Yıldızlar Sönene Denk(Tamamlandı)

8. Bölüm

Yıldızlar sana evinin yolunu gösterir...

Bade Parlak'ın Anlatımıyla

Ambulans çağırmıştım. Petek kaçmıştı. Bende Venüs ile hastaneye doğru gidiyorduk. İfade vermem gerekecekti sanırsam ama ben yalan söylemek yerine doğruları söyleyeceğim. Kardeşim olduğunu nasıl öğrendim onu bile anlamadım. Venüs yetimhaneden kaçtıktan sonra bazı eşyalarını bırakmıştı. Yatağının üzerinde tarağını bulmuştum orda birkaç tel saç vardı. Onları alıp DNA testi yaptırmaya gitmiştim. Küçücük halimle beni almaları bir mucize. 4 gün sonra testin sonucu çıkmıştı ve tahmin ettiğim şey olmuştu. Venüs benim kardeşimdi. 16 dakika içerisinde hastaneye gelmiştik. Venüs'ün telefonu Petek'in oturduğu yerde duruyordu. Bende hemen biri arar belki diye cebime atmıştım. Telefona baktığımda şaka olsa inanmazdım ama 150 tane cevapsız arama ve 200'e yakın mesaj vardı. Venüs'ü ameliyata alacaklardı ve bende stresten ne yapıcağımı şaşırmıştım. Ameliyatın bitmesini bekleyecektim. Cebimden Venüs'ün telefonunu çıkarıp gelen mesajlara bakmaya başlamıştım.

"Sevgilim eve vardın mıı?"
"Sana diyorum bebeğim"
"Bunları söylememden hoşlanıyormusun bilmiyorummm."
"Mesajlarım sana gitmiyor muu."
"Huhuuu"
"Venüs kaç saat geçti aradan niye yazmıyorsun."
"Tamam şaka yapıyorsan hiç hoş değil."
"Herkes diyor diye sana karıcım mı diyeyim istiyorsun."
"Tamam tamam diyorum."
"Karıcımm bakar mısın artıkk."
"Venüssss"
"2 saat oldu niye yazmıyorsun."
"Yazdıklarıma bak."
"Çıldırmak üzereyim hadi yazsana"
"Venüs yeter artık"

Bu şekilde birkaç mesaj daha. Bu kelimeler çok saçmaydı. Ben olsam bu kelimeleri kullanmazdım ama neyse şuan kardeşim daha önemli. Bu şeyleri yazan kişiyi aramaya karar vermiştim. Çalıyor,çalıyor,çalıyor. En sonunda açmayı başarmıştı."Venüs nerdesin,sonunda açtın." Derin bir nefes aldım."Merhaba ben Venüs'ün arkadaşıyım. Venüs şuanda ameliyatta ciddi birşey yoktur umarım. Size konumu gönderirim isterseniz." Telefonda bana bağırmaya başladı."Nasıl ya eve gidiyordu o kim yaptı bunu sevgilime söyle bana çabuk!" Konuşmaya başladım."Bunu polislere bırakmalısınız." Bağırmaya devam ediyordu. Artık bunalmıştım."Polisi katmayacaksın içine sen bana söyleyeceksin kimin yaptığını. Eğer söyleyemeyeceksen o zaman sende hallederim yapacaklarımı." Bunu şuan söylemek istemiyordum ama söylemek zorundaydım."Şuanda bir komiser ile böyle konuşmamalısın." Sinirden güldü. Burda gülünecek birşey yoktu ben komiser Bade Parlak'ım ve kimsede gelip bana bulaşamaz laf söyleyemezlerdi. 4 yıl kareteye,2 yıl judo ya gitmiştim dövüş konusunda herşeyi biliyordum. "Şuan sevgilim daha önemli bana konumu yolla hadi." "Konumu yollamıyorum artık ne yaparsın umrumda değil hastanenin yerini nasıl buluyorsan bul." Telefonu yüzüne kapatmıştım. Şuan bu çocuktan önemli işlerim vardı. Kardeşimin iyi olması.

Aradan yaklaşık 1 saat geçmişti. Venüs hâlâ ameliyattan çıkmamıştı. Bu kadar uzun süreceğini düşünmemiştim. Kantine su almaya inecektim ki Ameliyathanenin kapısından iri yarılı bir doktor çıkmıştı."Venüs Parlak'ın yakını siz misiniz?" "Evet,ablasıyım durumu nasıl?"  Bana güler bir yüz ile bakmıştı."Vücudunun bazı bölgelerinde ezilmeler var,kolunda ve bacağında kırılmalar. Beyninde ise hasar oluşmuş. Bu 1-2 ay içerisinde komada olacak. Geçmiş olsun." Komaya girecekti. Beyninde hasar vardı. Belki iyi olacaktı, belki de kötü. Bunun için Tanrı'ya hergün dua edecektim. Kardeşimi yıllar sonra bulmuştum. Bir daha kaybedemezdim.