Felix pov
ඉස්කෝල්න් එලියට දිව්වෙ කොහෙද යන්නෙ කියලවත් නොදැන ඒනිසාම මන් දැක්කෙ නෑ වාහනයක් මන් දිහාට එන වගක්වත් ." FELIX !! "
ඒත් එක්කම මාව කවුරුහරි ඇදලා ගත්ත පාර මන් ගිහින් නැවතුනෙ ඒ කෙනාගෙ පපුවෙ. මට ඇහුනා ඒ කෙනාගෙ පපුවෙ සද්දෙ . ඒක ගැහෙනවා සාමාන්ය වේගෙටත් වඩා වැඩියෙන් . එයාගෙ අත් මගෙ ඇග වටෙ එතිලා තිබ්බෙ මට හෙලෙන්නවත් බැරි විදිහට . ඒ තරමට එයා මාව බදන් හිටියෙ . මට ඔලුවවත් උස්සලා බලන්න උවමනාවක් තිබුන්නෑ මොකද මන් දන්නවා ඒ කවුද කියලා .
" hyunjin ! "
මන් එයාට කතාකරත් එයා වචනයක්වත් නොකියා මාව එහෙම්මම බදන් හිටියා. මට දිගටම එහෙම ඉන්න ඕන උනත් ආපු ක්ශනික සිතුවිල්ලට මන් එයාගෙන් ඈත් උනා .
" felix -"
" මට තනියම ඉන්න දෙන්න ! "
මට එයත් එක්ක කතා කරන්න උවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ . මට ඕන උනෙ තනි වෙන්න .වැරැද්ද මගෙ කියලා දැන දැනත් මන් එයාට කෑගැහුවා . ඒ නිසාම මන් එයාව පහුකර ගෙන ගියා . ඒත් මට යන්න හම්බුනෙ ටික දුරයි,
" තනියම ඉන්න ඕනෙ නිසා වෙන්න ඇති ආයෙත් ඉස්කෝල් පැත්තට යන්නෙ "
Hyunjin අත්දෙක බැදන් කියද්දි තමා මට මීටර් උනෙ මන් ආයෙත් යන්න හැදුවෙ ඉස්කෝල්ටම කියලා.
" ඔහ් ශිට් "
" මෙහෙ එනවා යන්න . පොඩි එකෙක් වගෙ හරියට පාරෙ යන්නවත් දන්නෑ "
මට හැරෙන්නවත් වෙලාවක් නොදි hyunjin මගෙ අතින් ඇදන් ගියා.
" මාව අතාරින්න . මට තනියම යන්න පුලුවන් "
" යන්න පුලුවන් හින්දා වෙන්න ඇති පාරෙ මැද ගල්ගැහිලා බලන් හිටියෙ . පන්ඩිතකම නම් තියෙනවා මොනවා උනත් "
මන් කොච්චර කෑගැහුවත් එයා නෙමෙයි මාව අතඇරියෙ . අන්තිමෙට දෙන්නත් එක්කම ආවෙ සුපුරුදු පාර්ක් එකට.
Hyunjin මාවත් එක්කන් පාර්ක් එකට ඇවිත් කවුරුත් නැති නිදහස් තැනකින් ගිහින් ඉදගත්තා.
" ඇයි මාව මෙහෙට්ට එක්කන් ආවෙ "
මාත් තණ්ගොල්ලෙ වාඩි වෙන ගමන් ඇහුවා
YOU ARE READING
Our Happy Ending
Short Story" ආදරය කියන්නෙ කලාවක් hyunjin. මගෙ හදවත හැමදාම තියෙන්නෙ ඔයා ලග, මං දිව්රලා කියන්නම් . ඒක වෙනස් වෙන්නෑ සත්තයි "