Ay Kız

Giriş; "Ölüm"

Yeni kurguma hoşgeldiniz,
Umarım beğenirsiniz🫶
Yazım hataları hikayenin donunda yapılacaktır şimdiden mazur görün🙏🏻

Acının farklı tonları vardır, farklı rengi herkesin acısı farklı ve kendince derinlerdedir. Bunu öğrenmem sadece bir anımı aldı... Annemi, Babamı, Sevdiğim adamı ve karnımda aheste aheste büyüyen canımı aldı.

Kim kaldı?
Kimim kaldı?

Kimsem. Eve onlarsız giremezdim, gideceğimiz yerede onlarsız gidemezdim. Ne yapacktım ki?

Herşey parça parça beynimde yankılanıyordu. Siren sesi, hemşireler, arabadan sızan gaz damlaları, etrafımıza toplanan arabalardan gelen sesler.

●

"Hasta ağır yaralı. Araçta ki diğer hastaların nabızları atmıyor."

"Acil servise Hemen! HEMEN HEMEN!"

"Hocam Hasta olay yerinde düşük yapmış onunla birlikte bir Kadın ve iki Adam'da olay yerinde can vermiş."

●

Peki şimdi neredeydim?

"Beyza Arslan. 22 Yaşındaymışsın, Kazada Annen Zümrüt, Baban Ramazan ve Nişanlın Murat hayatlarını kaybetmişler. Kazada 5 haftalık Hamileymişsin"

Yatağın önünde duran Doktorun söyledikleri ile derin sesizlik oldu. Canım yanıyordu pek bir açıklamam yoktu cayır cayır yanıyordu içim. Ama yapacak pek bir şeyimde yoktu içimi dökebileceğim biri, korkularımı, acımı paylaşacağım bir kişi bile kalmamıştı.

Sevdiğim adamın kollarına sığınıp bağıra bağıra alamak isterdim şuanda ama o da benden gitmişti.

"Baban ile aran kötüymüş, ne tesadüf frenler tutmuyormuş."

Doktorun benim hakkımda bu kadar çok şeyin bilmesi normalmiydi? Bana öyle bir bakışı vardı ki elinde silah olsa gözünü kırpmadan çekerdi tetiği.

"Kazaya sen mi sebep oldun?"

Dona kalmıştım öylece, elim ayağım uyuşmaya başlamış, başım dönmüştü sinirden. Yutkunamadım, ne saçmalıyordu bu adam ya?

"N-Ne?"

alaycı bir tavırla olduğu yerden yanıma yatağımın boş kısmına oturarak yüzüme yaklaştı.

"travmaya bağlı Kekeme oldun Beyza. Maalesef babanın yaptığı pisliklerin cezasını sen çekeceksin. bunun kaçarı yok, babanın anneme yaptıklarını seninle ödeyecek ne kadar artık hakketiği yerde olsa da."

"Kim, kimsin sen?"

"Mert Ateş, Meliha Ateşin oğluyum Doktor olan, inan seninle bu şekilde karşılaşacağımı bilmiyordum Beyza. Neyse ki artık sadece ben olacağım yanında."

söylediklerini algılayamıyordum kafam almıyordu. Sevdiğimi, Ailemi bir günde kaybetmiştim ve şuanda Doktor olan biri bana Babamdan bahsederek bir şeyler zırvalıyordu.

"Taburcu işlemlerini başlatıyorum. Yüzümü iyi ezberle, benden başka bir yüz zor görürsün bundan sonra."

"I,istemiyorum b,ben ss,seninle gelmek. E,evi,evime gideceğim..."

Yavaş hareketlerle yataktan kalkmayı başardığımda bileğimden tuttuğu gibi sertçe beni kendisine doğru çekti. Bedenlerimiz birbirine çarptığında acı ile inlemiştim, bedenimin çeşitli bölgeleri sızlıyordu ama hiç biri içimin yangını kadar acı verici değildi.

Göz göze geldiğimizde sert yüz hatları sinirden iyice belirginleşmişti. Ela gözleri kurşun sıkar gibi bakıyordu yüzüme. Burnundan soluduğu soğuk nefesi sertçe yüzüme çarpıyordu. Yalan yok bir yanım korkuyordu, sert bir mizahı vardı duruşu, bakışı, yapısı bana göre çok sert ve agresifti.

"Bana bak kızım bu günden sonra ben ne dersem o! Anladın mı? Senin şuracıkta acı içinde kıvranara ölmeni engellediysem dua et hipokrat yeminim var diye. Babanın soyundan gelen herkesten iğreniyorum buna sende dahil! Şimdi otur oturduğun yerde ve gelmemi bekle. Yoksa gerçekten istemediğim şeyler yaparım."

Beni yatağa doğru savurduğunda kendimi çok savunmasız hissetmiştim. Odadan çıktığında bacaklarımı bedenime doğru çekip kollarımı dizlerime dolamış başımıda dizlerim ve bedenimin arasındaki boşluğa dayamıştım.

Kimsesizdim,
Savunmasızdım,
Ve
Korkuyordum.

Korkunun ecele bir faydası olmadığı gibi benimde bu durumda çırpınmam fayda etmeyecekti.

İleriki bölümlerde görüşmek dileği ile🩷