Sabah alarmıma uyanmıştım. Gözlerimi ovuşturup alarmı kapadım, yataktan çıkıp lavaboya doğru yürüdüm. Yüzümü yıkadım ayılabilmek adına, ayna ile bakıştım uzun uzun. Şuan yüzüm morarık değilse paçamı sıyırmışım demekti. Peki bu gün nasıl kurtulacaktım?
Ayakkabılarımı giyerken tepemde dikilmiş bana bakan annemi gördüm.
"Efendim anne"
Cebinden telefonumu çıkarıp bana verdi.
"Bu gün etütün var diye veriyorum telefonu. Eve gelince hemen bana veriyorsun."
"Peki."
Telefonumu cebime koydum, kapıyı açmak için kalktığımda tekrar annemin sesini işittim
"Ayrıca babana söyledim"
Aramızda uzun bir sessizlik oluştu
"Bir kere bile bana güvensen olmaz mı?"
"Hatalarından ders çıkarmalısın."
"Dövülerek mi? Nazik bir şekilde uyarsanız bile yeter bana. Dövülmemi istiyorsan söyle de her gün denemelerden düşük alıyım."
Bir şey demeden yukarı çıktı. Nasıl olsa ona hava hoştu, dövülen o değildi.
Durağa doğru yürürken telefonu açmış instagram da dolaşıyordum. Rüzgar mesaj atmamıştı... Mesaj atmak istedim ama ne atacağımı bilmediğimden tekrar telefonu kapatıp cebime koydum
Bu gün biraz geç gitmiş olacaktım okula yani en azından normalden geç.
Okulun bahçesine adımımı attım.
Sınıfa girdiğim an biraz geç kaldığımı anlamıştım herkes sınıftaydı. Sırama oturdum ve çantamdan ders kitaplarımı çıkardım.
"Ulaş, Osman hoca sözlüne kaç vermiş?"
"85 vermiş lan. Gittim hesabını sordum, derste çok konuşuyormuşum he yav he"
"Oğlum evet, çok konuşuyoruz zaten"
"Çaktırmasana mal. Azcık rol yapmayı öğren Koray"
"Bana 100 girmiş lan"
"Ne? Nasıl oğlum aynı yerde oturuyoruz aynı gruptayız aynı derece konuşuyoruz nasıl oluyor bu?"
"AYRIMCILIK VAR AGA"
"AYNEN AGA"
"Ne ayrımcılığı lan dördümüzden de eşit derece de nefret ediyo. Belki bir yanlışlık falan vardır."
Yağız kolumu dürtüp bana seslendi
"Deniz"
"Efendim?"
"Osman hoca sözlüne kaç vermiş?"
"100"
"Aslında sana sormaya gerek yoktu belliydi de merak ettim"
"Neyse oğlum çaktırmayın değiştirmesin"
"Bakarız"
Zaten kısa bir süre sonra ders başlamıştı, konuşmaları yarım kalmıştı.
***
Etüt bitmiş eve dönüyordum ama eve gitmek hiç içimden gelmiyordu. İstemiyordum. Telefonu çıkarıp anneme mesaj attım eve geç geleceğime dair. Ne kadar geç gidersem kârdı, yakında bir yerde dürüm yerdim birazda oyalanırdım.
Yakındaki bir dürümcüye doğru yürümeye başladım. Telefonuma gelen titreşimle telefonumu cebimden çıkarıp açtım. Gelen bildirim Rüzgardandı, yüzümde bir gülümseme oluştu.
ruzgar_aksoy
Pışt
İsimsiz kahraman
insta_kullanicisi
Efendim
ruzgar_aksoy
Denemede 3. Olmuşum lan
insta_kullanicisi
Sondan mı
ruzgar_aksoy
Ben de öyle düşünmüştüm
AMA BAŞTAN LAN
inanabiliyor musun?
insta_kullanicisi
Vayy
Bravo
Başarılarının devamını dilerim
ruzgar_aksoy
Bir şey mi oldu?
insta_kullanicisi
Hayır
Ne alaka
ruzgar_aksoy
Bilmiyorum sanki modun düşük gibi
insta_kullanicisi
Onu nasıl anladın ya
İki üç kelime ettim sadece
ruzgar_aksoy
Öyle geldi
insta_kullanicisi
Rüzgar
ruzgar_aksoy
Efendim
insta_kullanicisi
Seni seviyorum
Teşekkürler
ruzgar_aksoy
Ne diyeceğimi bilemedim
Rica ederim
(Görüldü)
***
Benim için en korkulu ana gelmiştim... Anahtarı cebimden çıkarıp kapıyı açtım
Elimden geldiğince sessiz olmaya çalışıyordum. Ayakkabılarımı çıkarıp ayakkabılığa koydum, salona bile hiç bakmadan merdivenlere doğru sessizce yürüdüm ama başarısız gibiydim.
"Deniz"
Salona baktım ve bana seslenen babamla göz göze geldim
"Efendim baba..."
"Öyle köşeden bakacak mısın? Gel buraya"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uykusuz / BXB
פנטזיהinsta_kullanicisi Rüzgar ruzgar_aksoy Bulgur kardes ne istedin insta_kullanicisi Bulgur ne alaka ya? ruzgar_aksoy Ya kardes ne bu kadar takılıyosun ya buyur yazcaktım iste Ayrıca sen benim ismimi nerden biliyorsun amk insta_kullanicisi Mal yazıyor y...
