Sign And Ink

Prologue

"Sorry."

The three of them apologized using sign language habang nakayuko. Blanko lang akong nakatingin sa kanila, my hands forming into fist at my side.

I know that it's not sincere, someone ordered them to apologize to me after nila akong basain gamit ang hose sa garden kanina kung saan ako nakatambay. My uniform is soaked as hell, so is my favorite book. Thankfully hindi nadamay yung bag ko nandito kasi yung pamalit ko at mga importanteng school materials.

I'm really so fed up with them and the least thing that I'll need right now is their insincere apology. It's only pissing me off even more.

I looked back at the mirror, ignoring them. Where did they even learn that? Nagpatuloy nalang ako sa pagpunas ng mukha at leeg ko gamit ang towel, bahagya pa akong nanginginig sa lamig at galit but i tried my best to remain calm. As always, because if i let this anger take over me at patulan sila, ako lang rin ang matatalo sa huli dahil malalaking tao sila.

Just please, fucking leave. Maiinis lang ako lalo  kung magtatagal pa kayo dito.

Ani ko sa isip ko. Hindi nagtagal ay mukhang nakaramdam din naman sila at isa-isang nagsi-alisan. Nagpakawala ako ng malalim na buntong-hininga habang nakatitig sa sarili sa salamin.

Who are you?

Hindi ako tanga, alam ko talagang may taong tumutulong sa'kin. Halos lahat ng nangb-bully at asar sa'kin sa university na'to ay nagsisi-tigil na at hingi ng tawad sa akin.

I'm thankful but feeling nervous at the same time. I have no idea what's this person's real intention for doing this. So hopefully, magpakilala na siya.

Napairap ako ng lihim dahil nakita ko mula sa salamin na bumalik yung isa, iritado na rin ito habang naglalakad papalapit sa akin. Oh ano? Napagutusan ka nanaman 'no?

Hinarap ko ito at tinitigan hanggang sa makalapit, may inabot siya sa'king papel, hindi ko yun kinuha agad kaya binitawan niya na naging dahilan kaya nahulog ito sahig. Tumaas agad yung kilay ko.

i see, okay. Pulutin mo 'yan.

Nagpataasan kami ng pride, she kept glaring at me kasi hindi ko talaga pinupulot while i remained unbothered and kept my poker face. It's either pupulutin niya 'yan or ganito lang kami, siya naman naghulog so problema niya 'yan.

Later on she gave in, inis siyang yumuko at pinulot yung papel bago padabog na inilapag ito sa tabi kong sink. See? Pinahirapan niya lang sarili niya.

Nag-irapan pa kami bago siya tuluyang lumabas ng banyo, feeling ko nga binagsak niya rin yung pinto na hindi ko nalang pinansin. Napatingin ako sa papel, nakatupi ito at iisang-piraso lamang.

Ano 'to?

Nagdadalawang isip pa ako kung babasahin ko ba o hindi pero nanaig yung kuryosidad ko at agad itong dinampot. Binuklat ko ito at binasa ang nakasulat.

Did they apologize properly, love?

I'm sorry if I'm not around again at that time, sinasaktuhan kasi nilang wala ako eh sayang kung naabutan ko sasampalin ko sa harap mo:(

Anyway, i hope you're okay. Worry not because i already punished them, That'll be the last, i promise. I'll make sure that your remaining years here at the university goes well.

Study hard for us and for our future. I'll be meeting you formally soon, mwa.

- A

What... What the heck is this?

A/N: When i said that i changed some parts, personality talaga ni Cianjei yung binago ko haha! If nakita niyo yung tiktok ko, ang bait niya 'don diba? Iibahin ko lang 'yon ng konti para naman hindi kawawang kawawa si baby.

(Gusto ko lang talaga pahirapan si Ziah maghabol.)

-