่ายๆ ผู้คนจึงเล่าขานตำนานเอาไว้มากมายนับไม่ถ้วน ㅤเหล่านักสำรวจต่างพากั...
