ALEDA İZEM

Özel Bölüm|

Özleşmiştik değil mi? Özleşmiştik...

Tunalı ailemizi, İzem'i, arkadaşlarımızı ve kocamız canımız ciğerimiz Eriz'imizi gerçekten özlemiştik...

İzem hikayemizin bittiği tarihten dokuz yıl sonrasında ne yapıyor ona bakalım mı?

Gelin o halde :")))

✨

Elim ayağım titriyordu. Bir elim kalbimde gözlerim dolu dolu beklerken her an güçten düşecek gibi hissediyordum. Saatlerdir çıkamadığım banyoda Eriz'in sesini duyduğumda suyu açtım hızla. Gelsin istemiyordum, hele beni bu halde görsün hiç istemiyordum.

Ne yapacaktım? Ona bu haberi nasıl verecektim? Gözümden düşen bir damla yaş geri kalan gözyaşlarımında devamını getirdiğinde kapağı kapalı olan klozetin üzerine oturdum. "Allah'ım," diye fısıldadım ağlarken.

Sabret dedi içimdeki ses. Sabret İzem, gözünü ayırma ondan. Gözümü ayırsam ne olacaktı? Değildi bize nasip. Biricik sevgilimin hayatını mahvetmekten başka bir şey yapmıyordum.

"Sevgilim," diyen sesini duyduğumda nedensizce daha çok ağladım. "Ağlama, n'olursun." nasıl duymuştu sesimi? Yine mi bir tek beni duymuştu kulakları? Yine mi üzülse de belli etmeden bana destek olacak, geceleri çaresizce ağlayacaktı? Yine mi? "Deneriz bir tanem, yine deneriz. Hem dedi ya Ural abin, yıpratmayın kendinizi önünüzde çok uzun bir süreç var diye." Kapının kulpu aşağı doğru eğildi ancak açılmadı. Kilitlemiştim. "İzem'im, yapma bir tanem. Yüklenme kendine kurban olduğum."

"İki buçuk yıl oldu!" Diyebildim artık sesli sesli ağlarken. "Olmuyor, olmayacak Eriz!"

"Aç kapıyı," derken sesi endişe doluydu. "Aç kapıyı İzem yoksa kıracağım."

Yüzümdeki yaşları hırsla silerken kapıya adımladım. Kolunu incitmişti zaten geri zekalı, ne kırmasından bahsediyordu? Kilidi çevirip kapıyı sertçe açtığımda gözlerimde ne gördü bilmiyorum ancak kaşlarının anbean çatılışını izledim. Hissediyor muydu? Diyeceklerimi hissediyor muydu gerçekten?

"Sakın," dedi dişlerini sıkarken. "Yine yaparsan affetmem seni."

Omuzlarım düştü onun gözlerine bakarken. "Affetme," gözyaşlarım kurumamış olan yanaklarıma döküldüğünde, "affetme ama gideyim." Dedim ona bakmakta zorlanmaya başlarken. "Olmuyor Eriz, sen bunu yaşamak zorunda değilsin. Ecrin'e bakarken görmüyor muyum seni? İçin gidiyor!"

"Benim içim bir sana gidiyor!" diye bağırdı birden. Avuç içleri yanaklarıma sertçe tutunduğunda alnı alnıma yaslandı. "Olmasın lan," fısıldayışı ağlamamı arttırırken ellerim yanaklarına çıktı. "O olmazsa yapabilirim ama sen olmazsan yapamam İzem. Ne olursun gitmekten, beni bırakmaktan bahsetme, aklına düşürme. Varım da yoğum da sensin, beni sensizlikle sınama."

"Olmayacak ama," dedim hıçkırırken. "Bizim bir çocuğumuz olmayacak."

"Olmasın," avuç içleriyle silmeye çalıştı gözyaşlarımı. Dudakları ellerinin yerini aldı, naifçe öptü yüzümün her bir kenarını. "Olmasın bir tanem." Kolları bedenime dolanıp beni iyice kendine çektiğinde başımı göğsüne yasladım. "Senden ötesi yok, varsın olmasın."