အပိုင်း (၁၂) လင်းလက်တောက်ပနေတဲ့ ရှန်းမူမူ
ချီမော့နှင့် ချီရှောင်ပိုင်တို့က အလွန် တိတ်ဆိတ်စွာ စားသောက်နေကြသည်။
ထို့ကြောင့် ရှန်းမူမူက ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်ရန်ပင် ရှက်ရွံ့နေခဲ့ရသည်။
ပုံမှန်အားဖြင့် သူမ အိမ်၌ တစ်ယောက်တည်း ရှိသည့်အခါ စားသောက်ရင်း ရသစုံရှိုးများ ကြည့်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။
ယခုတွင် အလွန် တိတ်ဆိတ်နေသောကြောင့် မနေ့ညက အိပ်ရာထဲ၌ ချီမော့ ပြောခဲ့သည့် စကားများကို ပြန်တွေးမိသည်။
သူက သူမကို သူမ ဆန္ဒရှိသမျှ လုပ်နိုင်သည်ဟု ပြောခဲ့သည်။
ဆိုလိုသည်မှာ သူမက အချိန်ပြည့်အိမ်ရှင်မ မလုပ်ချင်လျှင် အပြင်ထွက်၍ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်ရှာခြင်းကို သူ စိတ်မရှိဟု ဆိုလိုခြင်း မဟုတ်ပါလား။
ရှန်းမူမူသည် ချီမိသားစုက အရမ်း ချမ်းသာသောကြောင့် သူမ အလုပ် တစ်ခုခု လုပ်ချင်လျှင် ချီမော့၏ ငြင်းဆန်ခြင်း ခံရလိမ့်မည်ကို အနည်းငယ် စိတ်ပူခဲ့သည်။
သို့သော် ယခုတွင် သူမက စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ပေ။
ရှန်းမူမူ၌ ရဲရင့်သည့် အကြံဉာဏ်ပင် ရှိသည်။ သူမက ဘာလို့ ချီမော့ဆီက အကြံပေးချက်ကို မတောင်းခံဘဲ နေရပါမည်နည်း။
လုပ်ငန်းတစ်ခု စတင်ခြင်းမှာ အစပျိုးခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ၎င်းအား အမှန်တကယ် ဆောင်ရွက်သည့်အခါ သေချာပေါက် အိုင်ဒီယာများစွာ လိုအပ်ပေလိမ့်မည်။
လုပ်ငန်းတစ်ခုကို စီမံခြင်းမှာ သူမအတွက် အနည်းငယ် ခက်ခဲနိုင်သော်လည်း ချီမော့အတွက် ဘာမှ မဟုတ်လောက်ပေ။
လူကြီးများက သူတို့အနီးအနားရှိ အရင်းအမြစ်များကို ကောင်းကောင်း အသုံးချရန် သင်ယူသင့်သည်။
သူမက အခွင့်အရေးရလျှင် ချီမော့အား အနည်းငယ် စမ်းသပ်မေးကြည့်မည်ဟု တိတ်တဆိတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူမက ချီမော့နှင့် မည်သို့ စကားစပြောရမလဲ တွေးနေစဥ် ထမင်းစားစားပွဲမှ တိတ်ဆိတ်နေသော လေထုကို ချိုးဖျက်၍ ချီရှောင်ပိုင်၏ အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။