"အိုးး.. ဒီလောက်အထိ
ဓာတ်ကျသွားလိမ့်မယ်လို့ ငါမထင်ထားဘူး
လာကြည့်စမ်းပါဦး.. ဂျောင်ဂုရား"
ပြုံးရောင်သန်းနေသော
ကကြီးသဏ္ဌာန်နှုတ်ခမ်းလှလှမှ
ထိုစကားလုံးများသည် လှောင်သွေးသန်းကာ ထွက်ပေါ်လာ၏။
ဂျောင်ဂု အပေါ်ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ရင်း အောက်ခံရှပ်အား ကြယ်သီး၂လုံးလောက်ကို ဖြုတ်ကာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်း သဘောတကျ သတင်းစစ်နေသူလေးဆီ တလှမ်းချင်းသွားလိုက်သည်။
ရှင်းစရာတွေ အများကြီးရှိနေတာမဟုတ်လား..။
"ဟ..ဟ ကြည့်လိုက်ဦး
ငါ အနက်ရောင်ဝတ်လာတဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးက
တစ်ဖွဲ့ ၊ ဒူးထောက်လိုက်လို့ကတစ်ဖွဲ့ ၊ အော်..
ဒါရိုက်တာ့သမီးနဲ့နီးကပ်နေလို့က တစ်ဖွဲ့.. အိုဟို ဒီပွဲကတော့ ငါ့ပွဲထင်တယ် ဂျောင်ဂု ! "
"ကိုယ်မေးမလို့..
အဲ့တာတွေကို ထယ်ဘာလို့လုပ်တာလဲ"
ဂျောင်ဂုက ဆိုဖာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်နေတဲ့သူ့ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်မိုးရင်း သဘောမကျသလိုဆိုလာတော့သည် ။
"မင်းမေးခွန်းကြီးကလဲ
ငါက ဘာဖြေလို့ဖြေရမှန်းလဲမသိ"
"မင်းဘာလို့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ပန်းကိုပေးခဲ့ရတာလဲ ! ဟမ် ! "
"အော်... ဂျွန်ဂျောင်ဂုရယ်
မင်းဟာလေ ဘယ်တော့မှ ရင့်ကျက်မှာလဲ ဟမ်..? "
လက်ချောင်းရှည်သွယ်သွယ်တွေက ဂျောင်ဂုမေးစေ့ထံ ဆော့ကစားနေပြီး အတည်ငြိမ်ဆုံးပြောလာတဲ့ ထယ့်အသံတွေက သူ့ကို ဆွဲဆောင်နေသယောင် ..။
"ငါကလေ.. အားလုံးအတွက် အခုလိုလုပ်ခဲ့တာ
(၁)အချက် ! သူများတွေနဲ့မတူချင်ဘူး ၊ ငါက သူများတွေနဲ့တစ်ထပ်တည်းကျရတာမျိုး ၊ သူများတွေလိုလိုက်လုပ်ရတာမျိုးတွေကို ငါမကြိုက်ဘူးဆိုတာ မင်းသိပါတယ်။ ပြီးတော့မင်းရဲ့‘မင်္ဂလာ’ဆိုတာကြီးကိုလည်း သောက်မြင်ကပ်လို့ အမဲရောင်ချည်းဝတ်လာခဲ့လိုက်တယ်.. ဒါပေမဲ့ ငါလှတယ်မဟုတ်လား ? အဟင်း မပြောလည်းသိတယ် (၂)အချက် အဲ့လိုဝတ်လာလို့ လူတွေက ကျိန်းသေဝေဖန်ကြမှာပဲလေ.. အဲ့တာကြောင့် အဲ့ဒီပါးစပ်တွေကိုပိတ်သွားအောင် သီချင်းဆိုပေးခဲ့တယ်.. ပြီးတော့ ကင်မ်ဆော့ဂျင်ကို ပန်းပေးခဲ့တယ် အဲ့တော့... သူတို့ ဝေခွဲမရဖြစ်ပြီး ပါးစပ်ပေါက်တွေလည်းပိတ်သွားမယ် ။ သူတို့အများကြီး စဉ်းစားနေကြတော့မှာ..။ သူတို့မပြောနဲ့ မင်းတောင် ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသေးတယ် မဟုတ်လား.. ဟ..ဟ"
