Angel of Death (Aetherium Trilogy #1)

Kabanata 6: Unfolded

Franco's POV

Hindi natapos ang pinag-uusapan namin nang biglaang parang praning na tumayo si Azrael at kunot noong pinakinggan ang paligid at naglaho matapos ipitik ang daliri.

"Hanep, pitik pitik lang", sabi ko at maka-ilang beses na sinubukan din pumitik pero walang nangyari.

"Bwisit, nababaliw na yata tuloy ako.", iling ko sa sarili at ipinagpatuloy na lang ang naudlot na mga gawain.

***

Alas dos ng madaling araw nang makatanggap ako ng tawag mula sa unregistered number. Nang sagutin ko ang tawag ay agad din akong napangiti sa boses ng nasa kabilang linya.

"Franco?", sa natural na malambing niyang boses.

"Vivian, napatawag ka?", agad akong napaupo sa kama at naisandal ang ulo sa headboard.

"Franco, kasi-", may kaluskos akong narinig at biglaang naputol ang linya.

"Vivian?", tawag ko kahit nadidinig ko na ang sunod-sunod na pagbeep.

Sinubukan ko siyang tawagan, pero hindi na ma-contact ang phone niya. "Anong problema ng babaeng 'yon?", pagtataka ko at tinitigan pang muli ang screen ng cellphone.

Isang beses ko pang ni-ring, pero wala talaga. Bumangon nalang ako at bumaba ng hagdan para uminom ng tubig sa kusina. Naabutan kong papasok ng bahay si Azrael, at mukhang tangang sumalampak sa sofa. Inilingan ko nalang siya at nagtuloy sa pagkuha ng maiinom.

Kamuntik kong mabitawan ang pitsel nang malingunan ko siyang nakaupo na sa stool at may hawak na libro. Inayos pa niya ang salamin na suot. Tinignan ko ang hawak niyang libro, "

"Hindi ka ba natutulog?", tanong ko.

"Oras-oras, minu-minuto, bawat segundo may namamatay, may pagkakataon pa ba ako para matulog?", sagot niya at inilipat ang pahina ng libro sabay simsim sa kapeng hindi ko alam kung kailan napunta sa lamesa.

"Ikaw lang ba ang may ganiyang gawain?", pagtatanong ko. Umiling lang siya.

"'Yon naman pala, edi matulog ka.", sabi ko.

"Hindi ako nakakaramdam ng antok.", aniya.

"Sige, tulog ka nalang sa guest room kapag inantok ka na.", ibinagsak niya ang libro at inalis ang salamin sa mga mata.

"Hindi ako inaantok. Walang ganon sa amin.", hinahabaan ang pasensyang ani nito.

"Oh, kung ganon alam ko na ngayon ang sagot sa sikat na kantang Natutulog Ba Ang Diyos.", sabi ko at napahagalpak sa tawa.

"Lumayas ka nga sa harap ko bago pa kita permanenteng patulugin", aniya kaya mabilis ko siyang nilampasan. Mahirap na.

***
Pag-alis ko ng bahay para pumasok sa trabaho ay wala na naman ang anghel ng kalye. Laging nasa layasan.

Walang kakaibang nangyari ngayong araw, tahimik ang presinto. Pero nang malapit na ako mag out sa duty ay naisipan kong bisitahin si Palaez. Naroon siya sa selda, mag-isa pa rin, pero para ng baliw.

"Palaez", pagtawag ko sa kaniya. Mabilis siyang tumakbo at ibinangga ang sarili sa bakal rehas. "Ilabas niyo ko rito! Ilabas niyo ako! Hindi ko na kaya! Patayin niyo na ako!", aniya at hinampas ulit ang katawan sa bakal.

Dinaluhan siya ng mga kasamahan ko para patigilin. Subalit umiyak lang siya nang mas umiyak. At nang makakuha ng tiyempo ay hiniklat ang susi mula sa baywang ng isa at agad na itinapat sa kaniyang leeg.

"Amelia, 'wag. Akin na ang susi, ilahad mo sa'kin, sige na.", ani ko subalit mabilis niyang madiin na nilaslas ang matulis na parte niyon sa kaniyang pala-pulsuhan.