Acıdan gelen bir Aşk hikayesi🕊
"Beyza Arslan. 22 Yaşındaymışsın, Kazada Annen Zümrüt, Baban Ramazan ve Nişanlın Murat hayatlarını kaybetmişler. Kazada 5 haftalık Hamileymişsin"
derin sesizlik. Doktorun benim hakkımda bu kadar çok şeyin bilmesi norm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyza Arslan & Mert Ateş
"Hiç sorgum, sualim yok Sen bilirsin doğrusunu Ama bir kez beni duysan olmaz mı? Benim pek gidesim yok Sen bilirsin o yolları Ama bir kez beni tutsan olmaz mı?"
- 3. Bölüm. -
Adımlarım yukarıya giderken kucağımda ki kızın titremelerinin artması endişelenmemi sağlıyordu. Tecavüzün eşiğinden almıştım onu o ise beni ölümün kucağından. Beni ölümün kucağından almak için o atlamıştı o kucağa. Odamın içinde ki odaya hızla çıktığımızda yavaşça onu yatağıma yatırdım. Kumral saçları yastıktan yere doğru serilirken incecik bedeni korkuya bağlı titriyordu. Gözleri zorlukla açılırken bana odaklanabilmesi için yüzünü avuçlarımın arasına aldım.
"Bana bak..." gözleri boşluktan yavaşça bana bakmaya çalışırken "...Beyza bana bak!" diyerekten tekrarlamıştım kendimi.
Yaşla dolu gözleri zorlukla bana baktığında içindeki kırgınlık çok daha anlaşılıyordu. Böyle bakması kendimi kötü hissetmeme sebep olurken artık içindeki mermiyi çıkarmanın zamanı da gelmişti.
"Seni burada tedavi edeceğim. Lütfen bırakma kendini, sadece bana odaklan tamam mı."
"B,bana uyuşturucu verme."
"Saçmalama açık açık kurşunu çıkaramam."
"L,lütfen."
"Canın çıkar kızım manyak mısın sen?"
"Lütfen."
Gözlerinden yaşlar süzülürken gerçekten bir şeyler yapmanın zamanı gelmişti. Neden istemiyordu? Acı çekecekti, buna rağmen uyuşturulmak istememesinin sebebi ne olabilirdi ki?
Yırtılmış olan gömleğini biraz daha üzerinden çıkararak yara bölgesini tamamen yüzeye çıkardım. Dolabımdan gerekli malzemeleri çıkararak tekrar yanına oturduğumda herşey hazırdı.
"Beyza, izin ver uyuşturayım. Canın çok yanacak, dayanamazsın"
"H,hayır de,dedim, istemiyorum!"
"Peki bunu sen istedin."
Elimde ki pamuk ile sertçe yarasına bastırdığımda acı ile inleme firar etmişti dudaklarından, bedeni güçsüz olmasına rağmen kasılmış acıdan kıvranmamak için zor tutuyordu kendini. Dayanamazsın derken aslında onun bu haline ben dayanamamıştım ama nasıl ikna edebilirdim ki?
Pamuğu yarasına bastırdığım sırada ıslak bez ile çevrede yayılan kanı temizliyordum. Her ikisinide çektiğimde pens ile kurşunun olduğu çevreye milimalik çızıkler açarak alan yarattım. Bu süre içerisinde Beyza yatağın çarşafını avuçluyordu.
