Pineapple Scented

🎁17🎁

Selam yine bennn

Ay umarım beğenirsiniz

Yazım yanlışı varsa özür dilerim

İyi okumalar muahh

...

Taehyung'dan

Bugün Jungkook hem okuldan bir işi olduğunu söyleyip erken çıkmış, hemde hiç aramıyor aramalarımı da cevaplamıyordu. Bu gün de okulda soğuk davranmıştı. Acaba fark etmeden onu üzecek birşey mi yaptım? Daha dün gece uyumadan önce sarmaş dolaştık bir gecede ne değişmiş olabilir ki. Aklımdaki uçsuz bucaksız sorular ile otobüs durağına yürüyordum. Jungkook'un evde olmasını umarak eve gidecektim. Eğer orada değilse de Jimin'lere gidecektim. Belki oradadır..

Benim durağa gelmemle bineceğim otobüs gelmişti. Neredeyse boş olan otobüsün en arkasına ilerledim. Moralim alt üst olmuştu. Mesajlarıma da cevap vermiyordu.

Otobüs hareket ettiğinde yanıma babasının elini sıkı sıkı tutan küçük bir çocuk geldi. Ürkek bakışlarıyla bana bakmaya başladı.

"Otuyabiy miyim hyung? "

"Tabii ki kuzum neden soruyorsun? "

"Kızgın ve üzgün göyünüyoysun"

Ruh halimi o kadar dışarı yansıtıyor muydum gerçekten?

Çocuk yanıma oturup bedenini bana döndürdü.

"Neden üzgünsün hyung? "
Çocuğun yanındaki babası kısık sesle oğluna seslendi.

"Jeongin oğluşum hyungun belki rahatsız oluyor olabilir. Söylemek istemiyor olabilir tamam mı bebeğim. Çok soru sorma istersen. "

"Ama babaaa~ Bu hyung çok güzey kim üzmüş ki onu? "

Hayır rahatsız olmuyordum. Tam tersi çocukların tatlı soruları moralimi yerine getirebilirdi.

"Hayır efendim rahatsız olmuyorum. Tabiki küçük beyefendinin sorularını cevaplarım. Jeongin'ciğim benim bir sevgilim var fakat bu gün biraz soğuk yapıyor o yüzden ona hem kızgınım hemde üzgün. "

"Hyung sevgiyini uf yapayım mı beyaber? "

Uf yapmak? Komik ve sevimli!

"Yapalım kuşum"

Jeongin'in babası bizi gülümseyerek izliyordu.

"Adınız ne?"

"Seungmin. Sizin? "

"Taehyung. Memnun oldum."

"Bende"

Seungmin ile sohbet etmeye başlamıştık ki otobüsten inmişlerdi. Sevimli biriydi. 22 yaşında bir omegaydı. Birbirimizin numaralarını almıştık.
...

Sonunda otobüsten inmiştim. Akşam olmuştu bile. Eve doğru yürümeye başladım. Işıklar yanmıyordu. Acaba gelmemiş miydi?

Anahtarımı çantamdan çıkartıp yavaşça kapıyı açtım. Hiç ses yoktu. Daha gelmemişti sanırım. Montumu asıp koridorun ışığını açtım. Belki bir ümit vardır diye seslendim.

"Jungkook? "

Ses yoktu. Gelmemişti sanırım. Salona girip ışığı açtığım gibi büyük bir gürültü koptu.
Konfetiler patlıyor, herkes hep bir ağızdan doğum günü şarkısını söylüyordu.

Herkes buradaydı. Jungkook, Jimin, Yoongi, Jin ve Namjoon babam, Hwasa noona, Hoseok hyung, Soobin, Yeonjun ve daha birsürü kişi daha..

Hwasa elindeki devasa pastayı üstünde bir sürü yiyecek olan masanın ortasına bırakıp bana doğru hızlıca geldi.