Kłamałam więcej razy niż gwiazd na niebie jest. Ilość łez, którą wylałam mogłaby zapełnić wszystkie morza i oceany na tej ziemi. Ściany mojego pokoju widziały, to czego nie widział nikt inny, widziały ból i cierpienie. Burza, która przeszła przez moje życie zostawiła widoczne ślady po sobie. Jej pioruny, które znajdują się na moich nadgarstkach codziennie mi o niej przypominają. Wszyscy widzieli, a nikt nie zapytał. Nikt się nie zainteresował. Tylko lustra nie kłamały, zawsze pokazywały mi jak to wygląda na prawdę. Zawsze uśmiechnięta i szczęśliwa, a gdy tylko drzwi się zamykają tama, która trzymała wodospad łez pęka. Jak piękne były myśli o tym, żeby zrobić kilka głębszych i mocniejszych cięć. Jak piękne były myśli, by zapomnieć, odlecieć, odpłynąć, lub jak kto woli po prostu umrzeć.
Siren;
CZYTASZ
Pamiętnik Nadziei I Smutków
Poesía❣︎"𝑯𝒆 𝒉𝒊𝒕 𝒎𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒊 𝒇𝒆𝒍𝒕 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒂 𝒌𝒊𝒔𝒔." 𝙿𝚒𝚎𝚛𝚠𝚜𝚣𝚢 𝚝𝚘𝚖𝚒𝚔 𝚠𝚒𝚎𝚛𝚜𝚣𝚢 𝚣 𝚜𝚎𝚛𝚒𝚒 "𝚈𝚘𝚞𝚛 𝙲𝚘𝚖𝚏𝚘𝚛𝚝 𝙿𝚕𝚊𝚌𝚎"