HAYAL PERİSİ

Ogün ve Deniz

'Ya bunun ne işi var burda Savaş'
'Aynen abi ortak diye işe Mirayımı aldın'
'Siz...Tanışıyomusunuz'dedi Savaş.Mirayla olanları bilmiyordu.Ama bize söylemediği için sakin olamamıştım.
'Ya sen bize sormadan nasıl böyle bişey yaparsın ya'
'Noluyo burda biri anlatıcakmı bana'
'şöyle söyliyim aşkım.Miray bunları ayırmaya çalışan ve bunlara her türlü pisliği yapan kadın.'dedi Rüya.ses tonundan Savaşa kızdığını belli ediyordu.O arada Miray atladı.
'Hayal...Murat...Ben değiştim.Bundan sonra benden size zarar gelmez'
'Hadi canım ya...İnanıyımmı sence'dedim üstüne yürürken.
'Ya ben değiştim bi şans verin herşeyi gösteriyim'
'Başlatma şansına be...'
'Hayalcim sakin ol.Savaş sende tapuları filan hallettin mi hayatım'Hemen atladı söze yine.
'Hallettik Rüya.Artık istesenizde gitmiycem.Ben eski Miray değilim.Ve sizi dostlarım olarak görmek istiyorum'
'Savaş dediğimi hatırlıyorum ama!'
Savaşsa söylediği sözle bizi şoka soktu.
'Bence bi şans vermeye değer'
'Se...sen ne dediğinin farkında mısın ya..Bizim ayrılıklarımızın çoğu bu kadın yüzünden.Hepsi bunun yüzünden'
'Hayal.Her insan ikinci şansı hakeder'
'Bu insan olmadığına göre...'
'Hayal ayıp oluyo ama...'dedi Savaş
'Öyle miiiii?Sen hayatımızı mahveden kadına ikinci şans verelim derken ayıp olmuyo mu'
'Ya sen hiç hata yapmadın mı hayatında'
'Hataların büyüğünü şuan burda durarak yapıyorum bence.Murat yürü gidiyoruz'
'Nereye'
Bağırdım.
'Bu kadının olmadığı bi yere'
Muratla kafenin dışına çıktık.
'Hayal sakin olur musun'
'Sakin falan olamam Murat.Ya savaş bizim yanımızda olması gerekiyoken olan şeylere bakar mısın'
'İyide Savaş Mirayın yaptıklarını biilmeden getirdi onu buraya'
'Bize danışmadan yaptı naptıysa'
'Sen sakin olur musun lütfen.Bak sakin olmazsan Miray dahada sevinecek'
'Bırak Allahını seviyosan ya...'
-Miray
Sonunda başarmıştım.Hayal sinirden çatlıyodu.Masumiyetime ve samimiyetime inanmaları lazımdı.Bunun için çok çabalamam lazımdı.İlk önce işleri yükseltip sonra batacaklardı.Bu sıralardada Hayalle Muratı sonsuza dek ayıracak planlarım vardı.
_Hayal_
Evleneceğimizi söylediğimizde yüzü mosmor olmuştu.Sevinmiş gibi yaptı ama yemezler.Bi kaç gündür Savaşla konuşmuyordum ve Muratı kafeye göndermiyordum.Evde benim yanımda düğünle ilgili konuşuyorduk.
Akşama doğru Savaşlar geldi.Ben odama çıktım.Sonra Savaş ve Rüya odama geldi.
'Hayal biraz konuşalımmı'dedi Savaş.Bense onun yüzüne bakmadan sükunetle konuşuyordu.Tabii tırnaklarımı adeta kemiriyordum.
'Miray sattımı seni'
'Hayal yapma böyle.Ben değiştiğine inanıyorum'
'İyi inanmaya devam et'
'Madem onun samimiyetine inanmıyosun.İnanıyomuş gibi yap.'
'Nasıl olucakmış o?'
'Ya samimiyeti gerçek mi değil mi diye dene'
'Aslında iyi fikir.'
'Barıştık mı'
'Hayır'
'Hadi ama Hayal.Hem bende gerçek yüzünü görürüm onun.Dostluğumuzu zedeleme'
'Immm....Belkiiii.....Bakarız'deyince gülmeye başladık.'aşağıya in geliyorum'
'Tamam ama acele et.Gelinliğini merak ettim.'
Aslında bi yandan haklıydıda.Şimdi görürsün sen sümsük.Yapıştı kene gibi.
_düğün günü_
Yemyeşil bi alanda koltuklarımızı salıncaklardan yaptık.Davetlilerinkilerde öyle.Sade ama çooook güzel bi düğününde sonuna gelmiştik.Herşey çok güzeldi ve biz evlenmiştik.Artık aramızda bi engel yoktu.Tabii bu sırada Miray boş durmayıp gözümüze girmeye çalışıyordu.işleri yükseltti.Ben diğil ama diğerleri ona çok güveniyordu.İki aylık ikiz bebeklerimiz vardı.Onlar beni çok zorluyordu.Yerimden kımıldayamıyordum.Evliliğim ve hamileliğim güzel gidiyordu.5 aylık olduklarında rahatlamıştım.Biri erkek biri kız bebeklerimiz olucaktı.Erkeğin adı Ogün kızın adı Deniz olacaktı.En azından ben öyle karar verdim.Muratla bu fikrimi paylaştım.
'Olmaz Hayal.Olmaaaaazz.Asla olmaz.Halamla dayımın adlarını koyucaz'
'Neymiş o adlar'
'Gül ve Ahmet'
'Ne kadar modern anlatamam.Ogün ve Deniz olacak canım.'
'Hayır efendim Gül ve Ahmet'
'Ogün ve Deniz'
'Gül ve Ahmet'
'Ogün Deniz'
'Gül Ahmet'
'Ay sancı girdi'
'Haayal iyimisin.'
'Çok didişince böyle oluyo'
'Tamam aşkım sen bilirsin.İyimisin doktora gidelimmi'
'Kandırdııııııım'
'Seni yalancı kurbağa.'
Muratın telefonu çaldı.
'Kimmiş'
'Şeyyy...Kafeden çağırıyolar'
'Kimmiş dedim'
'Miray'
'Koş hemen koş..Bekleme kaparla falan koşşş'
'Ya Hayal yapma böyle'
'Üff iyi beee gitt'
'Hemen gelicem bekle'
Kapıya doğru gitti.
'Uzak dur o kızdan.Duydunmooo'
'Tamaaaaam'
Gün geçtiktçe Muratla küçük tartışmalar vardı.Ama küçük olduğu için hemen geri barışıyorduk.Sürekli sancılarım var diye şaka yapıyordum ve eğleniyordum.Bebekler 8.ayındaydı.Doğuma az kalmıştı.Bi gün kafeye gidiyim dedim.Kafede kimse yoktu.Tek Miray vardı.Benim geldiğimi duymamıştı ve telefonla konuşuyordu.Duyduklarım beni hayrete düşürdü.
'Çok kısa zamanda bu kafeler iflas edecek.Ve bende onları izliycem.O kadar yatırım yapıyo gariplerim.ama bana yaptıklarının cezasını ağır ödeticem.'
Hemen eve döndüm.Muratı aradım.Sabah tartıştığımız için sesi soğuk geliyordu.
'Murat az önce kafeye gittim.Miray...Telefonla konuşuyordu.Çok kısa zamanda batırıcam kafeleri falan diyodu.Dikkat edin'
'Ne saçmalıyosun sen...Niye böyle bişey yapsın'
'Ba...bana inan...Yemin ederim kendi kulaklarımla duydum'
'Hayal yeter artık.Kıskançlığının da bi sınırı var'
'Yalan söylemiyorum'
'O kadar didindi.Niye böyle bişey yapsın ki?'
'Bizden intikam almak için olabilir mi acaba'
'Hayal saçmalıyosun..Kapatıyorum benim işim var'
'Kapatma...Alo...Murat'
Çoktan kapatmıştı.Bana inanmamıştı.Canım çok yanmıştı.O kadına inanmıştı.Rüya ve Savaşta bana inanmadılar.Oturdum ve ağladım.Mutfağa su içmeye gittim.Birden bi sancı girdi.Ve dayanamıyordum.Sürüklene sürüklene telefona doğru gittim.
Muratı aradım.
'Yine noldu Hayal'
'Mu...Murat...Çok sancım var...Lütfen ...Çabuk gel'
'Hayal yine şaka yapıyosun.Neyse kapatıyorum akşam görüşürüz'
Başka kimseye ulaşamadım.Telefon elimden düştü.Ben kanepede kanlar içinde ve sancılar içinde baygınlık geçiriyordum.Murat bana inanmamıştı.Telefona uzanmaya çalıştım ama olmadı.Ayağa kalkamadım.Canım çok yanıyordu.Artık kaçışım yoktu.İyice köşeye sıkıştım.Acılar içinde bayıldım.
_murat_
Mirayı fazla kıskanıyordu.Nedendir bilinmez sürekli sancım var diye beni telaşlandırıyordu.
Şimdide neymiş Miray kendi işini batırıcakmış.Kötü biri olabilir ama asla bunu yapmaz.E e işle alakalı bi dosya almaya gittim.Anahtarı unutmuşum.Kapıyı çalıyodum ama açan yoktu.Hayalin telefonunun sesi içerden duyuluyodu ama açan yoktu.Acaba gerçekten sancısı mı vardı...Bişey mi olmuştu.Hemen evin içerisine bakan pencereye koştum.O...kanlar içinde...Bayılmıştı...Mutfağın ordaki kapı camdandı ve Hayal onu herzaman açık bırakırdı.Şans bu ki bu sefer kilitliydi.Camı kırmayı başardım.Hemen ambulansı arayıp Hayali hastaneye götürdüm.Niye inanmam ki ben Hayale...Sezeryanle doğum yapmıştı.Ogün ve Deniz...Onlar doğmuştu ama Ogün ve Deniz küvezdeydi.Erken doğdukları için küveze almışlardı ve Ogünün durumu daha kötüydü.Kalbi delikti...Hayalim ayrı oğlum ayrı dert çekiyordu.Hayal çok saancı çektiği için ve kan kaybettiği için çok bitkindi.Narkozun etkisiylede uyanmamıştı.Bense oğluma üzülmekten hiçbirşeyle ilgilenmemiştim.Yarın ameliyata giricekti.O küçücük bedeni nasıl kaldırırdı...Hayal ertesi sabah uyandı.Ogünün durumunu öğrendi.
'Oğluma yardım edin lütfen.Kurtarın onu'diye yalvarıyordu.
'Hayal aşkım sakin ol oğlumuza bişey olmıycak'dedim omzuna dokunurken.Kendini hemen geri çekti.Anlaşılan bana kızgındı.
'Eğer zamanında gelip bana yardım etseydin...Oğlumuz şimdi bu halde olmıycaktı.Eğer ona bişey olursa seni asla affetmem...Asla...'
'Hayal...özür dilerim.bidaha olmıycak...sana inanıcam.Oğlumuz...Ogünümüzü kurtarıcam.'
Hayalin gözünde küçülmüştüm ama Ogünün rahatsızlığına verdim.Kahroluyordum.Ama Hayali böyle görmek dahada kahrediyordu.Sonunda Ogünün ameliyatı bitmişti.Doktoru durumunun iyi olduğunu öğrendim.Hayal taburcu olmuştu ve eve gelmiştik.Ama Ogün ve Deniz daha hastanedeydi.Çıkmalarına iki gün kaldı.Ve biz sürekli hastaneye gidiiyorduk.Hayalle barışmıştık.Herşey yolunda gidiyordu...Ta kii o geceye kadar...