GEÇMİŞİN İZİ

3.BÖLÜM

YAZARIN ANLATIMIYLA

Asena her zaman olduğu gibi saat 06.00'da uyandı. Lavaboya girip kısa bir duşun ardından işlerini halletti ve yaklaşık yarım saat sonra Lavabodan ayrıldı. Odasına girdi altına siyah eşofman altı üzerine ise siyah sweatshirt giyip odasından ayrıldı. Genelde kahvaltı yapmazdı yaparsa ise yulaf gibi hafif şeylere geçiştirirdi.

Bu gün karagaha gitmeyecekti albayı ona izin vermişti. Öğlene doğru gidip timdeki arkadaşlarıyla vedalaşacak, ardından Ankara'ya gitmek için otobüs durağına gidecekti. Bugün öğleden öncesini sıkı değerlendirmek istiyordu Asena. Yaklaşık 1 saat tempolu koşu yaptı. Ardından 75'er tane şınav ve mekik çekti. Sonra yaklaşık 45 dk kadar da ağırlık çalıştı.

Dakikti Asena, herşeyi kafasında planlar ve o saatte dakikası dakikasına yapardı. Harbi kızdı vesselam, dobraydı. Lafını sözünü esirgemezdi. Öyle öğretirdi ailesi, o küçüktü ama iyi hatırlardı babasının "güzelim benim sakın kendini kimseye ezdirme. Hakkını yemelerine izin verme, bu gün yanındayız yarın olamaya biliriz. Sen hep kendini koru, söz mü güzelim derdi." Asena anlamazdı o zaman "niye yanımda olmasınlar ki diye düşünürdü" anlamasa bile "söz babacım"derdi hep. Çok severdi ailesini Asena. Bıcır bıcır bir çocuktu. Ama bir gün ışığını söndürmüşlerdi Asena'nın,o günden sonra hiç birşey eskisi gibi olmamıştı.

Yaklaşık 2.5 saat süren antrenmanın ardından eve gitmek için tempolu koşuya başladı Asena.

ÜSTEĞMEN ASENA'NIN ANLATIMIYLA

2.5 saat süren antrenmanın ardından eve gitmek için tempolu koşuya başladım. Yaklaşık yarım saat sonra eve geldiğimde hiçbir yere bakmadan odama girip kısa bir duş alıp çıktım. Odamdan yine her zamanki gibi siyah eşofman altı ve siyah sweatshirt giyip odadan ayrıldım.

Mutfağa girdiğimde yengemi her zamanki gibi döktürürken buldum. Çok tatlıydı ağzında da birşeyler mırıldıyordu. Bu gün cumartesiydi, amcam da yengem de beni uğurlamak istedikleri için izin almışlardı. Ailem onlardı benim, annem babam yoktu artık. Yıllardır onlarlaydım yengemin bir kere of dediğini duymadım. Kendi oğlundan ayırmazdı beni. Bu evde amcam,yengem,ben ve kuzenim Caner ile birlikte yaşıyorduk. Caner henüz lise 2. Sınıf öğrencisiydi. Gayet iyi bir ilişkimiz var kendisiyle.

Yengemin yanına gittim arkadan kollarımı beline doladım. "Günaydınn sultanım" Dediğimde, o güzel gülümsemesini bahşetti bana. "Sanada Günaydın kızım"dedi. "Yardım edeyim mi?", "yok gülüm sağol bitti zaten hepsi". "Uyanmadı mı bizimkiler ?" "Amcan zaten geç gelmişti, Caner de geç uyudu.", "Caner'i ben uyandırıyorum yenge sende amcamı uyandır","tamam güzel kızım."

Üst kata çıktım ve yıllardır kardeşim yerine koyduğum çocuğu izlemeye başladım. Çok özleyecektim onları. Normalde soğuk bir karakterim vardır, ama bir insanı benimsediysem dünyanın en eğlenceli insanına dönüşürüm. Soğuk olmamın sebebi küçük yaşta ailemi kaybetmemdir belkide.

Küçük kardeşimin saçlarına dudaklarımı bastırdım. Ve sonra "uyan hadi yakışıklım"dedim. Tepki vermeyince elimle hafif dürttüm. Hafif mırıldansa da yine uyanmadı,uykucum. Hafif bir sarstım, bu sefer "yaa" diye mırıldandı. Güldüm bu haline çok tatlıydı benim için. "Ama yakışıklım uyan artık hadiiii" Dedim. Gözlerini açtı baktı bana bir süre, sonra belimden tuttuğu gibi beni de yanına çekti. Karşı koymadım bu hareketine. Sarıldı bana sıkı sıkı. "Günaydın güzelim" dedi. Gülümsedim, birkaç gündür durgundu bırakmak istemiyordu beni. Birkaç dakika kaldık öyle, sonra hiç beklemediğim bir anda "abla gitme" dedi. Bekliyordum bunu şaşırmadım. "Vatan beklemez ablacım, bu vatan uğruna şehit olmayı göze aldık biz. Şimdi yok ben ailemden ayrılamam diyemem" dedim. Biliyordu bunları ama üzülüyordu anlıyorum onu. "Biliyorum abla biliyorum ama zaten az görüyorduk şimdi hiç göremeyeceğiz" dedi. Haklıydı bazen aylarca haber alamıyorlardı benden."kapatalım bu konuyu küçük kardeşim. Benim için de zor ama herşey vatan için"dedim. "Tamam tamam sustum"dedi. "Hadi kalk uykucu kahvaltı hazır herkes bizi bekliyor". "Sen git 10 dk ya geliyorum". Cevap olarak gülümsedim. Ve aşağıya indim.