ikinci sans

16.bölüm

 Sasuke yavaşça uyandı, şiş gözlerini açtı, yavaş yavaş oda netleşti, hâlâ şafak vaktiydi, biraz hareket etti ve odasında yalnız olmadığını fark ettiğinde ayağa fırladı, yukarı baktı ve onu gördü. sarışın göğsünü yastık gibi taşıyordu, aklından birçok şey geçti, oraya nasıl geldi? Nasıl oldu da bu kadar utanç verici bir duruma düştü? Tüm içgüdüleri ona uzaklaşmasını, odasını ve mahremiyetini istila ettiği için sarışınla kavga etmesini söylüyordu ama yapabileceği tek şey karşısındaki adamın güzelliğine hayran olmaktı, Naruto kesinlikle çok yakışıklı bir adamdı, Sasuke'nin sahip olduğu da buydu. hiç şüphe yok ama dikkatini çeken şey Naruto'nun gözlerini çevreleyen koyu halkalardı ve kapalı kalmalarına rağmen yorgunluk açıkça görülüyordu.

(Sasuke)-Naruto.

mavi gözler yavaşça açıldı ve Sasuke onları sonsuza kadar izleyebileceğini düşündü, hala Naruto'nun göğsünün üzerinde yattığının farkındaydı, uzaklaşması gerektiğini biliyordu ama garip bir nedenden dolayı vücudu hareket etmedi, sanki eğer sarışının kollarından ayrılmayı reddederse

 (Sasuke)- burada ne yapıyorsun?

sarışın birkaç saniyeliğine biraz kaybolmuş gibi göründü, nerede olduğunu fark ettiğinde gözleri irileşti. Sasuke hemen kalkıp gideceğini düşündü ama Naruto onu daha da yakınına çekerek ona sıkıca sarıldı.

(Naruto)- Endişelendim.

(Sasuke) - ve bu yüzden mi odamı işgal ettim? - Sasuke bunu asla kabul etmezdi ama Naruto'nun onu önemsediğini bilmek göğsünü ısıtan güzel bir duyguydu.

sarışın sarılmayı bırakıp gözlerinin içine baktı, ona yoğun bir şekilde üzgün ama aynı zamanda sevgi dolu bir şekilde bakıyordu. Sasuke bunun ne anlama geldiğini, nasıl tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu. 

Naruto içten içe Sasuke'nin buna benzer kaç gece geçirdiğini merak ediyordu. Sasuke'nin ölümü yüzünden bunalıma girdiğinde anne ve babası her zaman oradaydı, ne zaman olursa olsun onun yanındaydı, peki ya Sasuke? Kaç kez gece yarısı çığlık atıp yardım istediniz ama kimse gelmedi, kaç kez sabaha kadar acı çektiniz, sonra kalkıp yüzünüzü sildiniz ve hiçbir şey olmamış gibi davrandınız? Sasuke'nin günlerdir uyumamış gibi bitkin göründüğünü pek çok kez hatırladı, ancak en azından esmerin iyi olup olmadığını sormaya bile tenezzül etmedi, hatta esmerin çukurdan yeni çıkıp çıkmadığını soran şakalar yaptığını bile hatırladı. , ya da en dibe vuran Samara'yı ziyarete gidip gitmediğini sorsa bile, bu şakalara yalnızca bu açıdan bakıldığında zaten son derece çocukça ve komikti, bu sözlerin Sasuke'ye nasıl ulaşacağını hiç düşünmedi ya da umursamadı, sonuçta onun için bu sadece bir  şakaydı. 

Dün geceyi hatırladığında Sasuke'nin yüzüne bir anlayış yayıldı; Naruto'nun asla kimseye göstermeye cesaret edemeyeceği bir kırılganlık anına tanık olduğunu, sarışının şimdi kendisi hakkında nasıl bir imaja sahip olacağını, kesinlikle ağlayan bir an olduğunu hissettiğini, utandığını ve ifşa olduğunu hissetti. acınmaya ihtiyacı olan birinin çocuğu ya da daha kötüsü. Aceleyle ayağa kalktı ve sanki bir silahı varmış gibi Naruto'ya baktı ve gerçekten de öyleydi.

(Sasuke)- Odamdan çık!

Naruto ona şaşkınlıkla baktı, esmerin yüzüne yakından baktı, kızgın görünmüyordu, utanıyordu ve..... korkuyordu, ondan korkuyordu. Bunu bilmek midesine bin tuğla gibi geliyordu.

(Naruto) - Sasuke...

esmer ne yapacağını ya da nasıl davranacağını bilmiyordu, banyoya koşmaya çalıştı ama Naruto daha hızlıydı ve bileğini yakaladı, Sasuke bileğini sıkıca tuttuğunda acıdan nefesini tutmaktan kendini alamadı, hareket işe yaramadı Esmerin koluna bakan Naruto'nun gözünden kaçmadı ve beyaz gömleğinin kollarında bir kan lekesi gördü.