"ဟင့်အင်း...ဒီမှာမနေချင်ဘူး"
"မင်းငါ့အမိန့်ကိုလွန်ဆန်လို့ရမယ်ထင်လို့လား...Nattawat"
"ကျတော်တောင်းပန်ပါတယ် မေမေရယ်...မောင် မောင်စောင့်နေလိမ့်မယ်၊ ကျတော်ပြန်မှဖြစ်မယ်"
"မင်းအဲ့အကောင်ကို ဘာလို့အဲ့လောက်ဖြစ်နေတာလဲ၊ ဟိုကမင်းကိုသုံးဖို့အတွက်ပဲ Nattawat ၊ မင်း မိုက်ရူးရဲမဆန်စမ်းပါနဲ့။ ငါ့သားဖြစ်ပြီး ပေါ့ညံ့လိုက်လေခြင်း..."
"မဟုတ်ဘူး သားတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲကအချစ် သားတို့ပဲသိတယ်...မေမေရယ် သားတောင်းပန်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးဖြစ်ဖြစ် ခွင့်ပြုပေးပါ"
"သူ့ကိုခေါ်သွားကြစမ်း... တိုက်ပိတ်ထားလိုက်! "
"မဟုတ်ဘူး!!! ငါ့ကိုလွှတ်"
ဆွဲခေါ်သွားပြီ။ အခန်းကျယ်တစ်ခုထဲမှာ ပိတ်လှောင်ခံထားလိုက်ရသည်။ အခုဆိုသူ့အနားမှာ နံရံလေးဖက်ကလွဲလို့ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။
* မောင်များငါ့ကိုမျှော်နေလေမလား.. မောင်*
တစ်ညလုံး ဟိုဘက်လှိမ့် ဒီဘက်လှိမ့်၊ ဟိုတွေးဒီတွေးနှင့် အိပ်လို့မရဘူး။အတွေးများကြားနစ်မြောနေသည်။ ကျတော်ဒါကိုဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ရမလဲ...
သေချာတာက
ကျတော်က အရင်က ဒီခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် Nattawat မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ဒီထီးနန်းဆိုတဲ့ဟာကို ကျတော်မမက်ဘူး လိုလည်းမလိုချင်ဘူး။ ကျတော်နဲ့လည်းမဆိုင်ဘူး...
ကျတော်အခုအဖြစ်ချင်ဆုံးဆိုရင် ဒီဗိုက်ထဲက ကလေးကိုမွေးမယ် ပြီးရင် မောင်နဲ့အတူတူရှိနေချင်တယ်...ထာ၀ရနေမယ်လို့မပြောလိုပါဘူး၊ထွက်သက်ရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ထိတော့ နေချင်ပါတယ်။
ကျတော်ထင်ပါတယ် မောင်လည်း ကျတော်နဲ့နည်းတူခံစားရမယ်လို့။
အတွေးများနေချိန် အစောင့်ယောင်တူသည့်လူတစ်ယောက် တံခါးအ၀နားလာရပ်နေသည်။ ပြီးလျှင် ကျတော့်မျက်နှာထံ စက္ကူလုံးတစ်ခုနှင့် မျက်နှာတည့်တည့်ကိုပစ်ပေါက်လိုက်သည်။
ကျတော်အဲ့စက္ကူကို လွင့်ပစ်မလိုလုပ်နေချိန် သူကမျက်စပစ်ပြီး ထွက်သွားသည်။ ကျတော်လည်းဖွင့်ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့...
YOU ARE READING
Married To The Death Man
Fanfictionမင်းမပြေးပါနဲ့ ငါကမင်းကို အစွန်းစုံထိဆွဲထားမှာ၊ ဒီဘ၀မပေါင်းရလဲ ဘာအကြောင်းလဲ။ နောက်ဘ၀ပေါ့..... #Gemini မင်းကိုလက်မခံနိုင်ဘူး.....မင်းဖြစ်နေလို့ကို လက်မခံတာ၊ ဒီဘ၀လဲမရဘူး။နောက်ဘ၀ဆိုတာမျိုးကဝေးသေး.. #Fourth တစ်ယောက်ကပြေး....တစ်ယောက်ကလိုက်။ ဘယ်သူကပိုပ...
