「Estrella De Mar」

19.Bölüm

"ÇIKARIN ONU ORDAN!"kadın sesi.

Üç saniye bile geçmeden üzerimde hissetiğim eller beni bu sıcaklıktan çıkarmıştı,artık üşüyordum,kafam çok tanıdık olan ve güven veren bir omuza konularak kucaklandığımda hiç birşey duyamıyor ve göremiyordum,yeni doğan bir bebek gibi sadece üşüyor ve,

Uyuyor?Ölüyordum.

Artık tamamen bilincim kapandığında hiçbirşey hissetmedim.Ne nefes alabiliyordum ne de ses.

Çok geçmeden hislerim geri gelmişti karanlıktaydım sanki tek duyduğum şey ağlayan bir ses ve bedenimi sıkan ellerdi,ama karanlıktı etraf ve benim sırtım yerde veya duvarda değildi yumuşacık bir yatak?..hayır yumuşak bir bedenin kolları arasındaydım ama bu beden canımı yakmayacak şekilde olsada kollarımdan beni sıkıyordu.

Sanki birdaha bedenlerimizin bile ayrılmasını istemiyor gibi.

Saçlarıma değen eller ve tepki veremememin acısı doluydu,sadece annemin dokunduğu teyzemin ve Atlas'ımın dokunduğu saçlara tanımadığım eller zarifce seviyordu.

Bilincim yerine gelmeye başladığında gözlerimi araladım.Gördüğüm görüntüleri bana kimse açıklayamazdı.Kısa sarı saçlı bir kadın üstüme eğilmişti ve gözlerimi açtığımda gözlerime bakıyordu,ben gözlerimi açtığımdan ve o kadını gördüğümden birkaç saniye sonra kadın yerine o yüz geldi,Atlas.

Alnındaki damarlar ve ter damlaları kıpkırmızı olmuş gözler ve etrafımızda sayamayacağım kadar çok adam vardı.Bilincim yerine gelmiş olmalıydı ki tekrar bedenimdeki acıları hissederek iki büklüm oldum,yanımızdaki kadın çok güçlü bir şekilde 'kızıma birilerini getirin'bağırdı ama Atlas gözlerini benden çekmeden üstümdeki ne zaman giydiğimi bilmediğim büyük tişörtü tek hamlede yırtmıştı sonra karnımdaki acılara dokundular,daha çok acıttılar.

Bir saniye "Kızıma birilerini gönderin "mi demişti o kadın?.Benim annem yoktu,annemi benden hayatımın başlarında koparmışlardı .Annemin kızıydım ben bu kadının değil.

Düz bir zemine bırakıldığımda hala gözlerini benden ayırmayan Atlas vardı başımda ama konuşamıyordum,tüm bedenime dokunan malzemeler ve eller vardı ,o buna engel olmadan sadece sertçe ve ciddi şekilde bana bakıyordu.

-----------------

Anlamaz şekilde uyandığımda beyaz ve geniş bir yatakta tek başımaydım,üstümde bembeyaz bir pijama takımı vardı,ellerim sargılıydı ve karnımda .Saçlarımın uzunluğundan görmüştüm,tertemiz ve sağlıklı gözüküyorlardı.Kalkmak için doğrulduğumda çok sert ve net bir emir cümlesi duydum.

"Yat."okadar sertti ki hemen geri yatmıştım sonra sırtımda hissetiğim eller yüzüme geldi ve beni çevirdi.Atlastı bu ,ve yalvar yakar ağlıyordu."Çok özür dilerim minik deniz yıldızım çok geç kaldım yapamadım sana gelemedim hepsi benim suçum seni bridaha asla yanımdan ayırmayacağım çok kötü bir zamanda sana herşeyi açıklamak zorundayim biliyorum hazır değilsin ama çok özür dilerim ben buna ..ben buna mecburum seni daha fazla yalanla yaşatmak istemiyorum,seni okadar ama okadar fazla bekledim ki seni birdaha kaybetmeyi göze alamam herşey benim suçum affet beni deniz yıldızım herşeyi daha iyi yapacağım canını yakan herkese dünyayı dar edeceğim herkesi hemde her insanı lütfen lütfen benden vazgeçme seni birdaha kaybedemem Mar yalvarırım benden nefret etme ."gözlerimi ondan ayırmadan sıkıca sarıldım sadece sarıldım ve göğsüme bastım onu,ondan vazgeçmeyeceğimi biliyordum oda biliyordu benim yüzümden olan şeyler onuda etkiliyordu bana neler açıklayacağı değil neler diyerek sarılacağıydı benim meselem.

"Atlas çok acıttılar canımı kaçamadım ben "yanaklarımı tutmuş gözlerime bakmaya başlamıştı,alnımı öptü ve saçlarımı öptü.Çok narin dokunuyordu bana acıtmak istemez gibi dokunuyordu."Senin suçun değil dünyamın en güzeli senin suçun değil hepsini kendi ellerimle hazırladığım cehennemde yakacağım hepsine hayatı dar edeceğim sen dünyanın sahibi olduğunda hepsini önünde diz çökerteceğim miniğim."dediği şeyler saçma ve anlaşılmazdı ,dünya liderliği ,önünde diz çökmeler birşey anlamasamda güvendim ona.

Kapı açıldı,Atlas kapıya bakmadı,kimin geldiğini biliyor gibi bakmadı sadece bana baktı ve üstümden çekildi.Kapı açıldığında gözlerim kapıya ve içeri giren kadına kaydı.

Masmavi gözleri ve kısa sarı saçları,uzun bacakları ve şıklığı göz alıcıydı,bana benziyordu gözleri.Kimdi bu kadın?

Kadının sesi ve elleri titriyordu ama zorlada olsa konuştu.

"Mar,kızım."dünya durdu belki zaman belkide hayat burnuma dolan deniz ferahlığı odayı kaplarken kadının elinde tuttuğu deniz kabuklu ,tıpkı..tıpkı annemin saçlarımı özenle taradığı tarak vardı elinde.

--------------------

Erken falan olmadi.