Pamiętnik Nadziei I Smutków

Dialog Bez Słów

Usunąłeś ją ze swojego serca, bo uznałeś że tak trzeba, czy może zrobiłeś to dla mnie? Wiem, że sama sobie zaprzeczam, powtarzałam już to wielokrotnie, ale nie wierzę jednak w przypadki. Być może naprawdę się one zdarzają, ale nie w tej historii, o ile można to tak nazwać. Skoro też coś do mnie czujesz to czemu nie zrobisz tego pierwszego kroku? Zmuszasz mnie do naprawdę radykalnych rzeczy skarbie. Tak bardzo boli mnie przez ciebie serce. Z tęsknoty? Z wiedzy, że najprawdopodobniej mnie nie chcesz? Szczerze to sama nie wiem. Tak bardzo nie mogę się doczekać, gdy cię znów zobaczę. Gdy spojrzysz na mnie oczami, które są odbiciem raju. Gdy twoje usta uformują uśmiech, który będzie przeznaczony tylko dla mnie. Gdy usłyszę twój głos. Gdy kolejny raz dowiem się, że kiedy moje oczy nie były skupione na tobie, twoje patrzyły się na mnie cały czas. Chcę widzieć, że już na mnie patrzysz, gdy ja dopiero podnoszę wzrok. To mnie niszczy. Niszczy mnie to, że pomimo faktu że ciągnie nas do siebie, to żadne z nas nie robi nic w kierunku pogłębienie tej relacji. Ale dla tej chwili, gdy skupiasz się tylko i wyłącznie na mnie zrobię wszystko. Dla chwili, gdy twój wzrok przeszywa mnie na wylot skoczę w ogień. Nie wiem czy wiesz skarbie, ale już od bardzo długiego czasu prowadzimy dialog bez słów.

Siren?