Acıdan gelen bir Aşk hikayesi🕊
"Beyza Arslan. 22 Yaşındaymışsın, Kazada Annen Zümrüt, Baban Ramazan ve Nişanlın Murat hayatlarını kaybetmişler. Kazada 5 haftalık Hamileymişsin"
derin sesizlik. Doktorun benim hakkımda bu kadar çok şeyin bilmesi norm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyza Arslan
"Adımlarım kaçar gider evimden uzağa, Bakışların çeker beni o zalim tuzağa Yine de kandım, yine de yandım Hep aldandım,Vurulur aklım kapalı gardımHani sen arkamdaydın..."
- 1. Bölüm. -
Neresi olduğunu bilmediğim bir yolculuğun eşiğindeydim. Korkuyordum, kimsesiz ve hiç olmadığım kadar savunmasızdım. Benim tanımadığım ama beni tanıdığını idda eden birinin arabasında bilmediğim bir yere gidiyordum.
Daha bir gün önce neredeyse komadaydım şimdi ise soğuk bir gövdenin yakınında. Bunları başıma saranda babamdı bu durumumuza sebebiyet verende. Sadece benim değil herkesin canını çok yakmıştı ama bununda bedelini ben ödeyecektim.
Üç saatlik yolun ardından bir yerde durabilmiştik. Yüzüme bakmadan arabadan indiğinde tereddütle bende yavaş yavaş çıkmıştım arabadan. Yaralarım sızım sızım sızlarken bunu ona göstermemeye çalışıyordum. Hoş görse de bir şey değişmezdi, acımasızdı bana karşı, öfke doluydu. Bir insan tanımadığı birine bu kadar öfkeli olmamalıydı.
Adım atacağım sırada ayak bileğimin ağrısından sesiz bir inleme sesi yankılanmıştı. Arabanın çevresinde dolandığı için hemen duyabilmişti sesimi. Elimi arabaya yaslayarak destek almaya çalıştığım sırada çoktan yanımda bitmişti.
"Kim dedi sana arabadan çık diye?" Sesi çok net ve keskindi. Ben ise onun aksine sesiz, alevleri her yerimi ele geçirmiş olan acılarımın içimde bir nebzede olsa sönmesini bekliyordum. Konuşsam kimse durduramazdı beni, sakinliğimi korumalıydım beni neyin beklediğinide bilmiyordum.
"Nefes almak istedim..."çekinerek yüzüne baktığımda boy farkı çok olmasada vardı. Yüzü hafif eğik bir şekilde beni izliyordu. Yüzümde savrulan perçemlerimi kendi ellerimle çekiyordum. Dudakları konuşmak için hafif aralandığında topallayarak arabaya tekrar binmeye yeltendim.
"Sözümü bitirmeden gidebileceğini mi sanıyorsun?" Kolumu kavradığında bedenlerimiz birbirine çarpmıştı. Bu sefer o ilk yakınlığı kadar öfkeli değildi ama benden haz etmediği belliydi. Yüzüne daha net baktığımda çatık kaşları yavaş yavaş normal halini alıyordu. Yüzümde ne gördüyse artık.
"Bak kızım bundan sonra senin sahibin benim! Bana itahat edeceksin, söylediklerimi yapacaksın, emirlerime uyacaksın, sesini çıkartmayacaksın. Anladın mı beni?"
