Yıldızlar Sönene Denk(Tamamlandı)

11. Bölüm

Kalbinizi değil aklınızı dinleyin...

1 Ay sonra

Venüs Parlak'ın Anlatımıyla

Her zaman güçlü durmak zorunda değilsin. Yorulursun,ağlarsın ve biraz dinlenirsin. Sonra devam edersin. Zaman gelir düşersin. Düştüğün yere yanına oturacak biri olur tutar elinden. Sonra biraz dinlenmeni ister. Sonra kalkarsınız. Her zaman mutlu olmanı ister,üzülmeni asla istemez. Benimde böyle bir arkadaşım vardı ama artık yok.

Aradan 1 ay geçmişti,hastaneden taburcu olmuştum ve bu durum benim hoşuma gitmişti. Sürekli hemşirenin odaya gelmesinden,saçma sapan ilaçlar içmekten kurtulmuştum. Fakat başımda büyük iki tane dert vardı. Birincisi Bade ile kardeş çıkmam,ikincisi ise Petek'in beni yine öldürmek istemesi veya istememesi.Şuanda Osmanlı'nın çöküş döneminde hissediyordum. Kimse odama gelmesin diye kaç gündür uyuma taklidi yapıyordum ve sıkılmıştım bundan. 1 aydır odaya sadece Arda geliyordu,bazen bana birşeyler anlatıyordu sanırım fakültede olanları anlatıyordu. Ben meslek seçiminde çok büyük hata yapmıştım. İnsanlar doktor olmak için çabalıyor fakat ben doktor olmaya çabalamıyordum.Bunu Arda'ya söylemek istemiyordum fakat söylemek zorundaydım. Bir gün yanıma Bade gelmişti. Ağlamıştı,ağlamıştı ve binlerce kez özür dilemişti. Hâlâ kabul edemiyordum. Ben herkesi yabancı gibi görüyordum artık. Çevremdeki herkesi. Kimseye güvenmiyordum. Sanırım Petek'ten intikam almak istiyordum. Evet bunu istiyordum. Ben Venüs'tüm ve ben böyle biriydim. Herkes beni böyle bilecekti. Petek bile.

Yataktan kalkmaya çalışmıştım. Ben yataktan kalkmaya çalışırken Arda odaya girmişti. Kahretsin yine başımı ağrıtacak. "Venüs sonunda uyanmışsın. İyi misin?" Gülmeye çalıştım." İnan hiç bilmiyorum Arda. Benim telefonum nerede?" Hemen yanımdaki çekmeceyi açıp telefonumu çıkarttı. "Uyuyan güzelin telefonu burdaymış." Telefonumu elinden aldıktan sonra saatin kaç olduğuna baktım. Saat 15.20 olmuştu. Yoksa ben yalamdan değilde gerçek mi uyumuştum. "Saat 3 olmuş neden uyandırmadın. Gün bitmiş resmen." Yanıma oturup bana sarıldı. "Çok yorgun gözüküyorsun bence en iyisi uyumak. Hadi biraz daha uyu istersen." Uykulu gözlerimle konuşmaya başladım."Uyuyarak hiçbir şeyden kaçamam Arda. " Bu söylediğimi garipsemişti. Fakat haklıydım. "O zaman bana herşeyi anlatmaya ne dersin?" Siktir. "Ben uyuyacağım çıkar mısın." Şuanda ben kaçıyordum. Çünkü anlatmak istemiyordum. "Peki akşam yemeğinde gerçekler ortaya çıkacak." "Ne diyorsun hiç anlamıyorum bu dediklerinden." Kapıdan çıkarken bana "O gün yanında kimler varsa buraya gelicek. Sen anlatırsın veya anlatmazsın. Seni bu hâle getireni bulacağım."